МІНСК, 18 лют – Sputnik. Маргарыта Ізворска-Елізар'ева стала новым кіраўніком опернай трупы Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета, пра гэта паведамілі Sputnik у прэс-службе.
"Елізар'еў застаўся на сваім месцы, а вось новым мастацкім кіраўніком опернай трупы стала яго жонка Маргарыта Ізворска-Елізар'ева. Яе сёння прадставілі калектыву", - растлумачылі ў прэс-службе.
Мастацкім кіраўніком тэатра застаўся народны артыст СССР Валянцін Елізар'еў, балет узначальвае Юрый Траян. Оперная трупа была без кіраўніка з моманту сыходу Міхаіла Панджавідзэ (снежань 2019-га года).
За перыяд 1974-1994 гады Ізворска-Елізар'ева паставіла звыш 30 оперных спектакляў і звыш 400 урыўкаў з опернай сусветнай класікі. З'яўляецца заслужаным дзеячам мастацтваў Беларусі, гранд-доктарам філасофіі, доктарам педагагічных навук, прафесарам.
Чытайце таксама:
Алесь Бачыла нарадзіўся 2 сакавіка 1918 года ў вёсцы Лешніца, непадалёк ад Мінска, у сялянскай сям'і. Пачаў друкавацца яшчэ ў 1934 годзе, але першы зборнік убачыў свет толькі ў 1947 годзе. Вышэйшую адукацыю Алесь Бачыла атрымаў у Мінскім настаўніцкім інстытуце, пасля яго заканчэння быў прызваны ў армію і служыў да 1945 года.
Пасля заканчэння вайны Алесь Бачыла працаваў у "Настаўніцкай газеце", а потым – у газеце "Літаратура і мастацтва", дзе ў 1952 годзе стаў намеснікам галоўнага рэдактара.
Алесь Бачыла – аўтар шматлікіх зборнікаў паэзіі: "Шляхі", "Зоры вясеннія", "Юнацтва", "Тры багіні", "Паэмы тугі" і іншых. Шматлікія яго вершы пакладзены на музыку. Акрамя таго, Бачыла напісаў лібрэта для опер "Яснае світанне", "Калючая ружа", "Зорка Венера" і іншых, а таксама аперэты "Паўлінка". Звяртаўся паэт і да жанра сатыры. Ведаў некалькі моў, перакладаў на беларускую творы рускіх, украінскіх, латышскіх паэтаў.
Пайшоў з жыцця Алесь Бачыла 3 студзеня 1983 года, калі яму было ўсяго 64 гады, і быў пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.
У дзень нараджэння славутага паэта Sputnik прапануе ўспомніць яго творы, а мабыць нават і праспяваць іх.
Чытайце таксама:
Лён на Беларусі вырошчваюць са старадаўніх часоў. Продкі заўсёды ставіліся з павагай да гэтай культуры, бо яна літаральна магла апрануць цэлую сям’ю і нават вёску. Чыстае і светлае льняное адзенне было сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму маладыя дзяўчаты на вяселле апраналі сукенкі, зробленыя з ільнянога матэрыялу. А ў Старажытным Егіпце, дзе людзі даведаліся пра лён 7-9 тысяч гадоў таму, тканіны з лёну лічыліся элітнымі, таму ў іх заварочвалі муміі егіпецкіх фараонаў.
Прыгажосць і зручнасць ільняной тканіны цэніцца ва ўсім свеце, а на Беларусі і дагэтуль захоўваюць традыцыі льнянога ткацтва. Кросны, варштат, мялкі, церніцы, трапкач і іншыя старадаўнія прылады для вырабу льняной тканіны — у фотастужцы Sputnik.
Гэта, безумоўна, не нанатэхналогіі, але паглядзець таксама ёсць на што.
Глядзіце таксама:
На Беларусі лён вырошчваюць са старадаўніх часоў. Нашы продкі казалі, што "лён усіх апранае", і прысвячалі гэтай сельскагаспадарчай культуры свае песні, вершы і казкі.
Лён быў сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму нявеста на вяселле апранала сукенку з ільну. На беларускім гербе кветачкі льну сімвалізуюць працавітасць, дабрабыт і парадак.
Традыцыйнай прыладай ткацтва на Беларусі быў гарызантальны ткацкі станок — кросны. Беларускія навукоўцы вылучаюць некалькі тыпаў ткацкіх станкоў, якія існавалі ў XIX — пачатку XX стагоддзя і адрозніваліся па канструкцыі. У больш прымітыўных (на "сохах" і на "станінах") асобныя дэталі ўкапваліся ў зямлю ці мацаваліся да столі. Больш дасканалыя называліся "рамавы ткацкі станок" ці "варштат".
На першым этапе льноапрацоўкі ад сцяблоў саспеўшага, а потым вымачанага і высушанага льну аддзяляюць галоўкі. Рабілася гэта пры дапамозе драўляных "пранікаў", якімі іх аббівалі. На поўначы Беларусі галоўкі абрывалі спецыяльнымі нажамі-"драчкамі".
Пасля абрывання галовак сцябло льну разміналі на "мялках" або "церніцах", каб вызваліць з яго валакно. На Беларусі вядомыя нахільныя і гарызантальныя мялкі. Іх рухомыя часткі — білы — мелі адно ці два рэбры.
Пасля апрацоўкі на мялках рэшткі кастры на валакне выдалялі пры дапамозе "трапала".
Прыладамі для часання льну служылі драўляныя і металічныя "грэбні". Пры іх дапамозе валакно расшчаплялася на больш тонкія валаконцы і канчаткова ачышчалася ад кастры. Пасля часання льну атрымлівалася валакно рознай якасці. Адыходы ад часання ўтваралі "кудзелю".
Валакно, якое заставалася пасля часання, — "кужаль" — спляталася ў косы і ў такім выглядзе захоўвалася да прадзення.
Наступны этап апрацоўкі льну — прадзенне — звязаны з вырабам нітак з валакна. Звычайна ім займаліся жанчыны ў перыяд з лістапада па сакавік. Асноўнымі прыладамі прадзення былі прасніца, верацяно і самапралка.
Працэс прадзення пачынаўся з замацавання кудзелі на прасніцы. На стойцы мацавалася кудзеля, а на донца садзілася жанчына. Стойка прасніцы, якая не мела донца, устаўлялася ў спецыяльную адтуліну ў лаве.
Самая старадаўняя прылада для прадзення — верацяно. Яго выраблялі з драўніны ясеня, грушы ці бярозы. Пры прадзенні жанчына пальцамі правай рукі выцягвала валакно з кудзелі, адначасова трыма пальцамі левай рукі паварочвала верацяно.
МІНСК, 2 сак – Sputnik. Беларусь і Арменія на ўзаемнай аснове зменяць правілы рэгістрацыі сваіх грамадзян пры ўездзе.
Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка ўхваліў праект дакумента аб унясенні дапаўнення ў міжурадавае пагадненне з Арменіяй, якое прадугледжвае ўзаемныя паездкі грамадзян дзвюх краін. Адпаведны ўказ быў падпісаны напярэдадні, паведамляе прэс-служба беларускага лідэра.
Так, прапануецца грамадзян аднаго боку, якія часова прыязджаюць на тэрыторыю іншага боку, вызваліць ад рэгістрацыі з моманту ўезду на 30 дзён. Аднак па завяршэнні дадзенага тэрміну гэтыя людзі павінны ўстаць на ўлік у органы міграцыі альбо ўнутраных спраў.
Беларускі прэзідэнт даручыў міністэрству замежных спраў правесці перамовы па гэтым пытанні, і, калі будзе дасягнута ўзаемная дамоўленасць, падпісаць адпаведны дакумент з армянскім бокам.
Нагадаем, паміж Беларуссю і Арменіяй дзейнічае бязвізавы рэжым. Для ўезду не патрабуецца якіх-небудзь дазволаў.
На дадзены момант усе грамадзяне Арменіі на працягу пяці рабочых дзён пасля перасячэння мяжы Беларусі абавязкова павінны зарэгістравацца. Афармляецца такая часовая рэгістрацыя ў падраздзяленні па грамадзянстве і міграцыі тэрмінам на 90 дзён.
У тым выпадку, калі грамадзянін Арменіі не атрымаў рэгістрацыю своечасова, ён будзе аштрафаваны (да 20 базавых велічынь) і, магчыма, дэпартаваны за межы краіны.
Беларусы могуць знаходзіцца на тэрыторыі Арменіі без візы да 180 дзён, аднак пасля месяца знаходжання неабходна прайсці рэгістрацыю ў міграцыйных органах.
Чытайце таксама: