Рэжысёр Андрэй Прыкатэнка: не трэба рабіць з гледачоў шэрую масу
(абноўлена 20:52 13.06.2018)
Модны расійскі рэжысёр раскрыў карэспандэнту Sputnik Алесі Шаршнёвай сакрэты новага спектакля, які прадставіць на сцэне Купалаўскага тэатра гэтай восенню.Шэкспір на галоўнай акадэмічнай пляцоўцы Беларусі паўстане нечаканым і інавацыйным. П'еса "Сон у летнюю ноч" — не першая праца кіраўніка Навасібірскага драматычнага тэатра "Стары дом" Андрэя Прыкатэнкі з матэрыялам англійскага драматурга. Да гэтага ён паставіў на сваёй сцэне спектакль "Sociopath/Гамлет". У беларускую сталіцу рэжысёр прыехаў па запрашэнні Мікалая Пінігіна.
©
Sputnik / Виктор Толочко
"Я атрымаў прапанову зрабіць нейкую працу, матэрыял мы выбіралі разам з тэатрам. Пошук матэрыялу — гэта складаны працэс, які ўяўляе сабой сукупнасць розных абставінаў — гэта павінна быць цікава не толькі мне, але і тэатру, і яго артыстам", — падкрэслівае рэжысёр.
Паводле яго слоў, праца з Шэкспірам заўсёды вельмі цікавая з-за архетыпічных сюжэтаў, якія немінуча прыцягваюць увагу гледача.
"Калі, напрыклад, зладзіць сваё вяселле ў Эрмітажы, гэта абавязкова прыцягне ўвагу вялікай колькасці людзей. Вось і з Шэкспірам прыкладна так", — тлумачыць Прыкатэнка.
Калізей пераедзе ў Мінск
Рэпетыцыі на беларускай сцэне ўжо ідуць поўным ходам, акцёрская трупа сабралася яшчэ ў красавіку. За пару месяцаў пастаноўка паспела заінтрыгаваць беларускіх тэатралаў. Чакаецца, што на час паказу Купалаўскі ператворыцца ў Калізей — гледачы будуць сядзець не толькі ў зале, бенуарах, бельэтажы, але і на сцэне.
Будуць выкарыстоўвацца і незвычайныя тэхнічныя рашэнні, мноства спецэфектаў.
Сам рэжысёр пра інавацыйнасць свайго спектакля кажа так: "Праблема некаторых тэатраў заключаецца ў доўгіх і нудных гісторыях. Як суразмоўца, на сярэдзіне размовы з якім ты ўжо разумееш, што ён меў на ўвазе. Да вельмі простых думак рэжысёры прыходзяць складанымі шляхамі, на што ў гледача проста не хапае цярпення — гэта непазбежна ў сілу змяненняў, якія адбываюцца ў сучасным свеце. Асаблівасць гэтай пастаноўкі як раз у тым, што яна будзе шматслаёвай. Глядач хутка атрымае вялікі аб'ём інфармацыі".
Па словах Прыкатэнкі, спектакль распавядае пра прыгажосць і пра тое, якая ў ёй хаваецца моц.
"Прыгажосць — гэта самае галоўнае ў жыцці, а ўсё астатняе другаснае", — упэўнены рэжысёр.
Прэм'ера запланавана на 8 верасня, і гледачам Андрэй прапануе "расслабіцца, выкінуць з галавы ўсе свае прадузятасці і паглядзець гісторыю з лёгкім сэрцам".
"Сярод гледачоў хапае олдскульных персанажаў"
З Беларуссю ў Прыкатэнкі асаблівыя адносіны: яго бабуля родам з-пад Гомеля, таму расійскі рэжысёр кажа, што "карані яго тут". Акрамя таго, у Мінску ўжо бачылі яго спектакль "Мой бедны Марат" паводле п'есы Аляксея Арбузава.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Нягледзячы на гэтыя абставіны, Андрэй перакананы, што "яшчэ не ведае беларускага гледача".
"Сярод гледачоў заўсёды знойдуцца людзі цікавыя, якія любяць чытаць і шмат ведаюць. Хапае і олдскульных, калматых персанажаў, поўных якіх-небудзь уяўленняў і стэрэатыпаў. У іх галовах класіка выглядае як жахлівае заскарузлае паняцце і абмяжоўваецца парай спектакляў, якія яны бачылі. Такія нічога не ведаюць і не хочуць ведаць. Але я б не стаў рабіць з гледачоў шэрую масу — людзі розныя, і адгукаюцца яны на тое, што мы ім прапануем", — перакананы рэжысёр.
Да вечнай спрэчкі паміж класікай і сучаснымі пастаноўкамі Андрэй Прыкатэнка ставіцца талерантна — у тэатры павінна быць месца ўсім. Не важна, Чэхаў гэта ці нейкі малады драматург.
"Зрабіце спектакль актуальным, і глядач будзе на яго хадзіць", — падкрэслівае рэжысёр.
Дэмакратычную пазіцыю рэжысёр пацвярджае на ўласным прыкладзе: у планах у яго — узяцца за п'есу "З вучылішча" маладога беларускага драматурга Андрэя Іванова.
Тэги:
Скульптар стварае творы мастацтва з металу ў стылі стымпанк - відэа
(абноўлена 16:00 16.01.2021)
Зварачны апарат, фантазія і залатыя рукі скульптара з Краснадара ператвараюць груду старых непатрэбных жалязяк з гаража ў творы мастацтва. Глядзіце на відэа, як аўтар стварае арт-аб'екты і дзе бярэ ідэі.Скульптар Аляксей Кашанаў, вядомы таксама пад творчым псеўданімам "Панкрат", стварае творы мастацтва з металу ў стылі стымпанк з дапамогай самых простых інструментаў.
Аляксей у юнацтве захапляўся музыкай у жанры панк-рок, а стымпанк прыцягнуў яго спачатку з-за назвы. Пасля знаёмства з працамі ў гэтым стылі скульптар вырашыў стварыць нешта падобнае.
"Першае, што было зроблена ў гэтым кірунку, гэта такая рыбіна, там ужо балты былі, шасцерні, шрубы, калючы дрот, ланцугі. Мне спадабаўся вынік, і я вырашыў працягнуць рух у гэтым напрамку", - распавёў Аляксей.
Скульптар прызнаецца, што для працы выкарыстоўвае простыя інструменты: электразварку, балгарку, маску і малаток. А ідэі для новых твораў узнікаюць "сумбурна". Падштурхнуць аўтара да стварэння скульптуры можа радок з кнігі, куплет песні ці яркае перажыванне. І, як толькі з'яўляецца час, майстар рэалізуе задуманае.
У лістападзе 2020 года Аляксей Кашанаў прадставіў свае работы на персанальнай выставе, арганізаваць якую прапанавалі ў Краснадарскай краявой выставачнай зале выяўленчых мастацтваў. У 2020 годзе скульптар ужо выстаўляў там свае працы сумесна з Саюзам мастакоў авангарду. У снежні 2020 года Аляксей таксама прыняў удзел у сумеснай выставе ў музеі сучаснага мастацтва Эрарта ў Санкт-Пецярбургу.
Глядзіце таксама:
- Як сапраўдныя: хлопец стварае мадэлі матацыклаў у натуральную велічыню - відэа
- Лістоту паляць? Не трэба! Глядзіце, якую прыгажосць з яе можна зрабіць!
- Паглядзіце на палескага майстра, які можа паўтарыць скрыпку Гварнеры
Тэги:
"Шчодрык" у Пагосце: дзе каза рогам, там жыта стогам
(абноўлена 15:10 14.01.2021)
Беларускія традыцыі зімой выклікаюць асаблівую цікавасць і не пазбаўлены свайго аўтэнтычнага шарму. Як берагуць свае звычаі на Палессі, разбіраўся Sputnik.МІНСК, 14 сту – Sputnik. Вёска Пагост - месца ўнікальнае, з аднаго боку бяжыць паўнаводная Прыпяць, з другога закалыхвае ціхая Сцвіга. Здаецца, сама прырода настройвае палешукоў на спрадвечны традыцыйны лад.
Зіма ў вёсцы - час адмысловы. Калі ўся гаспадарка дагледжана, а ўраджай у засеках, надыходзіць пара святаў.
У чым асаблівая разыначка Шчодрага вечара ў Пагосце, даведаўся карэспандэнт Sputnik Станіслаў Андросік.
Маленькі чалавек вялікай справы
Беларускае свята "Шчодрык" заўсёды адзначаюць з 13 на 14 студзеня. Шмат гадоў таму па сутнасці так святкавалі Новы год, але змена календароў адыграла свой злы жарт з датамі. Тады звычай на Палессі выстаяў, а што будзе праз пару гадоў, пакуль незразумела.
©
Sputnik / Виктор Толочко
"Шчодрык" заўсёды адзначаюць з 13 на 14 студзеня
У Пагосце і нават далёка за мяжой ведаюць Кацярыну Аляксееўну Панчэню, якая не проста дапамагла аднавяскоўцам зберагчы свае традыцыі, але і вывела іх на міжнародны ўзровень, аднак пра гэта пазней.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Прыбірацца Кацярыне Аляксееўне дапамагае новае пакаленне культурных работнікаў
Кацярына Аляксееўна, як і шмат гадоў таму, абавязкова ідзе "шчадраваць". Нам яна прызнаецца, што робіць гэта з трох гадоў, а ёй ужо пераваліла за 80. Раней яна "шчадравала" і па наказе душы, і па працы. Мясцовы дом культуры знаходзіўся пад яе чулым кіраўніцтвам больш за 30 гадоў.
Зараз гады ўжо бяруць сваё, і прыбірацца ганаровай жыхарцы Жыткавіцкага раёна дапамагае новае пакаленне культурных работнікаў.
Неад'емнай часткай "Шчодрыка" застаюцца калядоўшчыкі, і тут Кацярына Аляксееўна выразна дае зразумець: "У нас радзіліся толькі на Шчодрык, а на Раство прыбіраліся калядным строем".
©
Sputnik / Виктор Толочко
На Каляды ходзяць пераапранутыя рознымі татэмнымі жывёламі і птушкамі - казой, мядзведзем, ваўком, буслом
Сярод ражаных лічацца Мядзведзь, Сарока, Цыганка, Бусел і, вядома, Каза, як галоўны персанаж.
Цікава, што ў іх ліку вы не ўбачыце ні аднаго дарослага, толькі дзяцей розных школьных узростаў.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Дзеці з задавальненнем удзельнічаюць у абрадзе
Аказваецца, так "нашчадкам перадаем, каб не забываліся", патлумачыла Кацярына Аляксееўна. Раней па вёсцы сапраўдныя цягнікі з саней ездзілі "шчадраваць", а цяпер сабраўся толькі маленькі паравозік з дзетак і работніц культурнай сферы.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Сярод ражаных абавязкова ёсць Бусел
Дзякуючы ім, у XXI стагоддзі можна ўбачыць, як беларусы сотні гадоў таму адзначалі надыход Новага года.
"Пячыце ладкі"
"Шчадрэц колісь звалі - Васілей, Стары Новы год. Гэтя ўжо другая куцця, таму што Раство - першая куцця. На Хрышчэнне будзе трэццяя куцця. Усе абрады ў нас звязаныя са збажыною", - уводзіць у курс справы Кацярына Аляксееўна.
А каб свята атрымалася, па яе словах, трэба прыгаворваць: "Пячыце ладкі, каб цяляты былі гладкі", "пячыце блінцы, каб дзеці былі, як жарабцы".
Па прызнанні самой жанчыны, "ніхто ў гэтя лезці зараз ня хоча, вось і перадаю ўсё Ірыне Торчык".
©
Sputnik / Виктор Толочко
Каб "Шчодрык" атрымаўся, трэба прыгаворваць: "пячыце ладкі, каб цяляты былі гладкі", "пячыце блінцы, каб дзеці былі, як жарабцы".
А раней па вечарах у Пагосце на "Шчадрэц" усё прыгаворвалі і рыхтаваліся, цяпер і вёска ўжо не тая, таму што людзей у ёй амаль не засталося.
Кацярына Аляксееўна распавядае, што на свята было прынята рабіць запіскі: "Хто, што думае плахое мне, хай бярэ сабе і на першым полыме, як блінцы пякці, спальвалі".
На ўсю краіну адзін
Размовы з журналістамі - гэта адно, але і "шчадраваць" камусьці трэба. Разнамасная чарада весела выкатваецца на вуліцу. На "Шчодрык" трэба абавязкова спяваць гаспадарам хаты, куды прыходзяць калядоўшчыкі.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Галоўная задача - зарадзіць энергіяй, каб у новым годзе і ўраджай быў, і гаспадарка квітнела
Галоўная іх задача - зарадзіць энергіяй, каб у новым годзе і ўраджай быў, і гаспадарка квітнела.
Для гэтага прыгаворваюць "дзе каза рогам, там жыта стогам", ад такой працы Каза хутка стамляецца і падае знясіленая проста ў снег.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Калі Каза стамляецца і падае, гаспадары разумеюць: пара пачаставаць яе за старанні
Такі вось непразрысты намёк гаспадарам, што трэба шчодра пачаставаць за старанні. Лепш за ўсё для гэтага, вядома, падыходзіць сала, але ў вёсцы без лішніх размоў бяруць усё, што даюць.
©
Sputnik / Виктор Толочко
За песні і танцы гаспадары частуюць калядоўшчыкаў
Так паважная працэсія ходзіць ад двара да двара, пакуль не наступіць цемра, а торба не будзе набіта усялякімі пачастункамі даверху.
Пагост - вёска па-сапраўднаму ўнікальная, мясцовыя святы па заслугах ацанілі на самым высокім узроўні.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Абавязковы атрыбут калядоўшчыкаў - Віфлеемская зорка
Звычай "Юраўскі карагод" атрымаў нават статус нематэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці. Улады па тых часах выдзелілі казачныя 100 мільёнаў рублёў. Праўда, у Пагосце свайго "прыза" не дачакаліся і ўсе грошы роўным пластом разышліся па "культуры" Жыткавіцкага раёна.
Цяпер на чарзе грант ЮНЕСКА, і ў Пагосце перажываюць. Падтрымка мясцоваму Дому культуры павінна была прыйсці ў мінулым годзе, але пандэмія ўнесла свае праўкі ў чаканні палешукоў. Зараз у Пагосце чакаюць гэты грант, каб скласці печку і рыхтаваць пачастункі прама на вачах турыстаў, якія тонкім раўчуком ідуць на Палессе, каб пабачыць на свае вочы тое, чаго больш нідзе ўжо няма.
©
Sputnik / Виктор Толочко
Пагост - вёска па-сапраўднаму ўнікальная, мясцовыя святы па заслугах ацанілі на самым высокім узроўні
Замест эпілогу
У Доме культуры ўсё трымаецца на плячах Ірыны Іванаўны і Ірыны Ціханаўны, якія паціху збіраюць па хатах начынне, зробленае паляшукамі шмат гадоў таму. Тут можна ўбачыць і сапраўдныя кросны, палаці, лавы, і нават самаробны пратэз нагі.
©
Sputnik / Виктор Толочко
"Не пайду я, пойдуць людзі", - упэўнена Кацярына Аляксееўна
Жыццё, нягледзячы ні на што, б'е ў Пагосце ключом. Кацярына Аляксееўна не маркоціцца і, здаецца, зусім не перажывае, што будзе са "Шчодрыкам" у будучыні. На развітанне яна запэўнівае: "Не пайду я, пойдуць людзі".
Тэги:
Відэафакт: карціны на заснежаным хакейным стадыёне
(абноўлена 15:29 16.01.2021)
Жыхар Екацярынбурга малюе велізарныя снежныя карціны, замест палатна ў яго хакейная пляцоўка, а рыдлёўка замяняе пэндзаль і фарбы. Глядзіце на відэа, як ствараюцца гіганцкія малюнкі.Ужо другую зіму Леанід Валітаў, масажыст па прафесіі, але мастак па прызначэнні, радуе сваіх суседзяў гіганцкімі малюнкамі на хакейным корце. Для стварэння снежных карцін мужчына выкарыстоўвае ўсяго два прадмета: малюнак і рыдлёўку.
Леанід стварае эскізы ў фоташопе, робіць разметку, а затым пераносіць яе на стадыён. Дзеля свайго хобі ён нават ахвяруе сном: мужчына малюе карціны ноччу, паколькі ў такі час на корце амаль пуста. Снег кладзецца роўным пластом, што значна спрашчае працэс. Праца над адным стандартным малюнкам займае да пяці гадзін.
"Пачалося з таго, што я гуляў студзеньскім снежным адвячоркам, падаў такі ж снег, як сёння. Я ўбачыў, што корт пакрыты роўным пластом снегу. Гэта вельмі натхніла мяне. Я паглядзеў, што ля ўваходу на корт ляжыць рыдлёўка, і я падумаў: "А чаму б не намаляваць што-небудзь вялікае, а потым паглядзець на гэта зверху?", - распавёў мастак.
Так і з'явілася першая праца: у студзені мінулага года мужчына намаляваў на корце вялікія лічбы "2020".
"Пасля першых жа малюнкаў я ўбачыў, што суседзі вельмі зацікавіліся гэтым, паколькі яны бачаць з сваіх вокнаў гэтыя малюнкі і гэта падымае ім настрой. Яны дзеляцца сваім захапленнем у каментарыях, хваляць - гэта вельмі прыемна, гэта вельмі грэе сэрца, душу і натхняе на далейшы працяг такой творчасці", - адзначыў Леанід.