Пасля таго, як звыклы Новы год адгрымеў, а вуліцы зноў запоўніліся людзьмі, не спяшайцеся развітвацца са святочным настроем, наперадзе чакае яшчэ адно важнае зімовае свята — Стары Новы год. Адзначаецца гэтая дата ў ноч з 13 на 14 студзеня. І, як любое свята, якое прыжылося ў славян, Стары Новы год захоўвае ў сабе масу традыцый.

У Беларусі і Украіне гэтае свята вядомы як "Шчодры вечар", а ў Расіі — "Овсень". Па старым летазлічэнні гэты дзень прыпадаў на 1 студзеня і называўся Васільевым днём, так як быў днём памяці Васіля Вялікага, а напярэдадні памінальнага дня, адпаведна, 31 снежня — Васільевым вечарам.

© Sputnik / Виктор Толочко

Жыхары вёскі Семежава прымаюць удзел у старадаўнім абрадзе "Калядныя цары", падчас святкавання Старога Новага года.

Чаму называецца Стары Новы год

Ніякага асаблівага сэнсу ў назве гэтага свята не існуе. Так называецца гэты дзень толькі таму, што па юліянскім календары Новы год выпадаў з 13 на 14 студзеня. Сёння мы карыстаемся грыгарыянскім календаром, які быў уведзены ў 1918 годзе, таму свята і завецца "Стары" Новы год.

Дзе адзначаюць Стары Новы год

Раней Стары Новы год адзначалі ва ўсіх краінах Савецкага Саюза. Сёння гэтае свята існуе ў Беларусі, Расіі, Украіне, Арменіі, Грузіі, Малдове, Казахстане і Кыргызстане, а таксама ва Узбекістане і Азербайджане.

Такая традыцыя захавалася і на тэрыторыі Швейцарыі, Чарнагорыі, Македоніі і Сербіі. У апошняй, напрыклад, гэтае свята называецца Сербскі Новы год. У ноч з 13 на 14 студзеня на плошчы ў Белградзе традыцыйна даюць салют.

У Японіі Стары Новы год называецца "рысюн" — пачатак вясны, адзначаецца ён не ў сярэдзіне зімы, а 4 лютага.

Правілы свята

Да гэтага свята куплялі добрую прыгожую вопратку. Вечар 13 студзеня называўся "шчодрым", а таму і стол накрывалі адпаведны. Людзі верылі, якім будзе стол, такім будзе і год. Раніцай жанчынам неабходна было прыгатаваць кашу, зробленую з суцэльных зерняў пшаніцы. Кашу запраўлялі салам або мясам. Альбо падавалі з варэннем або мёдам. Таксама гаспадыні пяклі пірагі, бліны або варэнікі.

© Sputnik / Виктор Толочко

Стары Новы год: смачна паесці, паваражыць і ўсім дараваць

Святы Васіль лічыўся заступнікам свінаводаў, таму і галоўным пачастункам на святочным стале былі стравы са свініны.

Увечары народ адпраўляўся па суседзях, каб сустрэць Стары Новы год у свеце. Лічылася асабліва важным, каб першым у дом прыйшоў "патрэбны" чалавек, а такім быў малады чалавек са шматдзетнай паважанай сям'і, у якой вялікая гаспадарка. Раніцай моладзь скакала праз падпаленыя снапы сена, каб прагнаць паскуддзе.

У некаторых паселішчах на свята хадзілі калядоўшчыкі. Выканаўцаў калядных песень традыцыйна адорвалі пачастункамі.

Традыцыйныя прыкметы на Стары Новы год

Прыкметы гэтага свята былі звязаны як з надвор'ем, так і навагоднім сталом. Напрыклад, калі прыгатаваная святочная каша атрымлівалася пышнай, прыгожай і смачнай, значыць, чакаць трэба добрага года. Калі ж гаршчок у печы трэскаецца або каша выходзіла нясмачная — трэба чакаць дрэннага года.

Таксама лічылася, калі ў ноч вецер будзе дзьмуць з поўдня, то будучы год будзе шчасным і цёплым, калі ж з захаду — чакаць трэба багацця малака, а таксама рыбы, ну а калі з усходу, то ў годзе будзе добры ўраджай садавіны.

Аб ночы народ казаў: "Васільева ноч зорная — да ўраджая ягад". Калі ж надвор'е марознае, але сухое раніцай, то грыбоў у будучым годзе шмат чакаць не варта.

Прыкметы на Стары Новы год — 2018

Тыя, хто народзіцца 14 студзеня 2018 года, для поспеху і багацця павінны насіць яшмавы камень. Таксама да вечара 13 студзеня неабходна прыбраць з дому святочную елку і раздаць усе даўгі, каб не быць даўжніком увесь 2018-ы год. І, вядома, неабходна памірыцца з усімі, з кім былі ў сварцы, і дараваць ўсім, на каго трымалі крыўду.

Што павінна быць на стале на Стары Новы год

Паводле старажытных традыцый, на стале ў Васільеў вечар павінна была быць шчодрая куцця. Халвы, арэхаў, мёду і разынак не шкадавалі: чым шчадрэй будзе страва, тым насычаней і багацей новы год.

© Sputnik / Виктор Толочко

Янка Крук распавёў, як правільна правесці стары год

Акрамя таго, на стале абавязкова былі парася, певень або заяц. Усе тры гатункі мяса неслі ў сабе розны сэнс: свініна абяцала багацце, стравы з пеўня — свабоду, а з зайца — поспех ва ўсіх справах.

Немалаважным з'яўлялася і тое, што ўваходзіла ў начынне святочных пірагоў і, што самае галоўнае, варэнікаў на Стары Новы год. Напрыклад, грыбы ў начынні — да доўгага і шчаслівага жыцця, мяса — да дабрабыту, рыс — да багацця, капуста — да грошай, а кроп — да дужага здароўя.

Што нельга рабіць у Дзень святога Васіля

За тыдзень да Старога Новага года нельга было прыбірацца ў новую вопратку, гэта можна зрабіць толькі ў само свята. У гэты дзень нельга казаць віншаванні з адмоўнай часціцай "не" — гэта можа спудзіць жаданне і ўдачу. Таксама нельга сустракаць гэтае свята выключна ў жаночай кампаніі — так можна наклікаць нешчаслівы год.

На святочным стале не павінна быць ракаў і іншых істот, якія адступаюць назад, таму што як можна ў Новы год перанесці былыя праблемы. Таксама ў гэты дзень строга забаронена прыбіраць, таму што можна вынесці поспех і шчасце з хаты.

© Sputnik / Александр Кондратюк

Традыцыйныя варожбы з свечкай

Варожбы на Стары Новы год

Дзяўчыны ў ноч з 13 на 14 студзеня варажылі на розных прадметах. Васільеў вечар лічылі самым удалым для прадказанняў. Людзі верылі, што ўсё нагаданае і загаданае ў гэты час спраўджваецца. Аднак Праваслаўная царква не ўхваляе варажбы.

Дзіцяня індыйскага насарога з'явілася на свет у заапарку Вроцлава 6 студзеня, аднак паказалі малую толькі цяпер. Шасцігадовая самка насарога па мянушцы Маруся выношвала дзіцяня 16 месяцаў, пасля родаў мама адчувае сябе добра і не падпускае да дачкі старонніх.

"Гэта першы індыйскі насарог ў гісторыі заапарка і ў цэлым першы насарог, які тут нарадзіўся. Для нас гэта вялікая радасць, але таксама і вялікая адказнасць", - сказала наглядчык заапарка Вроцлава Жусціна Навіцка.

© RUPTLY

Белае медзведзяня нарадзілася ў заапарку - яно важыць усяго паўкіло!

Індыйскія насарогі - вельмі рэдкі від нават у дзікай прыродзе. Гэтыя млекакормячыя прадстаўлены толькі ў 66 заапарках па ўсім свеце. Некалькі дзесяцігоддзяў таму індыйскія насарогі былі на мяжы вымірання, таму што браканьеры палявалі на іх з-за іх каштоўнага рога, які мог дасягаць у даўжыню да 57 сантыметраў. Аднак дзякуючы строгім правілам, якія ўступілі ў сілу ў 1970-х гадах, папуляцыя гэтага віду павялічылася прыкладна да 3600 асобін.

"Мы вельмі задаволеныя гэтай падзеяй, таму што гэты від знаходзіцца пад пагрозай знікнення, як і ўсе насарогі. Ён жыве ўсяго ў некалькіх нацыянальных парках Індыі. І гэтыя паркі ўсё часцей забудоўваюцца, на жаль, жыллём для людзей, што выклікае праблемы, асабліва ў выпадку паводак", - сказаў дырэктар заапарка Вроцлава Радаслаў Ратайшчак.

Рэдкасць дадзенага віду надае нараджэнню маляняці асаблівае значэнне, аднак наглядчыкі заапарка мяркуюць, што гэтае дзіцяня будзе не адзінае. Бацькі-насарогі маладыя і ў будучыні ў іх яшчэ могуць з’явіцца нашчадкі.