МІНСК, 7 ліс - Sputnik. Сёння беларуская ўдзельніца конкурсу "Міс Свету" Марыя Васілевіч адпраўляецца ў кітайскі Санья, паведамілі ў Нацыянальнай школе прыгажосці.
Арганізатары конкурсу адмовіліся ад дэфіле ў купальніках і маюць намер больш увагі надаць сацыяльным праектам удзельніц. Беларуска плануе прыцягнуць увагу грамадскасці да праблем інклюзіи, звярнуць увагу на важнасць самарэалізацыі і сацыяльнай адаптацыі людзей з інваліднасцю.
Сваім канкурэнткам Марыя ўручыць сэрцайкі з лямца і саламяных анёлаў, якіх дапамаглі ёй стварыць таленавітыя дзеці з інваліднасцю з Каменскай дзяржаўнай дапаможнай школы-інтэрната.
Падрыхтоўкай Марыі да конкурсу займалася Нацыянальная школа прыгажосці пры падтрымцы Міністэрства культуры.
"Да "Міс Свету" я стаўлюся як да працы. Таму што было ўкладзена шмат сіл у падрыхтоўку, працы не толькі маёй, але і ўсёй каманды. Я думаю, што і на самім конкурсе трэба разлічваць на тое, каб выкладвацца кожны дзень на сто адсоткаў, не шкадаваць сябе, таму што такі шанец прадастаўляецца адзін раз у жыцці", - распавяла дзяўчына перад адлётам.
Але перад тым, як сутыкнуцца з конкурснымі заданнямі, ёй трэба было справіцца з вядомай шматлікім праблемай. Гаворка пра багаж - ён павінен змясціцца ў тры валізкі вагой да 23 кілаграм кожны, а прыходзіцца везці каля трох дзясяткаў адных толькі вячэрніх і кактэйльных сукенак. Над імі працавалі мадэльеры Юлія Латушкіна, Алёна Горацкая, Дар'я Мугака, галаўныя ўборы стварыла Кацярына Плавінская, упрыгажэнні належаць Антаніне Сурыновіч.
Але сукенкі - не самы складаны этап падрыхтоўкі. Сама Марыя, пакуль дызайнеры шылі касцюмы, займалася танцамі з харэографам БДУКМ і Нацыянальнай школы прыгажосці Паўлам Стрэльчанкам. Для конкурсу паставілі два танцы.
"Першы танец народны, ён будзе паказаны ў выхадзе "Танец свету", дзе кожная з удзельніц дэманструе этнічныя элементы сваёй краіны. Нумар уключае ў сябе традыцыйны лексічны фонд беларускага танца, раскрывае разнастайнасць танцавальнай культуры Беларусі, яе каларыт і асаблівасці", - распавёў Павел.
Другі танец Марыя выканае на конкурсе талентаў. Харэограф растлумачыў, што гаворка ідзе пра метафарычную гісторыю пра Птушку-Паву, якая знайшла цудоўны вянок і ператварылася ў беларускую дзяўчыну-прыгажуню. І сёння беларуская прыгажуня адпраўляецца ў Кітай прадстаўляць нашу краіну.
Алесь Бачыла нарадзіўся 2 сакавіка 1918 года ў вёсцы Лешніца, непадалёк ад Мінска, у сялянскай сям'і. Пачаў друкавацца яшчэ ў 1934 годзе, але першы зборнік убачыў свет толькі ў 1947 годзе. Вышэйшую адукацыю Алесь Бачыла атрымаў у Мінскім настаўніцкім інстытуце, пасля яго заканчэння быў прызваны ў армію і служыў да 1945 года.
Пасля заканчэння вайны Алесь Бачыла працаваў у "Настаўніцкай газеце", а потым – у газеце "Літаратура і мастацтва", дзе ў 1952 годзе стаў намеснікам галоўнага рэдактара.
Алесь Бачыла – аўтар шматлікіх зборнікаў паэзіі: "Шляхі", "Зоры вясеннія", "Юнацтва", "Тры багіні", "Паэмы тугі" і іншых. Шматлікія яго вершы пакладзены на музыку. Акрамя таго, Бачыла напісаў лібрэта для опер "Яснае світанне", "Калючая ружа", "Зорка Венера" і іншых, а таксама аперэты "Паўлінка". Звяртаўся паэт і да жанра сатыры. Ведаў некалькі моў, перакладаў на беларускую творы рускіх, украінскіх, латышскіх паэтаў.
Пайшоў з жыцця Алесь Бачыла 3 студзеня 1983 года, калі яму было ўсяго 64 гады, і быў пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.
У дзень нараджэння славутага паэта Sputnik прапануе ўспомніць яго творы, а мабыць нават і праспяваць іх.
Чытайце таксама:
Лён на Беларусі вырошчваюць са старадаўніх часоў. Продкі заўсёды ставіліся з павагай да гэтай культуры, бо яна літаральна магла апрануць цэлую сям’ю і нават вёску. Чыстае і светлае льняное адзенне было сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму маладыя дзяўчаты на вяселле апраналі сукенкі, зробленыя з ільнянога матэрыялу. А ў Старажытным Егіпце, дзе людзі даведаліся пра лён 7-9 тысяч гадоў таму, тканіны з лёну лічыліся элітнымі, таму ў іх заварочвалі муміі егіпецкіх фараонаў.
Прыгажосць і зручнасць ільняной тканіны цэніцца ва ўсім свеце, а на Беларусі і дагэтуль захоўваюць традыцыі льнянога ткацтва. Кросны, варштат, мялкі, церніцы, трапкач і іншыя старадаўнія прылады для вырабу льняной тканіны — у фотастужцы Sputnik.
Гэта, безумоўна, не нанатэхналогіі, але паглядзець таксама ёсць на што.
Глядзіце таксама:
На Беларусі лён вырошчваюць са старадаўніх часоў. Нашы продкі казалі, што "лён усіх апранае", і прысвячалі гэтай сельскагаспадарчай культуры свае песні, вершы і казкі.
Лён быў сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму нявеста на вяселле апранала сукенку з ільну. На беларускім гербе кветачкі льну сімвалізуюць працавітасць, дабрабыт і парадак.
Традыцыйнай прыладай ткацтва на Беларусі быў гарызантальны ткацкі станок — кросны. Беларускія навукоўцы вылучаюць некалькі тыпаў ткацкіх станкоў, якія існавалі ў XIX — пачатку XX стагоддзя і адрозніваліся па канструкцыі. У больш прымітыўных (на "сохах" і на "станінах") асобныя дэталі ўкапваліся ў зямлю ці мацаваліся да столі. Больш дасканалыя называліся "рамавы ткацкі станок" ці "варштат".
На першым этапе льноапрацоўкі ад сцяблоў саспеўшага, а потым вымачанага і высушанага льну аддзяляюць галоўкі. Рабілася гэта пры дапамозе драўляных "пранікаў", якімі іх аббівалі. На поўначы Беларусі галоўкі абрывалі спецыяльнымі нажамі-"драчкамі".
Пасля абрывання галовак сцябло льну разміналі на "мялках" або "церніцах", каб вызваліць з яго валакно. На Беларусі вядомыя нахільныя і гарызантальныя мялкі. Іх рухомыя часткі — білы — мелі адно ці два рэбры.
Пасля апрацоўкі на мялках рэшткі кастры на валакне выдалялі пры дапамозе "трапала".
Прыладамі для часання льну служылі драўляныя і металічныя "грэбні". Пры іх дапамозе валакно расшчаплялася на больш тонкія валаконцы і канчаткова ачышчалася ад кастры. Пасля часання льну атрымлівалася валакно рознай якасці. Адыходы ад часання ўтваралі "кудзелю".
Валакно, якое заставалася пасля часання, — "кужаль" — спляталася ў косы і ў такім выглядзе захоўвалася да прадзення.
Наступны этап апрацоўкі льну — прадзенне — звязаны з вырабам нітак з валакна. Звычайна ім займаліся жанчыны ў перыяд з лістапада па сакавік. Асноўнымі прыладамі прадзення былі прасніца, верацяно і самапралка.
Працэс прадзення пачынаўся з замацавання кудзелі на прасніцы. На стойцы мацавалася кудзеля, а на донца садзілася жанчына. Стойка прасніцы, якая не мела донца, устаўлялася ў спецыяльную адтуліну ў лаве.
Самая старадаўняя прылада для прадзення — верацяно. Яго выраблялі з драўніны ясеня, грушы ці бярозы. Пры прадзенні жанчына пальцамі правай рукі выцягвала валакно з кудзелі, адначасова трыма пальцамі левай рукі паварочвала верацяно.
Абноўлена: актуальна з 2 снежня 2020 года.
25 сакавіка Саўмін прыняў пастанову №171, паводле якой асобы, якія прыбылі з краін з зарэгістраванымі выпадкамі COVID-19, павінны знаходзіцца ў самаізаляцыі 14 каляндарных дзён (з кастрычніка - 10 дзён). Спіс перыядычна абнаўляецца: беларускае Міністэрства аховы здароўя альбо выключае пэўныя краіны з абмежавальнага спісу, альбо дадае іх зноў.
З 3 лістапада пачынае дзейнічаць новая рэдакцыя пераліку краін "чырвонай зоны", пад абмежаванні трапляюць прыбылі з 138 дзяржаў.
З 3 снежня ў пералік уключаны 8 краін:
У інфаграфіцы Sputnik - карта і спіс краін, па прыездзе з якіх у Беларусь неабходна знаходзіцца ў самаізаляцыі 10 дзён, а таксама краін, на якія прыбылі з якіх гэтыя абмежаванні не распаўсюджваюцца.