Леанід Марчанка нарадзіўся ў Бабруйску і спачатку вучыўся ў мастацкай студыі ў родным горадзе, пакуль настаўнік, які заўважыў талент хлопчыка, не параіў яму паехаць у вучэльню імя У. Савіцкага, якая знаходзілася ў Пензе. Там Марчанка вучыўся пяць гадоў, а потым сам стаў выкладчыкам малявання ў школе.
Вырашыўшы працягнуць адукацыю, Леанід Марчанка вярнуўся ў Мінск, дзе паступіў на аддзяленне графікі тэатральна-мастацкага інстытута, але вучыўся там толькі тры месяцы, пасля чаго пайшоў у войска. Скончыць інстытут Марчанку давялося толькі ў 1972 годзе.
Пасля гэтага пачалася паспяховая кар'ера Леаніда Марчанкі як графіка і жывапісца. Літаральна праз два гады ён стаў членам Саюза мастакоў, яго працы, пераважна афорты і літаграфіі, аб'ездзілі шматлікія выставы.
Аматарам мастацтва добра вядомыя яго серыя літаграфій "Жанчыны Палесся", афортаў "Мой край азёрны", "Зямля і людзі" і многія іншыя. Творы Леаніда Марчанкі знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскай мастацкай галерэі Беларускага саюза мастакоў, Віцебскім абласным краязнаўчым музеі, Гродзенскім дзяржаўным гісторыка-археалагічным музеі, Магілёўскім абласным мастацкім музеі імя П. Масленікава, Траццякоўскай галерэі, у прыватных галерэях Польшчы, Францыі, Германіі, Даніі і ЗША.
Акварэльная праца Леаніда Марчанкі пад назвай "Бэз" знаходзіцца ў адным з кабінетаў рэзідэнцыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.
У дзень нараджэння мастака Sputnik прапануе пазнаёміцца з яго працамі.
Алесь Бачыла нарадзіўся 2 сакавіка 1918 года ў вёсцы Лешніца, непадалёк ад Мінска, у сялянскай сям'і. Пачаў друкавацца яшчэ ў 1934 годзе, але першы зборнік убачыў свет толькі ў 1947 годзе. Вышэйшую адукацыю Алесь Бачыла атрымаў у Мінскім настаўніцкім інстытуце, пасля яго заканчэння быў прызваны ў армію і служыў да 1945 года.
Пасля заканчэння вайны Алесь Бачыла працаваў у "Настаўніцкай газеце", а потым – у газеце "Літаратура і мастацтва", дзе ў 1952 годзе стаў намеснікам галоўнага рэдактара.
Алесь Бачыла – аўтар шматлікіх зборнікаў паэзіі: "Шляхі", "Зоры вясеннія", "Юнацтва", "Тры багіні", "Паэмы тугі" і іншых. Шматлікія яго вершы пакладзены на музыку. Акрамя таго, Бачыла напісаў лібрэта для опер "Яснае світанне", "Калючая ружа", "Зорка Венера" і іншых, а таксама аперэты "Паўлінка". Звяртаўся паэт і да жанра сатыры. Ведаў некалькі моў, перакладаў на беларускую творы рускіх, украінскіх, латышскіх паэтаў.
Пайшоў з жыцця Алесь Бачыла 3 студзеня 1983 года, калі яму было ўсяго 64 гады, і быў пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.
У дзень нараджэння славутага паэта Sputnik прапануе ўспомніць яго творы, а мабыць нават і праспяваць іх.
Чытайце таксама:
Лён на Беларусі вырошчваюць са старадаўніх часоў. Продкі заўсёды ставіліся з павагай да гэтай культуры, бо яна літаральна магла апрануць цэлую сям’ю і нават вёску. Чыстае і светлае льняное адзенне было сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму маладыя дзяўчаты на вяселле апраналі сукенкі, зробленыя з ільнянога матэрыялу. А ў Старажытным Егіпце, дзе людзі даведаліся пра лён 7-9 тысяч гадоў таму, тканіны з лёну лічыліся элітнымі, таму ў іх заварочвалі муміі егіпецкіх фараонаў.
Прыгажосць і зручнасць ільняной тканіны цэніцца ва ўсім свеце, а на Беларусі і дагэтуль захоўваюць традыцыі льнянога ткацтва. Кросны, варштат, мялкі, церніцы, трапкач і іншыя старадаўнія прылады для вырабу льняной тканіны — у фотастужцы Sputnik.
Гэта, безумоўна, не нанатэхналогіі, але паглядзець таксама ёсць на што.
Глядзіце таксама:
На Беларусі лён вырошчваюць са старадаўніх часоў. Нашы продкі казалі, што "лён усіх апранае", і прысвячалі гэтай сельскагаспадарчай культуры свае песні, вершы і казкі.
Лён быў сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму нявеста на вяселле апранала сукенку з ільну. На беларускім гербе кветачкі льну сімвалізуюць працавітасць, дабрабыт і парадак.
Традыцыйнай прыладай ткацтва на Беларусі быў гарызантальны ткацкі станок — кросны. Беларускія навукоўцы вылучаюць некалькі тыпаў ткацкіх станкоў, якія існавалі ў XIX — пачатку XX стагоддзя і адрозніваліся па канструкцыі. У больш прымітыўных (на "сохах" і на "станінах") асобныя дэталі ўкапваліся ў зямлю ці мацаваліся да столі. Больш дасканалыя называліся "рамавы ткацкі станок" ці "варштат".
На першым этапе льноапрацоўкі ад сцяблоў саспеўшага, а потым вымачанага і высушанага льну аддзяляюць галоўкі. Рабілася гэта пры дапамозе драўляных "пранікаў", якімі іх аббівалі. На поўначы Беларусі галоўкі абрывалі спецыяльнымі нажамі-"драчкамі".
Пасля абрывання галовак сцябло льну разміналі на "мялках" або "церніцах", каб вызваліць з яго валакно. На Беларусі вядомыя нахільныя і гарызантальныя мялкі. Іх рухомыя часткі — білы — мелі адно ці два рэбры.
Пасля апрацоўкі на мялках рэшткі кастры на валакне выдалялі пры дапамозе "трапала".
Прыладамі для часання льну служылі драўляныя і металічныя "грэбні". Пры іх дапамозе валакно расшчаплялася на больш тонкія валаконцы і канчаткова ачышчалася ад кастры. Пасля часання льну атрымлівалася валакно рознай якасці. Адыходы ад часання ўтваралі "кудзелю".
Валакно, якое заставалася пасля часання, — "кужаль" — спляталася ў косы і ў такім выглядзе захоўвалася да прадзення.
Наступны этап апрацоўкі льну — прадзенне — звязаны з вырабам нітак з валакна. Звычайна ім займаліся жанчыны ў перыяд з лістапада па сакавік. Асноўнымі прыладамі прадзення былі прасніца, верацяно і самапралка.
Працэс прадзення пачынаўся з замацавання кудзелі на прасніцы. На стойцы мацавалася кудзеля, а на донца садзілася жанчына. Стойка прасніцы, якая не мела донца, устаўлялася ў спецыяльную адтуліну ў лаве.
Самая старадаўняя прылада для прадзення — верацяно. Яго выраблялі з драўніны ясеня, грушы ці бярозы. Пры прадзенні жанчына пальцамі правай рукі выцягвала валакно з кудзелі, адначасова трыма пальцамі левай рукі паварочвала верацяно.
МІНСК, 2 сак – Sputnik. Новыя штамы каронавіруса ў Беларусі не зафіксаваны, заявіў у панядзелак у эфіры тэлеканала "Беларусь 1" міністр аховы здароўя рэспублікі Дзмітрый Піневіч.
"Новыя штамы каронавіруса ў Беларусі не знойдзены: ні брытанскі, ні паўднёваафрыканскі. Мы штодня праводзім маніторынг сітуацыі з каронавірусам ў нашых калег на захадзе і ўсходзе", - сказаў ён.
Па словах кіраўніка Міністэрства аховы здароўя, вакцынная прафілактыка павінна адыграць вялікую ролю ў абароне насельніцтва Беларусі ад віруса.
"Спутник V" - гэта найпрыгажэйшы прэпарат, яго паказанні пашыраны да 60+ гэта для нас вельмі важна", - адзначыў Піневіч.
Ад пачатку пандэміі ў Беларусі зарэгістраваны 288 267 тысяч выпадкаў каронавіруснай інфекцыі, памерлі 1985 пацыентаў. За мінулыя суткі ў рэспубліцы выявілі 961 новы выпадак COVID-19.
26 лютага на прадпрыемстве "Белмедпрэпараты" вырабілі першую пробную партыю вакцыны ад каронавіруса "Спутник V" па расійскіх тэхналогіях.
Выпрабавальны разліў вакцыны пачаўся 1 сакавіка. У краіне плануюць выпускаць па 500 тысяч доз "Спутник V" у месяц - усё будзе залежаць ад магчымасцей і патрэб. Як распавёў дырэктар РУП "Белмедпрэпараты" Сяргей Бяляеў, выраблены прэпарат таксама зможа экспартавацца ў трэція краіны.
Чакаецца, што масавая вакцынацыя ў Беларусі пачнецца ў красавіку. Пакуль у ліку першых у рэспубліцы вакцынай "Спутник V" прышчапіліся медыкі, пачалася вакцынацыя настаўнікаў, сацработнікаў.
Чытайце таксама: