Звычайна менавіта сёння праходзіць ноч музеяў - актыўнасці, канцэрты, незвычайныя экскурсіі. Але зараз ва ўсім свеце ўсё інакш - ва ўсіх музеях амаль пуста.
І, разам з тым, жыццё ў музеях ўсё ж такі не спыняецца, нават нягледзячы на адсутнасць наведвальнікаў. Нават наадварот. Нараджаюцца новыя праекты, на якія раней не заўсёды хапала сіл і часу.
У Міжнародны дзень музеяў карэспандэнт Sputnik Алеся Зелянко высветліла у супрацоўнікаў мемарыяльнага комплексу "Брэсцкая крэпасць-герой", як змяняецца музейнае жыццё ў пандэмію.
9 мая на YouTube-канале мемарыяльнага комплексу "Брэсцкая крэпасць-герой" быў прэзентаваны доўгайграючы віртуальны праект.
"У Дзень Перамогі ў музеі ўсяго тры экскурсіі было. У ранейшыя гады ў нас, вядома, кошт ішоў на дзясяткі: і 50 экскурсій магло быць. Але гэта тыя рэаліі, з якімі даводзіцца лічыцца", - распавядае Аляксей Малочнікаў, загадчык навукова-асветніцкага аддзелам мемарыяльнага комплексу.
Ён стрымана апісвае сітуацыю і падкрэслівае, што самі берасцейцы хадзіць у крэпасць не перасталі. Яны імкнуцца далей ад вялікіх навал народа, бліжэй да прыроды і цішыні.
"Рэдкія турысты таксама, бывае, заязджаюць. Вось з Масквы былі нядаўна!" - адзначае ён і дадае - разавыя наведванні - не выйсце.
Усім музеям свету зараз прыходзіцца працаваць на перспектыву. А гэта значыць, асвойваць тэхналогіі і рэжым анлайн. Прычым фарматы ўзаемадзеяння з аўдыторыяй могуць быць самыя розныя: відэатурыы, віртуальныя экскурсіі, лекцыі ў запісе, кароткія замалёўкі...Так, напрыклад, музей-запаведнік "Сталінградская бітва" сумесна з муніцыпальным тэлебачаннем, Валгаградскай абласной філармоніяй і студэнтамі кансерваторыі і інстытута мастацтваў запусціў праект "Галасы вайны". Студэнты чытаюць пад музыку сапраўдныя франтавыя лісты салдат і афіцэраў родным і блізкім.
Нешта падобнае (толькі для самастойнага чытання і з гістарычнымі рэмаркамі) напярэдадні 75-годдзя Вялікай Перамогі прэзентаваў Беларускі дзяржаўны музей гісторыі Вялікай Айчыннай вайны ў праекце "Лёсы, складзеныя ў трохкутнік".
"Наш дырэктар Рыгор Бысюк прапанаваў зрабіць нешта падобнае. Гаворка ішла пра экскурсію. Мы вырашылі, што саму экскурсію даваць - гэта такое разавае нешта. А мы б хацелі, каб яно неяк працягнулася. Таму прапанавалі фармат менавіта кароткіх ролікаў з цікавымі апавяданнямі аб экспанатах, што прыцягне самага наведвальніка ў музей. Потым, калі, вядома ж, уся гэтая сітуацыя вырашыцца", - тлумачыць Аляксей Малочнікаў.
Трэба сказаць, супрацоўнікі Брэсцкай крэпасці апынуліся дастаткова падрыхтаванымі да форс-мажорных абставінаў.
"На сайце мемарыяльнага комплексу даступныя для наведвання ўсе нашы музейныя экспазіцыі ў фармаце 3D-тура. Гэта значыць можна проста пагуляць-паглядзець", - кажа Малочнікаў.
На гэтым вырашылі не спыняцца.
"Мы вырашылі пайсці храналагічна: абраць у кожнай зале па адным, дзесьці два экспанаты, калі яны звязаныя паміж сабой, і расказаць іх гісторыю. Безумоўна, вельмі многія берасцейцы бывалі ў нашых музеях. І ведаюць у цэлым гісторыю крэпасці і тых падзей, што адбываліся тут. Але гісторыю асобных экспанатаў ведаюць, вядома, далёка не ўсё! А экспанатаў з цікавай гісторыяй хапае, - распавядае Аляксей Малочнікаў, куратар праекта і яго сцэнарыст. - І ўжо праз вось гэтыя экспанаты мы хочам падаць гісторыю агульную, а не проста данесці яе наўпрост ".
Менавіта таму творчая група праекта не стала шукаць іншага сцэнарыста і тым больш вядучага. Мала ведаць гістарычную канву і ўмець бойка распавядаць. Тут ёсць спецыфіка.
У аснову кожнага сцэнара кладуцца матэрыялы, якія захоўваюцца ў фондах і навуковых даведках мемарыяльнага комплексу. І навуковая праца - гэта база, без якой немагчыма ў прынцыпе нешта зрабіць.
"Трэба выбраць ўспаміны, якія можна даць. Якія проста ў тэкст, то ёсць перапрацаваныя, а якія можна ў выглядзе жывой цытаты", - кажуць у музеі.
Асноўная задача цяпер - вызначыцца з тым, якія прадметы можна паказаць у кадры, у рамках аповеду. Толькі чалавек, знутры які ведае, якія скарбы захоўваюць у сабе нетры музейных фондаў, можа падобнае падказаць. Супрацоўнікі мемарыяльнага комплексу зараз занятыя вельмі творчай працай.
"Варыянты з подсъемкой на тэрыторыі комплексу або ў фондах, дзе можна папрацаваць з дакументамі. Аповед не толькі аб прадмеце, але, магчыма і паказ месца, дзе ён (экспанат - Sputnik) знойдзены быў, ці нешта іншае, з ім звязанае, што таксама можна прэзентаваць. на этапе напісання сцэнарыя стараемся гэта ўлічваць. гэта значыць трэба яшчэ і маляваць сабе карцінку, як гэта прыкладна будзе выглядаць на экране, прычым ужо ў працэсе стварэння роліка", - прасцей кажучы, музейшчыкі ведаюць, што робяць.
Да таго ж гісторыя павінна быць складзена так, каб увесь час "трымаць" увагу, не стамляць. Дынамічныя ролікі па хвіліны 4 або каля таго, апынуліся аптымальным варыянтам. Працаваць над праектам творчай групе даводзіцца паралельна з асноўнымі абавязкамі.
"Пакуль рабяты, напрыклад, займаюцца мантажом папярэдніх ролікаў, пішуцца сцэнары для наступных. То бок, калі яны скончаць мантаж, то змогуць прыступаць да здымак наступнага роліка. Пакуль жа яны подснимают прадметы, я магу займацца нейкай іншай працай. Галоўнае, што не прастойваюць!" - усміхаецца Аляксей.
Зразумела, усе экспанаты ў экспазіцыі вартыя ўвагі. Але сярод іх ёсць ключавыя, якія цалкам можна назваць сімваламі музея. А ёсць і тыя, што менш вядомыя, аднак ані не менш каштоўныя.
"Перш за ўсё, у экспаната павінна быць нейкая цікавая гісторыя. Альбо знаходкі гэтага экспаната, альбо цікавы лёс чалавека, уладальніка гэтага экспаната... Гісторыя, якая павінна павесьці чалавека, які будзе глядзець гэты ролік. Проста наведаўшы музей, вы яе, хутчэй за ўсё не пазнаеце. Нярэдка гэта занадта шырокая гісторыя, каб яе распавесці, трэба час. І ў ходзе агляднай экскурсіі гэтага часу няма... А паколькі ў нас зараз гэты час ёсць, яно павінна пайсці на карысць! І мне здаецца, што мы падабралі даволі нядрэнныя прадметы! Яны розныя. Там ёсць і фатаграфіі, і непасрэдна прадметы, і дакументы, ёсць ўзнагароды...", - распавядае Аляксей.
Зразумела, абвясціць увесь спіс прадметаў азначала б сапсаваць інтрыгу. Але іх не менш за дзесяць - па адным на кожны з дзесяці залаў цэнтральнага музея мемарыяльнага комплексу - Музея абароны Брэсцкай крэпасці. Першы - Георгіеўскі крыж IV ступені.
Ролікі будуць публікавацца ў сацсетках (на канале мемарыяльнага комплексу на Youtube, у Інстаграме, Фэйсбуку і УКантакце) па меры гатоўнасці, у сярэднім - раз на тыдзень.
Вядома, у крэпасці ёсць і іншыя экспазіцыі са сваімі, асаблівымі экспанатамі. Але да іх чарга, магчыма, дойдзе з часам. Шмат што залежыць ад таго, як наведвальнікі адрэагуюць на ўжо заяўленыя экспанаты. Ці праявяць цікавасць? Музейшчыкі вельмі спадзяюцца, што праявяць. Ды і потым, калі эпідэміялагічная сітуацыя нармалізуецца, можна будзе прыйсці ў музей, убачыць канкрэтны экспанат і ў поўнай меры ўсвядоміць, што за ім стаіць. Што ён на самай справе такі.
"Мы не толькі займаемся экскурсійнай працай, тут і даследчая праца, - падкрэслівае Аляксей Малочнікаў. - У цэлым, калі казаць па мемарыяльным комплексе, няпросты год. Плануюцца да адкрыцця дзве новыя паўнавартасныя экспазіцыі - ва Усходнім форце, і ў Пятым форта. А гэта проста каласальная навуковая праца, якую праводзяць нашы супрацоўнікі".
Вельмі шкада, вядома, што штогадовую творчую акцыю дзіцячага малюнка, якая праводзіцца на тэрыторыі крэпасці, прыйшлося літаральна на днях валявым рашэннем перанесці на верасень. Але затое якая колькасць адкрыццяў чакае наведвальнікаў тады, калі эпідэміялагічная сітуацыя ў краіне нарэшце зменіцца да лепшага.
Пакуль жа - сачыце за абнаўленнямі на YouTube-канале мемарыяла.
Спаборніцтвы прайшлі сярод спартсменаў-аматараў усіх узроставых катэгорый. Як падкрэслілі арганізатары, Minsk Open удалося зрабіць сапраўды адкрытым турнірам, на якім былі рады танцорам любых федэрацый. Усяго ў сталічным клубе "Фалькон" выступілі больш за 800 пар з Расіі, Беларусі і Украіны.
Старшыня Беларускага рэспубліканскага танцавальнага саюза Аляксандр Казыра застаўся задаволены, што ўдалося захаваць міжнародны характар спаборніцтваў і якасную іх арганізацыю: выдатная прасторная зала, якаснае святло, вытанчанае афармленне, жывая музыка ад аркестра Boris Myagkov Band, прафесійная судзейская брыгада і, вядома ж, незвычайная атмасфера свету танца.
Для фіналістаў IDSU Grand Prix Adult Latin, Standard быў разыграны салідны прызавы фонд.
Разыначкай стала святкаванне ў рамках спаборніцтваў танцавальным клубам "Сігма" свайго юбілею. Павіншаваць трэнераў, мабыць, самага паспяховага беларускага спартыўнага аб'яднання ў свеце танцаў прыехалі і дзейсныя спартсмены, і тыя, што ўжо скончылі кар'еру. Велізарны торт з лічбамі "35" быў урачыста прадэманстраваны прама на танцавальнай пляцоўцы.
Але галоўнай узнагародай для ўсіх гасцей спаборніцтваў стала магчымасць нарэшце пагутарыць з калегамі і аднавіць спартыўную практыку. Мінск як ніколі засумаваў па буйных міжнародных турнірах.
У сталічным клубе "Фалькон" у мінулыя выхадныя прайшоў відовішчны Minsk Open.
У рамках спаборніцтваў па спартыўных і бальных танцах выступілі больш за 800 пар.
Спаборніцтвы прайшлі сярод спартсменаў-аматараў усіх узроставых катэгорый.
Як падкрэслілі арганізатары, Minsk Open удалося зрабіць сапраўды адкрытым турнірам, на якім былі рады танцорам любых федэрацый.
Турнір па спартыўных бальных танцах выклікаў вялікую цікавасць сярод удзельнікаў і гледачоў: усе засумавалі па танцах.
Усе ўдзельнікі спаборніцтваў старанна рыхтаваліся да выступленняў.
А для фіналістаў IDSU Grand Prix Adult Latin, Standard - салідны прызавы фонд.
У танцавальным саюзе засталіся задаволены не толькі "геаграфіяй" пар, якія прыехалі, і маштабам турніру, але і якаснай арганізацыяй саміх спаборніцтваў.
Выдатная прасторная зала, якаснае святло, вытанчанае афармленне, жывая музыка ад аркестра Boris Myagkov Band, прафесійная судзейская брыгада і, вядома ж, незвычайная атмасфера свету танца.
Удзельнікі турніру з задавальненнем назіраюць за праграмай.
У еўрапейскую праграму спартыўнага бальнага танца ўваходзяць: павольны вальс (Бостан), квікстэп (хуткі факстрот), венскі вальс, танга, павольны факстрот.
У лацінаамерыканскую праграму - самба, ча-ча-ча, румба, пасадобль, джайв.
Для лацінаамерыканскіх танцаў конкурсныя сукенкі дам, як правіла, кароткія, вельмі адкрытыя і абліпальныя.
Сучасны конкурсны касцюм кавалераў таксама досыць абліпальны, падкрэслівае мужныя лініі цела.
Лацінаамерыканскія танцы - адзін з самых прыгожых і палымяных відаў танца.
Але самае дзівоснае - гэта бальныя танцы, прычым у самай юнай групе.
Звычайна дзеці пачынаюць займацца танцамі з 4 гадоў.
Мамы - самыя актыўныя балельшчыкі.
З 4 да 7 гадоў у дзяцей фарміруецца пачуццё рытму, яны лёгка паддаюцца расцяжцы, фарміруецца правільная пастава і навык валодання сваім целам.
Разыначкай стала святкаванне ў рамках спаборніцтваў танцавальным клубам "Сігма" свайго юбілею. Павіншаваць трэнераў, мабыць, самага паспяховага беларускага спартыўнага аб'яднання ў свеце танцаў прыехалі і дзейсныя спартсмены, і тыя, што ўжо скончылі кар'еру. Велізарны торт з лічбамі "35" быў урачыста прадэманстраваны прама на танцавальнай пляцоўцы.
Прынцып школы просты: танцаваць можа кожны, і ўсё роўна, колькі вам гадоў. З моманту свайго заснавання ў 1986 годзе школа-студыя "Сігма" выгадавала не адно пакаленне прафесійных танцораў і аматараў.
Але галоўнай узнагародай для ўсіх гасцей спаборніцтваў стала магчымасць нарэшце пагутарыць з калегамі і аднавіць спартыўную практыку. Мінск як ніколі засумаваў па буйных міжнародных турнірах.
МІНСК, 24 лют — Sputnik. Рыгор Барадулін нарадзіўся на хутары Верасоўка, скончыў школу ва Ушачах і філфак БДУ. Працаваў рэдактарам у розных выданнях і шмат пісаў, выпусціў каля 70 зборнікаў паэзіі. Барадулін шмат часу аддаваў і перакладчыцкай дзейнасці. Дзякуючы яму, на беларускай мове выйшлі "Слова пра паход Ігараў", творы Федэрыка Гарсія Лоркі, Шэкспіра, Байрана, Ясеніна, Амара Хайма.
Першыя вершы Барадуліна з'явіліся ў друку, калі ён ужо вучыўся ў старэйшых класах — у 1953 годзе ў газеце "Чырвоная змена" (пад псеўданімам А.Чабор). А таксама ў шматтыражнай газеце БДУ "За сталінскія кадры".
Першы зборнік вершаў паэта "Маладзік над стэпам" выйшаў у 1959 годзе. Галоўныя тэмы паэзіі — вайна, духоўнасць і таленавітасць беларускага народа, праблемы пасляваеннага часу. У 1961 годзе выйшаў другі зборнік паэзіі — "Рунець, красаваць, налівацца!", а ў 1963 трэці — "Нагбом".
У апошніх зборніках паэта пераважаюць духоўныя і біблейскія матывы. У 2005 годзе выйшаў зборнік малітоўнай паэзіі "Ксты".
Акрамя гэтага аўтар вялікай колькасці сатырычных і гумарыстычных твораў. Стварыў вялікую колькасць эпіграм на дзеячаў беларускай літаратуры і мастацтва. У 1987 годзе выйшла кніга "Парастак Радкоў, галінка вяршыць", якая складалася з літаратурна-крытычных артыкулаў і эсэ паэта.
Родная мова з'яўлялася адной з тэмаў творчасці Барадуліна. Ад маці яму перадалася незвычайная чуйнасць да мовы. Вуснае багацце народнай творчасьці, засвоенае з дзяцінства, стала добрай асновай творчай індывідуальнасьці паэта.
Чэрпаючы з народных запасаў моўнай культуры, паэт адкрыў неабмежаваныя магчымасці словаформаў і спалучэнняў слоў, вярнуў забытым словам першародную свежасьць. Жывое маўленне ў творчасці Барадуліна выйшла за рамкі ўсталяваных літаратурных канонаў.
Рыгора Барадуліна не стала 2 сакавіка 2014 года, у Даравальную нядзелю. Напярэдадні адзначыў свой дзень нараджэння і 53 гады сумеснага жыцця з жонкай Валянцінай Міхайлаўнай. Да яе былі звернутыя апошнія словы паэта: "Якая ж ты ў мяне прыгожая!". Пахавалі Барадуліна на роднай Ушаччыне побач з маці.
Чалавек не ўзнікае так —
Ён збываецца, адбываецца
Як ратай,
Як дзівак,
Як мастак,
Ад якога свет адбіваецца.
Чалавек не знікае так,
Бы ў кішэні вякоў пятак.
Ён сціраецца аб дарогі,
Разбіваецца аб адчаі,
Пераходзіць ва ўсе трывогі
Веку,
Што яго прыручае.
Перш чым вочы заслоняць векам,
Чалавек хоча стаць чалавекам.
МІНСК, 25 лют – Sputnik. Стратэгічнае супрацоўніцтва Мінска і Масквы ў 2020 годзе насіла ўсёабдымны характар, заявіў кіраўнік беларускага МЗС Уладзімір Макей.
Сёння ў Мінску праходзіць пасяджэнне калегіі знешнепалітычнага ведамства, у якім прымае ўдзел прэм'ер-міністр Беларусі Раман Галоўчанка.
Макей адзначыў, што мінулы год для Беларусі стаў часам масіраванага ціску на краіну з боку Захаду. Пры гэтым ён падкрэсліў, што Расійская Федэрацыя аказала значную падтрымку Беларусі ў паслявыбарны перыяд.
"(...) Стратэгічнае супрацоўніцтва з Расійскай Федэрацыяй, якая аказала найбольш значную падтрымку Беларусі ў паслявыбарны перыяд, працягнула насіць усёабдымны і шматпланавы характар", - прыводзіць словы Макея прэс-служба ведамства.
Паводле яго слоў, намаганні Мінска былі накіраваны на абарону і ўмацаванне нацыянальнага суверэнітэту, каб рэспубліка, "не стала разменнай фігурай на геапалітычнай шахматнай дошцы".
Сярод знакавых падзей 2020-га Макей назваў падпісанне і ратыфікацыю беларускім бокам пагаднення з Расіяй аб узаемным прызнанні віз і па іншых пытаннях уезду замежнікаў, пагаднення з ЕС аб спрашчэнні выдачы віз.
"Са шкадаваннем вымушаны канстатаваць пагаршэнне беларуска-украінскіх адносін. Пазіцыя Украіны ў дачыненні да Беларусі прывяла да замарожвання палітычнага дыялогу ў другой палове года. Гэта ўжо негатыўна адбілася на ўзаемным гандлі, нягледзячы на дэкларавальную украінскім кіраўніцтвам зацікаўленасць у захаванні эканамічных сувязей", - сказаў Макей.
Ён таксама звярнуў увагу на тое, што на працягу большай часткі 2020 года ў адносінах з Еўрапейскім саюзам, ЗША і асобнымі краінамі Еўропы назіралася пазітыўная дынаміка. Ён падкрэсліў, што, нягледзячы на звязаныя з пандэміяй абмежаванні, супрацоўніцтва мела даволі насычаны і канструктыўны характар.
Аднак, па словах кіраўніка МЗС, у сувязі з рэакцыяй на выбары беларускага прэзідэнта, якія адбыліся ў жніўні, і ўвядзеннем заходнімі дзяржавамі шэрага абмежавальных мер, Мінск распачаў "дзеянні ў адказ палітыка-дыпламатычнага характару".
Чытайце таксама: