Яўген Казарцев, Sputnik.
Вядучая брытанская выканаўца 2000-х — Эмі Уайнхаўс — адзначыла б сёння свой 33-ы дзень нараджэння. Яе зорка гарэла ярка і, як часта бывае, нядоўга: памерла выканаўца 2011 годзе, уступіўшы ў так званы "клуб 27" нароўні з Куртам Кабэйнам і Джымам Морысанам.
У 25 гадоў — у Кнігу рэкордаў Гінеса
Спачатку адыёзную дзяўчыну з дзіўнай прычоскай — "вульем", запалам да яркім стрэлках і непрыхаванай любоўю да забароненых рэчываў ўсур'ёз не ўспрымалі — пакуль яна не выпусціла свой першы альбом "Frank". Незвычайны для светласкурай спявачак тэмбр голасу адразу прыцягнуў да сябе ўвагу, а Эмі пачалі дараваць калі не ўсё, то вельмі многае.
За музыку, тэксты і ўсё той жа голас Уайнхаўс адразу пачалі клікаць на сотні фестываляў і канцэртаў, даваць ёй ўзнагароды і прысуджаць разнастайныя званні. У выніку ўжо ў біяграфіі спявачкі з'явіўся рэкорд — у 25 гадоў яна трапіла ў Кнігу Гінэса як першы і адзіны брытанскі выканаўца, які атрымаў адразу пяць узнагарод "Грэмі". Яшчэ ў скарбонцы спявачкі былі прэстыжныя Ivor Novello і Brit Awards, але адных толькі узнагарод для шчасця мала.
Love is a losing game
Поспех у музыцы не прыносіў спявачцы спакою: яе жыццё было напоўнена ваўчкамі няўдалых раманаў і канфліктамі з бацькам. Апошнія адразу пасля смерці дачкі як адзіны яе спадчыннік стаў расказваць пра сваю вялікай любові да Эмі і да таго, што іх адносіны прэса малявала горш, чым яны былі.
Незадоўга да смерці Эмі падала дакументы на ўсынаўленне брытанскай дзяўчынкі-сіроты — яны пазнаёміліся і вельмі зблізіліся. Але спявачка не дачакалася таго моманту, калі яе хто-небудзь назваў бы мамай. Памерла Уайнхаўс ад сардэчнага прыступу ў сябе ў кватэры ў Лондане — яе арганізм не вытрымаў значнай колькасці выпітага алкаголю.
Фактаў з біяграфіі і чутак вакол Уайнхаўс да гэтага часу можна пачуць шмат. Дастаткова паглядзець нават байопік "Эмі", які зараз ідзе на экранах кінатэатраў. Але ў выпадку з ёй гэта ўсё другасна. Галоўнае — засталася музыка Уайнхаўс, якую многія крытыкі заслужана назвалі найвялікшай выканаўцай XXI стагоддзя.
