МІНСК, 14 вер — Sputnik. Выпускаецца ў абарачэнне паштовы блок "Геадэзічная дуга Струвэ", паведамілі Sputnik у Міністэрстве сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь.
Афіцыйнае гашэнне дзяржаўнага знака паштовай аплаты Рэспублікі Беларусь адбудзецца сёння ў Ашмянах. У цырымоніі прымуць удзел старшыня Дзяржаўнага камітэта па маёмасці Рэспублікі Беларусь Андрэй Гаеў і намеснік міністра сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь Наталля Гардзіенка.
У дзень выпуску паштовага блока ў абарачэнне 14 верасня 2017 года ўсе жадаючыя змогуць адправіць карэспандэнцыю з названым памятным штэмпелем па адрасе аддзялення паштовай сувязі Ашмяны-3 Гродзенскай вобласці, дзе на працягу дня, пачынаючы з 8 гадзін раніцы, будзе праводзіцца спецыяльнае гашэнне на канверце "Першы дзень".
Праект Дзяржаўныя знакі паштовай аплаты Рэспублікі Беларусь — паштовы блок і канверт Першага дня, прысвечаныя Геадэзічнай дузе Струвэ, падрыхтаваны РУП "Белпошта" ў супрацоўніцтве з Дзяржкаммаёмасцю.
Геадэзічная дуга Струвэ — унікальны помнік навукі і тэхнікі XIX ст., які ствараўся з мэтай вызначэння памеру і формы Зямлі і аб'ядноўвае 10 краін.
Сёння спецыялісты падкрэсліваюць дакладнасць вымярэнняў: нават часовыя змены рэльефу мясцовасці істотна не паўплывалі на розніцу ў дадзеных, вылічаных пры дапамозе Дугі, і інфармацыі, якую дазваляюць атрымаць сучасныя спадарожнікі. Дадзеныя Дугі Струве выкарыстоўваліся навукоўцамі на працягу 130 гадоў.
Непасрэдна палявымі даследаваннямі займаўся ваенны геадэзіст генерал Карл Цэнер. Пад яго кіраўніцтвам у геадэзічных работах удзельнічаў Іосіф Хадзько — навуковец, геадэзіст і тапограф, які праводзіў трыангуляцыйныя работы на захадзе Латвіі, у Літве, Гродзенскай і Мінскай губернях.
У 2005 годзе 34 пункты Геадэзічнай дугі Струвэ ўключаны ў Спіс аб'ектаў сусветнай спадчыны ЮНЕСКА, 5 з іх размешчаны на тэрыторыі сучаснай Беларусі.
Новы паштовы блок сёння будзе перададзены ў дар музею Дугі Струвэ ў аграгарадку Гальшаны. Таксама, у межах мерапрыемстваў, прысвечаных выпуску паштовага блока "Геадэзічная дуга Струвэ", на пункце "Тупішкі", дзе ўсталявана памятная стэла, адбудзецца тэатралізаванае прадстаўленне, прысвечанае падзеям, якія звязаны з гэтым месцам.
На беразе Прыпяці на самым поўдні краіны стаіць вёска Пагост, якая праславілася на ўвесь свет абрадам "Юраўскі карагод", які мае статус нематэрыяльнай культурнай спадчыны.
Традыцыі і абрады беларускага Палесся настолькі аўтэнтычныя, што ЮНЕСКА надало абраду на Юр'еў дзень асаблівы ахоўны статус.
У Пагосце, як павялося, адзначаюць усе святы і нават Стары Новы год, па-мясцоваму ён называецца Шчадрэц. Вялікая заслуга ў захаванні мясцовых традыцый належыць Кацярыне Аляксееўне Панчэні, якая больш за 30 гадоў ўзначальвала мясцовы дом культуры, а калядаваць хадзіла з трох гадоў.
"Шчадрэц колісь звалі - Васілей, Стары Новы год. Гэта ўжо другая куцця, таму што Раство - першая куцця. На Хрышчэнне будзе трэццяя куцця. Усе абрады у нас звязаныя са збожжам", - распавяла яна.
А каб свята атрымалася, па словах Кацярыны Аляксееўны, трэба прыгаворваць: "Пячыце ладкі, каб цяляты былі гладкі", "Пячыце блінцы, каб дзеці былі, як жарабцы".
Як святкавалі у гэтым годзе Шчадрэц у Пагосце, і прычым тут Мядзведзь, Бусел, Сарока, Цыганка і Каза, глядзіце ў відэарэпартажы Sputnik.
Пасля таго, як звыклы Новы год адгрымеў, а вуліцы зноў запоўніліся людзьмі, не спяшайцеся развітвацца са святочным настроем, наперадзе чакае яшчэ адно важнае зімовае свята — Стары Новы год. Адзначаецца гэтая дата ў ноч з 13 на 14 студзеня. І, як любое свята, якое прыжылося ў славян, Стары Новы год захоўвае ў сабе масу традыцый.
У Беларусі і Украіне гэтае свята вядомы як "Шчодры вечар", а ў Расіі — "Овсень". Па старым летазлічэнні гэты дзень прыпадаў на 1 студзеня і называўся Васільевым днём, так як быў днём памяці Васіля Вялікага, а напярэдадні памінальнага дня, адпаведна, 31 снежня — Васільевым вечарам.
Ніякага асаблівага сэнсу ў назве гэтага свята не існуе. Так называецца гэты дзень толькі таму, што па юліянскім календары Новы год выпадаў з 13 на 14 студзеня. Сёння мы карыстаемся грыгарыянскім календаром, які быў уведзены ў 1918 годзе, таму свята і завецца "Стары" Новы год.
Раней Стары Новы год адзначалі ва ўсіх краінах Савецкага Саюза. Сёння гэтае свята існуе ў Беларусі, Расіі, Украіне, Арменіі, Грузіі, Малдове, Казахстане і Кыргызстане, а таксама ва Узбекістане і Азербайджане.
Такая традыцыя захавалася і на тэрыторыі Швейцарыі, Чарнагорыі, Македоніі і Сербіі. У апошняй, напрыклад, гэтае свята называецца Сербскі Новы год. У ноч з 13 на 14 студзеня на плошчы ў Белградзе традыцыйна даюць салют.
У Японіі Стары Новы год называецца "рысюн" — пачатак вясны, адзначаецца ён не ў сярэдзіне зімы, а 4 лютага.
Да гэтага свята куплялі добрую прыгожую вопратку. Вечар 13 студзеня называўся "шчодрым", а таму і стол накрывалі адпаведны. Людзі верылі, якім будзе стол, такім будзе і год. Раніцай жанчынам неабходна было прыгатаваць кашу, зробленую з суцэльных зерняў пшаніцы. Кашу запраўлялі салам або мясам. Альбо падавалі з варэннем або мёдам. Таксама гаспадыні пяклі пірагі, бліны або варэнікі.
Святы Васіль лічыўся заступнікам свінаводаў, таму і галоўным пачастункам на святочным стале былі стравы са свініны.
Увечары народ адпраўляўся па суседзях, каб сустрэць Стары Новы год у свеце. Лічылася асабліва важным, каб першым у дом прыйшоў "патрэбны" чалавек, а такім быў малады чалавек са шматдзетнай паважанай сям'і, у якой вялікая гаспадарка. Раніцай моладзь скакала праз падпаленыя снапы сена, каб прагнаць паскуддзе.
У некаторых паселішчах на свята хадзілі калядоўшчыкі. Выканаўцаў калядных песень традыцыйна адорвалі пачастункамі.
Прыкметы гэтага свята былі звязаны як з надвор'ем, так і навагоднім сталом. Напрыклад, калі прыгатаваная святочная каша атрымлівалася пышнай, прыгожай і смачнай, значыць, чакаць трэба добрага года. Калі ж гаршчок у печы трэскаецца або каша выходзіла нясмачная — трэба чакаць дрэннага года.
Таксама лічылася, калі ў ноч вецер будзе дзьмуць з поўдня, то будучы год будзе шчасным і цёплым, калі ж з захаду — чакаць трэба багацця малака, а таксама рыбы, ну а калі з усходу, то ў годзе будзе добры ўраджай садавіны.
Аб ночы народ казаў: "Васільева ноч зорная — да ўраджая ягад". Калі ж надвор'е марознае, але сухое раніцай, то грыбоў у будучым годзе шмат чакаць не варта.
Тыя, хто народзіцца 14 студзеня 2018 года, для поспеху і багацця павінны насіць яшмавы камень. Таксама да вечара 13 студзеня неабходна прыбраць з дому святочную елку і раздаць усе даўгі, каб не быць даўжніком увесь 2018-ы год. І, вядома, неабходна памірыцца з усімі, з кім былі ў сварцы, і дараваць ўсім, на каго трымалі крыўду.
Паводле старажытных традыцый, на стале ў Васільеў вечар павінна была быць шчодрая куцця. Халвы, арэхаў, мёду і разынак не шкадавалі: чым шчадрэй будзе страва, тым насычаней і багацей новы год.
Акрамя таго, на стале абавязкова былі парася, певень або заяц. Усе тры гатункі мяса неслі ў сабе розны сэнс: свініна абяцала багацце, стравы з пеўня — свабоду, а з зайца — поспех ва ўсіх справах.
Немалаважным з'яўлялася і тое, што ўваходзіла ў начынне святочных пірагоў і, што самае галоўнае, варэнікаў на Стары Новы год. Напрыклад, грыбы ў начынні — да доўгага і шчаслівага жыцця, мяса — да дабрабыту, рыс — да багацця, капуста — да грошай, а кроп — да дужага здароўя.
За тыдзень да Старога Новага года нельга было прыбірацца ў новую вопратку, гэта можна зрабіць толькі ў само свята. У гэты дзень нельга казаць віншаванні з адмоўнай часціцай "не" — гэта можа спудзіць жаданне і ўдачу. Таксама нельга сустракаць гэтае свята выключна ў жаночай кампаніі — так можна наклікаць нешчаслівы год.
На святочным стале не павінна быць ракаў і іншых істот, якія адступаюць назад, таму што як можна ў Новы год перанесці былыя праблемы. Таксама ў гэты дзень строга забаронена прыбіраць, таму што можна вынесці поспех і шчасце з хаты.
Дзяўчыны ў ноч з 13 на 14 студзеня варажылі на розных прадметах. Васільеў вечар лічылі самым удалым для прадказанняў. Людзі верылі, што ўсё нагаданае і загаданае ў гэты час спраўджваецца. Аднак Праваслаўная царква не ўхваляе варажбы.
Як паведамілі ў ГА "Ахова птушак бацькаўшчыны", арнітолагі здолелі зняць качку-каралінку, паўночнаамерыканскі від, які змяшчаецца ў Еўропе не толькі ў заапарках, але і ў прыватных асоб.
Самастойна з Амерыкі каралінки могуць даляцець толькі да Ісландыі, таму птушкі гэтага віду, якія назіраюцца на нашым кантыненце, лічацца збегшымі з няволі асобінамі.
Глядзіце таксама: