МІНСК, 10 сту - Sputnik. Першае ў 2020 годзе месяцовае зацьменне пройдзе ў ноч з 10 на 11 студзеня, пра гэта паведамляе партал Astrobel Team.
Жыхары Зямлі змогуць назіраць паўценевае месяцовае зацьменне. Яго можна будзе ўбачыць з усёй тэрыторыі Расіі, Еўропы, Азіі, з усходняй часткі Афрыкі і з заходняй часткі Аўстраліі. Гэтую рэдкую астранамічную з'яву ўбачаць вечарам 10 студзеня і беларусы, калі дазволіць надвор'е і неба будзе чыстым.
Астраномы паведамляюць, што гэта месяцовае зацьменне будзе нязначным, нягледзячы на тое, што яно прыпадае на поўню. Гэта звязана з тым, што Месяц не пагрузіцца прама ў цень Зямлі, а толькі пройдзе амаль цалкам праз зямную паўцень - пад цень патрапіуь толькі адзін з яе краёў. Пры такіх умовах гэтую з'яву не заўсёды можна заўважыць няўзброеным вокам, паколькі зацямненне краю месяцовага дыска зусім нязначнае.
У той жа час, 10 студзеня максімальны працэнт апускання Месяца ў зямную паўцень складзе 89%, а гэта дазволіць назіраць зацьменне не толькі з дапамогай тэлескопаў і бінокляў, але і няўзброеным вокам. Ад моманту ўваходжання Месяца ў паўцень Зямлі і выхаду яго з паўцені пройдзе чатыры гадзіны і чатыры хвіліны.
У Беларусі месяцовае зацьменне пачнецца ў 20:08. Свайго максімуму яно дасягне ў 22:10, калі Месяц будзе знаходзіцца бліжэй за ўсё да цэнтра зямной цені. Завершыцца зацьменне ў 00:12 ўжо 11 студзеня.
Паласатыя драпежнікі могуць не толькі рыкаць, яны здольныя яшчэ і да "спеваў". Гэта даказвае тыгр Шэрхан. На кадрах можна ўбачыць, як тыгр, ходзячы па вальеры або знаходзячыся на ўзвышшы, якое, мусіць, лічыць сваёю сцэнай, бярэ высокія ноты.
"З самага нараджэння ён такім чынам прыцягвае ўвагу шматдзетнай мамы. Спецыяльна сыходзіў у далёкі кут, калі яна была занятая іншымі дзецьмі, і крычаў, пакуль яна не кіне ўсё і не прыйдзе да яго", - распавялі супрацоўнікі заапарка на старонцы ў сацыяльнай сетцы.
Рэпертуар узыходзячай зоркі Барнаульскага заапарка пакуль невялікі, аднак у яго арсенале ўжо ёсць некалькі хітоў, якія нагадалі некаторыя кампазіцыі ў выкананні расійскага спевака Вітаса. Іншыя прыхільнікі творчасці Шэрхана выказалі здагадку, што тыгр прастудзіўся, аднак супрацоўнікі заапарка запэўнілі, што са здароўем у драпежніка ўсё ў парадку.
Глядзіце таксама:
Кожны год мільёны ярка-аранжавых матылькоў адпраўляюцца ў неверагоднае падарожжа з Паўночнай Амерыкі ў Каліфорнію і Мексіку. У гэтым годзе іх колькасць рэзка ўпала да рэкордна нізкага ўзроўню.
Штогадовы зімовы падлік, які праводзіцца Таварыствам Xerces, зарэгістраваў менш за 2 тысячы заходніх матылькоў Данаіда Манарх, што сабраліся на дрэвах Каліфорніі, дзе яны групуюцца, каб сагрэцца. Манархі звычайна прыбываюць сюды ў пачатку лістапада і рассяляюцца па краіне з надыходам больш цёплага надвор'я ў сакавіку.
Іншае насельніцтва ўсходніх манархаў падарожнічае з паўднёвай Канады і паўночнага ўсходу Злучаных Штатаў праз тысячы кіламетраў, каб правесці зіму ў цэнтральнай Мексіцы. Паводле ацэнак навукоўцаў, з сярэдзіны 1990-х гадоў колькасць усходніх Манархаў таксама скарацілася прыкладна на 80 адсоткаў.
Міграцыя матылькоў Манарх - адно з найпрыгажэйшых відовішчаў на планеце. З шырокіх паўночных шырот матылі злятаюцца на зімоўку ў месцы ўмеранага клімату. Самае любімае месца Манархаў - біясферны запаведнік "Марыпоса" у мексіканскім штаце Мічаакан. За час пералёту змяняецца не адно пакаленне крылатых насякомых. Частка тых, хто нарадзіўся, гіне ў дарозе. Бо працягласць пералётаў нашмат даўжэй за іх жыццё.
Здзіўленне выклікае не толькі адлегласць, якую пралятаюць гэтыя матылькі, але і іх сістэма навігацыі: для пошуку шляху яны выкарыстоўваюць зрок, нюх, дотык і іншыя пачуцці.
Матылькі садзяцца на дрэвы, аблепляючы іх так, што нават немагчыма ўбачыць лістоту. А галінкі прагінаюцца пад вагой такой неймавернай колькасці матылькоў. Сядзяць яны нерухома, і толькі калі сонца пачынае прыпякаць, павольна і сінхронна перапаўзаюць ў цень.
Амерыканскія і мексіканскія эколагі прыкладваюць максімум намаганняў да таго, каб ахоўваць папуляцыю насякомых падчас міграцыі. Нягледзячы на ўсе намаганні, пагроза знікнення сур'ёзная, галоўная прычына якой - масавая вырубка дрэў.
Глядзіце ў фотастужцы Sputnik Беларусь кадры дзіўнай прыроднай з'явы.
Часцей за ўсё матылёк Манарх мае аранжавую афарбоўку з чорнымі палоскамі на крылах. Па іх краях праходзіць чорная аблямоўка з белымі плямамі. Хоць часам сустракаюцца і ўзоры з жоўтых палосак з аранжавай плямкай на канцы пярэдняй пары крылаў.
Самая вялікая колькасць матылькоў Данаід жыве на мяжы ЗША з Канадай. І, збіваючыся, падобна птушкам, у велізарную чараду з некалькіх мільёнаў асобін, яны адпраўляюцца на зімоўку.
Міграцыя матылькоў Манарх - адно з найпрыгажэйшых відовішчаў на планеце.
Самае любімае месца Манархаў - біясферны запаведнік "Марыпоса" у мексіканскім штаце Мічаакан. За час пералёту змяняецца не адно пакаленне крылатых насякомых. Частка тых, хто нарадзіўся, гіне ў дарозе. Бо працягласць пералётаў нашмат даўжэй за іх жыццё.
Здзіўленне выклікае не толькі адлегласць, якую пралятаюць гэтыя матылькі, але і іх сістэма навігацыі: для пошуку шляху яны выкарыстоўваюць зрок, нюх, дотык і іншыя пачуцці.
Амерыканскія і мексіканскія эколагі прыкладваюць максімум намаганняў да таго, каб ахоўваць папуляцыю насякомых падчас міграцыі.
Нягледзячы на ўсе намаганні, пагроза знікнення сур'ёзная, галоўная прычына якой - масавая вырубка дрэў.
Тыя з матылькоў, што ўпалі з галінак, павінны падняцца назад як мага хутчэй - гэта пытанне жыцця і смерці. Іх крылы вібруюць, каб сагрэць лятальныя мышцы і падняцца перш, чым яны абмарозіліся на зямлі.
Тыя, хто здолеў выжыць, туляцца на дрэвах на працягу чатырох месяцаў. Вясновае цяпло абудзіць іх ад спячкі.
Матылькі садзяцца на дрэвы, аблепляючы іх так, што нават немагчыма ўбачыць лістоту. А галінкі прагінаюцца пад вагой такой неймавернай колькасці матылькоў. Сядзяць яны нерухома, і толькі калі сонца пачынае прыпякаць, павольна і сінхронна перапаўзаюць ў цень.
У гэтым годзе іх колькасць рэзка ўпала да рэкордна нізкага ўзроўню. Штогадовы зімовы падлік, які праводзіцца Таварыствам Xerces, зарэгістраваў менш за 2 тысячы заходніх матылькоў Данаіда Манарх, што сабраліся на дрэвах Каліфорніі. Паводле ацэнак навукоўцаў, з сярэдзіны 1990-х гадоў колькасць усходніх Манархаў таксама скарацілася прыкладна на 80 адсоткаў.