Застацца на сцэне да канца жыцця, маляваць, а яшчэ каб у дзяцей была сям'я, а на зямлі не было бяздомных жывёл - вось толькі некаторыя з жаданняў, аб якіх са сцэны гаварылі ўдзельнікі дзіцячага "Еўрабачання-2018" падчас адкрыцця форуму.
Цырымонія прайшла ў панядзелак 19 лістапада ў Выставачным цэнтры "БелЭкспа". Sputnik паглядзеў і паслухаў, чым жыве дзіцячая песня.
"Яны ўсе яркія і таленавітыя", - прадстаўлялі рабят вядучыя, жадалі ўдзельнікам поспеху і фатаграфаваліся з кожным.
Для кожнага шукалі асаблівыя словы прывітання, а для кагосьці прыдумлялі заданні. Удзельніцу з Аўстраліі вырашылі праверыць і даведацца, ці сапраўдная яна аўстралійка. Каб даказаць сваё права прадстаўляць далёкую краіну, Джаэль прыйшлося заспяваць папулярную ў Аўстраліі песню "Waltzing Matilda", якая лічыцца неафіцыйным гімнам дзяржавы.
Францужанка Анджэліна сказала гледачам "bonsoir", артыстка з Азербайджана Тыдала Гусейнава распавяла, як жа ёй было спяваць з Ларай Фабіян, а беларус Даніэль Ястрэмскі параіў гасцям паглядзець па магчымасці беларускія замкі і лясы.
Данэлія Туляшова з Казахстана пахваліла Мінск, удзельніца з Партугаліі Рыта прызналася, што размаўляць лепш не праз сацыяльныя сеткі, а праз музыку. З адным удзельнікам вядучыя згулялі ў футбол, другога папрасілі праспяваць, удзельніцы з Уэльса Мано падарылі невялічкага цмока, падобнага на таго, што намаляваны на сцягу яе краіны, толькі беларускага.
Беларускі выканаўца на конкурсе падзяліўся, што для яго "Еўрабачанне" - гэта час новых адкрыццяў.
"Раней не было інтэрв'ю, не было такога конкурсу. І пра гэты перыяд часу я спяваю - пра сваё жыццё. Да гэтага такіх вялікіх адкрыццяў у мяне не было, хіба што поспехі ў вучобе або вакальныя конкурсы. Музычную школу скончыў, гэта таксама было дасягненнем", - распавёў Дэн.
Ён прызнаў, што зносіны з сябрамі і аднакласнікамі не змяніліся: у кагосьці дасягненні ў алімпіядах па фізіцы, хтосьці футбаліст.
"Паспеў пазнаёміцца з дзяўчынкамі з Грузіі і Мальты, а быў яшчэ па праекце "Дзіцячая хваля" знаёмы з Данэліяй з Казахстана, а з Раксанай з Польшчы размаўлялі ў прамым эфіры праз Instagram", - распавёў спявак.
Ён упэўнены, што сацыяльныя сеткі вельмі дапамагаюць. Наогул, многія рабяты падчас цырымоніі адкрыцця не выпускалі з рук тэлефоны, бралі адзін у аднаго інтэрв'ю і вялі прамыя эфіры. І гэта адно з таго, што радніла цырымонію адкрыцця з дарослымі конкурсамі і свецкімі мерапрыемствамі. У астатнім непасрэдныя эмоцыі дзяцей рабілі ўсё, што адбываецца, вельмі шчырым і таму добрым.
Выкладчык Дэна Вольга Драздова прызнала, што з самага пачатку вырашыла - гэты хлопчык, хутчэй за ўсё, дасягне вялікіх вынікаў.
"Еўрабачанне" - гэта не конкурс, дзе паказваюць менавіта вакальныя дадзеныя. Тут важная песня, важная харызма і нават тое, як выглядае артыст. Без вакальных дадзеных зрабіць артыста складана, хоць можна прачытаць вершы і запоўніць прабелы прыгожай музыкай. Але тое, чым я займаюся - гэта іншае, я працую з вакалам. Для мяне важныя першасныя здольнасці і той, хто працуе, можа іх развіць", - распавяла Вольга.
Яна прызнала, што ёсць і таленавітыя рабяты, якія недастаткова сур'ёзна ставяцца да падараваных ім здольнасцяў, і тыя, хто шмат працуе, часам могуць паказаць лепшыя вынікі.
"Музыка выдатна развівае мазгі, уяўленне, асабліва, калі прывіваць добры музычны густ. Гэта адна з самых цікавых і нетыповых моваў, якой можна выказваць сваё стаўленне да свету", - распавёў спявак Георгій Калдун, пакуль рабяты рыхтаваліся прайсціся па чырвонай дарожцы.
Сам ён у конкурсах імкнецца не ўдзельнічаць - кажа, арганізм супраціўляецца. Але як музыка не супраць даць слова на дарогу ўдзельнікам.
"Адна справа, калі цябе наладжваюць толькі на перамогу, і конкурс ператвараецца ў гонку, пасля якой прыходзіць спусташэнне. Іншая, калі гэта магчымасць пагутарыць з людзьмі. Я не конкурсны спявак, у мяне арганізм супраціўляецца ўдзелу ў конкурсах. Я пажадаў бы ўсім паказаць сябе з максімальна добрага боку, каб, калі яны будуць глядзець свой выступ у спакойным стане, яны сказалі сабе - я зрабіў усё, што мог. І хай для іх жыццё не заканчваецца на гэтым конкурсе", - пажадаў Калдун.
Фінал міжнароднага конкурсу адбудзецца 25 лістапада. Удзельнічаюць у дзіцячым "Еўрабачанні-2018" прадстаўнікі 20 краін свету.
Скульптар Аляксей Кашанаў, вядомы таксама пад творчым псеўданімам "Панкрат", стварае творы мастацтва з металу ў стылі стымпанк з дапамогай самых простых інструментаў.
Аляксей у юнацтве захапляўся музыкай у жанры панк-рок, а стымпанк прыцягнуў яго спачатку з-за назвы. Пасля знаёмства з працамі ў гэтым стылі скульптар вырашыў стварыць нешта падобнае.
"Першае, што было зроблена ў гэтым кірунку, гэта такая рыбіна, там ужо балты былі, шасцерні, шрубы, калючы дрот, ланцугі. Мне спадабаўся вынік, і я вырашыў працягнуць рух у гэтым напрамку", - распавёў Аляксей.
Скульптар прызнаецца, што для працы выкарыстоўвае простыя інструменты: электразварку, балгарку, маску і малаток. А ідэі для новых твораў узнікаюць "сумбурна". Падштурхнуць аўтара да стварэння скульптуры можа радок з кнігі, куплет песні ці яркае перажыванне. І, як толькі з'яўляецца час, майстар рэалізуе задуманае.
У лістападзе 2020 года Аляксей Кашанаў прадставіў свае работы на персанальнай выставе, арганізаваць якую прапанавалі ў Краснадарскай краявой выставачнай зале выяўленчых мастацтваў. У 2020 годзе скульптар ужо выстаўляў там свае працы сумесна з Саюзам мастакоў авангарду. У снежні 2020 года Аляксей таксама прыняў удзел у сумеснай выставе ў музеі сучаснага мастацтва Эрарта ў Санкт-Пецярбургу.
Глядзіце таксама:
МІНСК, 14 сту – Sputnik. Вёска Пагост - месца ўнікальнае, з аднаго боку бяжыць паўнаводная Прыпяць, з другога закалыхвае ціхая Сцвіга. Здаецца, сама прырода настройвае палешукоў на спрадвечны традыцыйны лад.
Зіма ў вёсцы - час адмысловы. Калі ўся гаспадарка дагледжана, а ўраджай у засеках, надыходзіць пара святаў.
У чым асаблівая разыначка Шчодрага вечара ў Пагосце, даведаўся карэспандэнт Sputnik Станіслаў Андросік.
Беларускае свята "Шчодрык" заўсёды адзначаюць з 13 на 14 студзеня. Шмат гадоў таму па сутнасці так святкавалі Новы год, але змена календароў адыграла свой злы жарт з датамі. Тады звычай на Палессі выстаяў, а што будзе праз пару гадоў, пакуль незразумела.
У Пагосце і нават далёка за мяжой ведаюць Кацярыну Аляксееўну Панчэню, якая не проста дапамагла аднавяскоўцам зберагчы свае традыцыі, але і вывела іх на міжнародны ўзровень, аднак пра гэта пазней.
Кацярына Аляксееўна, як і шмат гадоў таму, абавязкова ідзе "шчадраваць". Нам яна прызнаецца, што робіць гэта з трох гадоў, а ёй ужо пераваліла за 80. Раней яна "шчадравала" і па наказе душы, і па працы. Мясцовы дом культуры знаходзіўся пад яе чулым кіраўніцтвам больш за 30 гадоў.
Зараз гады ўжо бяруць сваё, і прыбірацца ганаровай жыхарцы Жыткавіцкага раёна дапамагае новае пакаленне культурных работнікаў.
Неад'емнай часткай "Шчодрыка" застаюцца калядоўшчыкі, і тут Кацярына Аляксееўна выразна дае зразумець: "У нас радзіліся толькі на Шчодрык, а на Раство прыбіраліся калядным строем".
Сярод ражаных лічацца Мядзведзь, Сарока, Цыганка, Бусел і, вядома, Каза, як галоўны персанаж.
Цікава, што ў іх ліку вы не ўбачыце ні аднаго дарослага, толькі дзяцей розных школьных узростаў.
Аказваецца, так "нашчадкам перадаем, каб не забываліся", патлумачыла Кацярына Аляксееўна. Раней па вёсцы сапраўдныя цягнікі з саней ездзілі "шчадраваць", а цяпер сабраўся толькі маленькі паравозік з дзетак і работніц культурнай сферы.
Дзякуючы ім, у XXI стагоддзі можна ўбачыць, як беларусы сотні гадоў таму адзначалі надыход Новага года.
"Шчадрэц колісь звалі - Васілей, Стары Новы год. Гэтя ўжо другая куцця, таму што Раство - першая куцця. На Хрышчэнне будзе трэццяя куцця. Усе абрады ў нас звязаныя са збажыною", - уводзіць у курс справы Кацярына Аляксееўна.
А каб свята атрымалася, па яе словах, трэба прыгаворваць: "Пячыце ладкі, каб цяляты былі гладкі", "пячыце блінцы, каб дзеці былі, як жарабцы".
Па прызнанні самой жанчыны, "ніхто ў гэтя лезці зараз ня хоча, вось і перадаю ўсё Ірыне Торчык".
А раней па вечарах у Пагосце на "Шчадрэц" усё прыгаворвалі і рыхтаваліся, цяпер і вёска ўжо не тая, таму што людзей у ёй амаль не засталося.
Кацярына Аляксееўна распавядае, што на свята было прынята рабіць запіскі: "Хто, што думае плахое мне, хай бярэ сабе і на першым полыме, як блінцы пякці, спальвалі".
Размовы з журналістамі - гэта адно, але і "шчадраваць" камусьці трэба. Разнамасная чарада весела выкатваецца на вуліцу. На "Шчодрык" трэба абавязкова спяваць гаспадарам хаты, куды прыходзяць калядоўшчыкі.
Галоўная іх задача - зарадзіць энергіяй, каб у новым годзе і ўраджай быў, і гаспадарка квітнела.
Для гэтага прыгаворваюць "дзе каза рогам, там жыта стогам", ад такой працы Каза хутка стамляецца і падае знясіленая проста ў снег.
Такі вось непразрысты намёк гаспадарам, што трэба шчодра пачаставаць за старанні. Лепш за ўсё для гэтага, вядома, падыходзіць сала, але ў вёсцы без лішніх размоў бяруць усё, што даюць.
Так паважная працэсія ходзіць ад двара да двара, пакуль не наступіць цемра, а торба не будзе набіта усялякімі пачастункамі даверху.
Пагост - вёска па-сапраўднаму ўнікальная, мясцовыя святы па заслугах ацанілі на самым высокім узроўні.
Звычай "Юраўскі карагод" атрымаў нават статус нематэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці. Улады па тых часах выдзелілі казачныя 100 мільёнаў рублёў. Праўда, у Пагосце свайго "прыза" не дачакаліся і ўсе грошы роўным пластом разышліся па "культуры" Жыткавіцкага раёна.
Цяпер на чарзе грант ЮНЕСКА, і ў Пагосце перажываюць. Падтрымка мясцоваму Дому культуры павінна была прыйсці ў мінулым годзе, але пандэмія ўнесла свае праўкі ў чаканні палешукоў. Зараз у Пагосце чакаюць гэты грант, каб скласці печку і рыхтаваць пачастункі прама на вачах турыстаў, якія тонкім раўчуком ідуць на Палессе, каб пабачыць на свае вочы тое, чаго больш нідзе ўжо няма.
У Доме культуры ўсё трымаецца на плячах Ірыны Іванаўны і Ірыны Ціханаўны, якія паціху збіраюць па хатах начынне, зробленае паляшукамі шмат гадоў таму. Тут можна ўбачыць і сапраўдныя кросны, палаці, лавы, і нават самаробны пратэз нагі.
Жыццё, нягледзячы ні на што, б'е ў Пагосце ключом. Кацярына Аляксееўна не маркоціцца і, здаецца, зусім не перажывае, што будзе са "Шчодрыкам" у будучыні. На развітанне яна запэўнівае: "Не пайду я, пойдуць людзі".
МІНСК, 18 сту – Sputnik. Лішні раз нагружаць арганізм стрэсам не варта, падкрэслілі ў прэс-службе Міністэрства аховы здароўя.
Вадохрышчанскія купанні пачаліся ў Мінску. Акунуцца ў купель можна ў бліжэйшыя тры дні ў трох спецыяльна абсталяваных для гэтага месцах: на Камсамольскім возеры, у Драздах і на Цнянцы.
У прэс-службе Міністэрства аховы здароўя падкрэслілі: купанне ў палонцы - стрэс для непадрыхтаванага чалавека. У нетрэніраванага арганізма гэта можа справакаваць зрыў імунітэту і развіццё інфекцый дыхальных шляхоў, у тым ліку і пнеўманій. З-за напружанай сітуацыі ў рэспубліцы з каронавірусам, медыкі раяць не акунацца ў купель. Калі ж чалавек усё ж рашыўся на гэта, варта загадзя пракансультавацца з лекарам.
"Нечаканае для арганізма апусканне ў халодную ваду можа справакаваць розныя хранічныя захворванні, у тым ліку сардэчна-сасудзістыя", - адзначылі ў прэс-службе.
Кажучы пра купання пасля перанесенага COVID-19, у ведамстве падкрэслілі, што існуе такое паняцце, як "посткаронавірусны сіндром". Ён выяўляецца ў тым, што запаленчы працэс скончыўся, але ўскладненні з боку дыхальнай, сардэчна-сасудзістай сістэмы могуць заставацца.
"Лішні раз нагружаць арганізм стрэсам не варта", - рэзюмавалі ў прэс-службе.
Нагадаем, у Беларусі зараз усталявалася марознае надвор'е, у некаторых рэгіёнах у ноч на 19 студзеня тэмпература апусціцца да -27°C. Але ўжо да чацвярга ў краіне пацяплее, абяцаюць сіноптыкі, слупкі тэрмометраў зноў пакажуць плюсавыя значэнні ў дзённы час.
Чытайце таксама: