Як павіншаваць з 8 Сакавіка па-беларуску: вершы і пажаданні для жанчын

© Sputnik / Тамара БеляеваТюльпаны на Комаровском рынке
Тюльпаны на Комаровском рынке - Sputnik Беларусь, 1920, 08.03.2024
Падпісацца
Віншаванні для жанчын па-беларуску да самага прыгожага свята вясны прапануе Sputnik.
Галоўны жаночы дзень – не толькі агульнадзяржаўная дата, але ж сапраўды персанальнае свята кожнай жанчыны. А гэта значыць, надышоў час для мужчынскай паловы насельніцтва ўручаць сваім каханым і родным прыгажуням падарункі, хто яшчэ дагэтуль не паспеў, і зачытваць віншаванні мілым сяброўкам.
Для кагосьці лепшы падарунак – букет кветак, нехта любіць шакалад, ды іншая жанчына будзе не ў сабе ад радасці, калі яе запросяць у тэатр або на канцэрт любімага гурта.
І хоць выбар падарунка іншым разам не зусім лёгкая справа, аднак не меней важна і тое, з якімі словамі гэты падарунак зможа ашчаслівіць. Таму спадзяемся, што ўсім беларускім кабетам будзе вельмі прыемна пачуць таксама і віншаванні на роднай мове.
З гэтай нагоды, каб вы маглі парадаваць жанчын самымі цёплымі словамі, Sputnik сабраў самыя цікавыя вершы і віншаванні з 8 Сакавіка.
© Sputnik / Инна ГришукБеларускія жанчыны – / неўміручая краса!
Девушки прятались от солнца под ажурными зонтиками - Sputnik Беларусь, 1920, 02.03.2022
Беларускія жанчыны – / неўміручая краса!

Беларускія жанчыны

Не гартаў я фаліянтаў
пажаўцелыя старонкі,
Не шукаў пра вас паданняў,
пыл стагоддзяў не страсаў.
Чуў я змалку плач ваш горкі,
чуў я смех ваш срэбразвонкі,
Беларускія жанчыны –
неўміручая краса!

Станам – зграбныя бярозкі,
што павыбеглі край руні,
Замест воч – асколкі неба
яснай чэрвеньскай пары;
Валасы – ручайкі лёну,
галасы – напеў шматструнны,
А усмешкі – водбліск ясны
санцавейнае зары.

Гордасць, пэўна, узялі вы
ў Рагвалодавай Рагнеды,
Дум ясноту Ефрасіння,
пэўна, ў спадчыну дала.
Кроў свавольных крывічанак
не схіляла вас у бедах, –
Пакідалі вы святліцы,
бралі ў рукі вы булат.

Нёс тэўтонскі крыжаносец
на канцы мяча няславу,
На зямлю славян-суседзяў
ваяўнічы рушыў швед.
Адгукаўся Яраслаўне
голас цвёрды Гарыславы,
Клікаў віцязяў у бітве
затаптаць варожы след.

Крывічоў зямля лясная
не скаралася няволі,
Хоць не раз іх род нязломны
у пабоішчах палёг.
Паланянкамі былі вы,
а рабынямі – ніколі! –
Хоць у гневе неразумным
адварочваўся Стрыбог.

Колькі вы пакут зазналі –
не зазнаў ніхто на свеце!
Кветкі-браткі – вашы слёзы
прарасталі па лясах;
Сек няшчадна вам абліччы
ліхалеццяў снег ды вецер,
А не звяла, не змарнела
ваша гордая краса!

Гнулі спіны вы ў прыгоне,
жалі жыта Радзівілам,
Пелі песні немаўляткам
пры лучыне ў позні час;
Гадавалі веліканаў,
каб дужэў народ-асілак,
Налівалася каб сіла
незгінальная ў плячах!

Вы зазналі дым і попел,
спусташэнне лютых войнаў,
Хлеб з бядою-лебядою,
лёс салдаткі-удавы;
Вы трывожна сустракалі
век дваццаты неспакойны;
Не схілялі ў час нашэсцяў
непакорнай галавы.

Вам знаёмы кроў і порах,
партызанскія сцяжыны,
Помсты жар у сэрцах добрых,
дзе б каханню гнёзды віць;
Вы на смерць ішлі без страху,
беларускія жанчыны,
У імя Радзімы светлай,
міру, шчасця і любві!

Вы умелі быць гразою.
Чырванець умелі ружай.
Рассыпаць дабра алмазы.
Карчаваць карэнне зла.
Гэта ваша бессмяротнасць
увасоблена ў Харужай,
З вашай мужнасцю Мазанік
меч дамоклаў узняла!

Вы – пачатак прыгажосці,
вы – жыцця першапрычына,
Бачу будучыню вашу
я ў служэнні хараству.
Я цалую вашы рукі,
беларускія жанчыны!
Я схіляю перад вамі
ў знак пашаны галаву!

Алесь Звонак
© Sputnik / Константин Михальчевский / Перайсці ў медыябанкШпурнеш у пекла ці адкрыеш рай – / Тваё каханне таямніцай будзе...
Лавандовые поля в Крыму - Sputnik Беларусь, 1920, 07.03.2024
Шпурнеш у пекла ці адкрыеш рай – / Тваё каханне таямніцай будзе...

Жанчына

Табе – пракляцце, і табе – хвала,
Табе – вар’яцтва і цвярозы розум,
А ты ўсё тая ж – як вякоў імгла,
Як летуценнай будучыні роздым.

Жыццё і смерць – і паміж імі ты:
Імгненне шчасця і сусветны холад.
Яшчэ ніхто – ні грэшнік, ні святы
Не разарваў твайго сакрэту кола.

Шпурнеш у пекла ці адкрыеш рай –
Тваё каханне таямніцай будзе,
Як той, нікім не разгаданы, край,
Куды навечна адыходзяць людзі.

Васіль Зуёнак
© Sputnik / Сергей Пятаков / Перайсці ў медыябанк...Хай сэрцы адгукнуцца / Адно другому па вясне.
Москва накануне Международного женского дня - Sputnik Беларусь, 1920, 07.03.2023
...Хай сэрцы адгукнуцца / Адно другому па вясне.

З далёкага

Калi вясною закукуе
Зязюля ў лесе ранiцой,
Ты прыгадай вясну другую,
Сустрэчы нашыя з табой.

Згадай ўсё што сэрцу мiла,
Што сэрцу дорага было,
Забудзь, што ўсё адгаманiла,
Адкукавала, адышло.

Згадай усё што нам жадала
Зязюля ў гучным гушчары
Забудзь што ў хованкi гуляла
Жаданне з намi да зары.

Забудзь што рэху не вярнуцца
Нi да цябе, нi да мяне,
Забудзь!.. Хай сэрцы адгукнуцца
Адно другому па вясне.

Аркадзь Куляшоў
© Sputnik / Юлія ХвошчРанняй часінай к табе я лячу, / Позняй парою....
Вечар, прысвечаны 135-годдзю са дня нараджэння Янкі Купалы - Sputnik Беларусь, 1920, 02.03.2022
Ранняй часінай к табе я лячу, / Позняй парою....

Толькі з табою

Толькі з табою мне хочацца быць,
Толькі з табою,
Радасць і шчасце з табою дзяліць
Толькі з табою.

Ранняй часінай к табе я лячу,
Позняй парою.
Толькі к табе прыхіліцца хачу
Сэрцам, душою.

Выйсці у поле, дзе нівы шумяць,
Там, за ракою.
Першую зорку на небе спаткаць
Толькі з табою.

Гэтак не страшны цяжкія пуці
Будуць з табою,
Гэтак ісці неразлучна ў жыцці
Толькі з табою.

Адам Русак
© Sputnik / Ilya Pitalev / Перайсці ў медыябанкHe за палямі мой пацалунак. / Наша пяшчота не за марамі...
Целующиеся молодые люди в парке Музеон в Москве - Sputnik Беларусь, 1920, 07.03.2023
He за палямі мой пацалунак. / Наша пяшчота не за марамі...

Ліст да каханай

Наша сустрэча не за гарамі
He за лясамі твой пачастунак.
He за палямі мой пацалунак.
Наша пяшчота не за марамі.

Хоць і паблытаны словы вятрамі,
Хоць і, забыўшыся на паратунак,
Пані Маркота кратае струны
Стомленай арфы ў колішнім храме.

Сумная поўня нам спачувае –
Вузкія сцежкі асвечвае ўпотай,
Хоць і хмурына поўню хавае.

Абавязкова горыч самоты
Мы да сустрэчы ператрываем,
Хоць і навокал стогнуць балоты.

Адам Глобус
© Sputnik / Альфред МикусПазірні, паглядзі, дарагая: / Ціха ў небе зара дагарае...
Туман над рекой - Sputnik Беларусь, 1920, 07.03.2023
Пазірні, паглядзі, дарагая: / Ціха ў небе зара дагарае...

Дарагая

Пазірні, паглядзі, дарагая:
Ціха ў небе зара дагарае.

Хоць зязюля куе звонка ў гаі,
Дагарае зара, дагарае.

Золь, нягоды я перамагаю,
Бо на свеце ёсць ты, дарагая;

Можа, дзе хто каго больш кахае,
Ды не гэтак, як ты, дарагая;

Можа, дзе хто да зорак сягае,
Ты ярчэй, чым яны, дарагая;

А ці ёсць дзе туга больш тутая,
Чым мая па табе, дарагая?!

Палынам хай зара дагарае,
А не мне, не табе, дарагая!..

Алег Лойка
© Sputnik / Виктор Драчев / Перайсці ў медыябанкБярозкі, ўбачыўшы, застылі – / Баяцца голлем варушыць...
Сбор березового сока - Sputnik Беларусь, 1920, 02.03.2022
Бярозкі, ўбачыўшы, застылі – / Баяцца голлем варушыць...

* * *

І ты, і я… І на паўмілю,
Што ў дзень стварэння, – ні душы…
Бярозкі, ўбачыўшы, застылі –
Баяцца голлем варушыць.

Ступіць баяцца нават кроку
Ў наш чысты замак з крышталю,
Каб не падслухаць ненарокам
Святое першае: "Люблю!.."

Каб шэпат, стаўшы гучным рэхам,
Не нарабіў бы нам трывог,
І нехта злосны брудным смехам
З яго смяяцца гідка мог.

Хай заўтра яснае світанне
Абудзіць чысты новы дзень,
І на “люблю” – лісток прызнання
Не ляжа ценем нават цень.

Алесь Бачыла
© Sputnik / Обряд чырочка деревня масленицаНяхай цябе я не спаткаю, – / Пакінеш след ты па сабе...
Древний белорусский обряд Чырачка в деревне Тонеж Лельчицкого района  - Sputnik Беларусь, 1920, 02.03.2022
Няхай цябе я не спаткаю, – / Пакінеш след ты па сабе...

Дзяўчаці

Цябе спаткаў і сам не знаю,
Ад сэрца шчырага кажу,
Якую, дзеўча, думку маю
І спеў аб тым які злажу.

Здаецца, нешта ўскаланула
Ў душы маёй ты незнарок,
Былога струны закранула, –
Звіняць ледзь чутна аддалёк.

Ці ж будзе час, што нам спаткацца
Яшчэ раз здарыцца калі,
І струны сэрца разбрымяцца
У тыя песні, што былі?

Ніхто не скажа! Толькі знаю
І не ўтаюся ад цябе:
Няхай цябе я не спаткаю, –
Пакінеш след ты па сабе.

І ў час, калі гадзінай шарай
Сярод бязлюддзя пустаты
Нуда абляжэць чорнай хмарай,
Праменнем сонца будзеш ты!

Алесь Гарун
© Sputnik / Сергей Мальгавко / Перайсці ў медыябанкЗаблішчалі світальныя росы / На суквеццях...
Тюльпаны - Sputnik Беларусь, 1920, 07.03.2023
Заблішчалі світальныя росы / На суквеццях...

Лірычнае

Заблішчалі світальныя росы
На суквеццях высокай травы.
Ой вы, косы, дзявочыя косы!
Як жа сэрца хвалюеце вы.

Краявіду нябачна ў тумане,
He відаць пешаходаў нідзе.
Толькі лугам – зялёным дыванам –
Мая мілая міма ідзе.

Я стаю пад акном каля вішні,
Хвалявання ніяк не стрымаць…
А было б… А было б і не лішне
Пра пачуцці свае расказаць.

Ды любімая далей і далей
Шпарка крочыць дарогай прамой.
Эх вы, росы, чаму не сказалі
Ёй пра смутак нявыспелы мой.

Зоры-росы, як позірк любімай,
Хітравата ўсміхаюцца мне,
Нібы кажуць: "Прайшла яна міма,
I не ўбачыш каханую, не…".

Вось і постаць яе ледзьве значна
I паволі знікаё з вачэй.
I навошта так рана убачыў,
Цэлы дзень было б сэрцу лягчэй.

Алесь Ставер
© Sputnik / Илья Наймушин / Перайсці ў медыябанкМатуліны рукі – / Адзіныя ў свеце...
Пошив одежды для военнослужащих - Sputnik Беларусь, 1920, 07.03.2024
Матуліны рукі – / Адзіныя ў свеце...

Матуліны рукі

З маленства яны нас
Да сэрца гарнулі,
Пяшчотныя, добрыя
Рукі матулі,

Што з ранку працуюць
Няспынна і лоўка –
Дачушку накормяць,
Прычэшуць галоўку,

Кашулю пашыюць,
Правераць задачу
І сына суцешаць,
Калі той заплача.

Матуліны рукі
Нас цешаць, галубяць,
Так шчыра, як маці,
Ніхто нас не любіць.

Матуліны рукі –
Адзіныя ў свеце,
Шануйце, любіце
Заўсёды іх дзеці.

Вера Вярба
Чытайце таксама:
Любоўная лірыка Аркадзя Куляшова: "Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая…"
Каханне па-беларуску: топ-10 вершаў пра глыбокія пачуцці
Лірычны шлях Алеся Бачылы: "Мне лепей ад роднага краю нічога на свеце няма..."
Стужка навiн
0