Па Чырвонай плошчы ў какошніку

© Sputnik / Александр Вильф / Перайсці ў медыябанкЗаўзятары перад матчам ЧС-2018 па футболе паміж зборнымі Бельгіі і Японіі
Заўзятары перад матчам ЧС-2018 па футболе паміж зборнымі Бельгіі і Японіі - Sputnik Беларусь
Падпісацца
Генеральны дырэктар МІА "Россия сегодня", вядучы праграмы "Весці тыдня" Дзмітрый Кісялёў пра рускі какошнік, які назвалі "мяккай сілай" Расіі.

Зразумела, што нашым заўзятарам на трыбунах трэба было неяк знешне адрознівацца ад іншых. Дзяўчыны раптам масава адкрылі для сябе какошнікі. І выглядалі ў іх, трэба адзначыць, цалкам ліха, элегантна і сэксуальна пераможна, напісаў Дзмітрый Кісялёў ў сваёй калонцы на сайце РІА.

Вобраз апынуўся такім прывабным і нават заразлівым, што асабліва прасунутыя рускі какошнік назвалі "мяккай сілай" Расіі. Не буду спрачацца. Нават калі і так, то чаму не? Але гэта погляд на нас звонку. У нас жа ўнутры — відавочны запыт на нацыянальны касцюм.

Зразумела, абмяжоўваць "нацыянальны касцюм савецкага чалавека" камбінацыяй прамасленай целагрэйкі, кірзавых ботаў і шапкі-вушанкі — гэта гіпербала. Але факт у тым, што кашуля-касаваротка і яркія сарафаны з прэтэнзіяй на сельскую самабытнасць заставаліся толькі ў ансамблях песні і танца, дзе нацыянальныя касцюмы стылізаваныя ледзь не да непазнавальнасці.

© Sputnik / Михаил Сербин / Перайсці ў медыябанкФутбол. ЧС-2018. Матч Панама - Туніс
Футбол. ЧМ-2018. Матч Панама - Тунис - Sputnik Беларусь
Футбол. ЧС-2018. Матч Панама - Туніс

Самы адбудаваны вобраз сучаснага рускага, мабыць, увасоблены ў "ветлівых людзях" — добра падагнаная ваенна-палявая форма, створаная па самых крутых тэхналогіях. Але, па-першае, вобраз хоць і добры, але ўсё ж не вычэрпвае наш характар і нашы ўяўленні аб прыгожым. Па-другое, пытанне: а што абараняюць "ветлівыя людзі"? Адказ таксама просты: самабытнасць, багацце расійскай шматнацыянальнай цывілізацыі. А дзе паглядзець на яе? У этнаграфічных музеях, якія былі раскіданыя па бязмежных прасторах нашай вялікай Радзімы. Але там што, наша мінулае выстаўлена?

Усюды ў свеце нацыянальная вопратка вяртаецца ў сучасны культурны абарот. Не толькі на Ўсходзе, але і на Захадзе шыкам лічыцца з'явіцца па ўрачыстай нагоды ў нацыянальным касцюме. У касцюме — велізарная сіла. Шкада, што на Украіне вышыванка эксплуатуецца нацыяналістамі, а нацыкі дык наогул лічаць яе ці ледзь не правам на забойства… Але ці жадаем мы ў Расіі, каб касавароткі былі перахопленыя ўдзельнікамі "рускіх маршаў"? Ці хочам мы ўвогуле раздаць такі магутны рэсурс, як нацыянальны касцюм, рускім ці нейкім яшчэ нацыяналістам? Нам што застанецца, калі сарафан і какошнік раптам стануць палітычна брэндаванымі?

© Sputnik / Александр Вильф / Перайсці ў медыябанкЗаўзятары перад матчам ЧС-2018 па футболе паміж зборнымі Сербіі і Бразіліі
Болельщики перед матчем ЧМ-2018 по футболу между сборными Сербии и Бразилии - Sputnik Беларусь
Заўзятары перад матчам ЧС-2018 па футболе паміж зборнымі Сербіі і Бразіліі

Калі народны запыт ёсць, то трэба на яго па-здароваму адказваць. І тады ЗОЖ — гэта не толькі клопат пра цела, але і пра здароўе духу. І ў гэтым сэнсе вяртанне ў абарот нацыянальнага касцюма — натуральная частка ЗОЖ.

Але як вярнуць нацыянальны касцюм? Зручная падстава — штогадовае святкаванне 12 чэрвеня Дня Расіі. Зараз змест гэтага свята не вельмі асэнсаваны. Мы што святкуем — выхад Расіі з СССР? Ці нешта яшчэ — больш нюансаванае? Уяўляецца, што змест Дня Расіі трэба перазагрузіць, спрасціць, зрабіць менш спрэчным і зразумелым усім і кожнаму.

Вопыт перазагрузкі святаў, што дасталіся як спадчына, у нас ёсць. Узяць хаця б 23 лютага. Зараз гэта проста выдатны Дзень абаронцы Айчыны. Ніхто ўжо і не парыцца, адкуль узялася сама дата. Як гаворыцца, забыліся, з чаго пачалося. І па змаўчанні ўсіх гэта задавальняе.

© Sputnik / Евгений Биятов / Перайсці ў медыябанкПершамайская дэманстрацыя на Чырвонай плошчы
Первомайская демонстрация на Красной площади - Sputnik Беларусь
Першамайская дэманстрацыя на Чырвонай плошчы

Калі ж перазагружаць Дзень Расіі, то найбольш натуральным было б прадставіць нашу краіну тым, што яна ёсць, — самабытнай шматнацыянальнай, шматколернай цывілізацыяй. І вось няма лепшага дня для прэзентацыі нашай цывілізацыі, чым Дзень Расіі. Вядома ж, днём — гэта маляўнічы касцюмаваны парад па Чырвонай плошчы дэлегацый з рэгіёнаў Расіі. Уявіце сабе вельмі непадобных рускіх з розных частак краіны, а яшчэ — башкір, карэлаў, якутаў, саамаў, каракаў і іцельменаў…, татараў, комі, тувінцаў, ненцаў, чувашоў, мокшу і эрзян…, чачэнцаў, аварцаў, інгушоў, удмуртаў, марыйцаў, яўрэяў і вепсаў… Усіх не пералічыць. Вось мы і паглядзім на сябе самі ўжо іншымі вачыма. Ды і свет убачыць нас па-новаму. А ўвечары — агульнарасійскі фестываль этнічнай музыкі, то бок народнай музыкі.

Зразумела, Дзень Расіі адзначаюць не толькі ў Маскве. Кожны наш горад збярэ ў гэты дзень тых, хто яшчэ не забыўся на сваю нацыянальную культуру.

Важны момант. Дзяржаўных грошай на Дзень Расіі ў такім фармаце будзе сыходзіць куды менш, чым цяпер. Сілай народнай энергіі касцюмы сшыюць у сем'ях і школах. Пакуль — не кожнаму. Але сам працэс падрыхтоўкі да агульнанацыянальнага свята выкліча велізарную энергію, аб'яднаўшы энергію пакаленняў.

Рускі нацыянальны касцюм вельмі складаны і бязмежна разнастайны. Лепшая калекцыя сабрана Іллёй Сяргеевічам Глазуновым у адносна нядаўна адкрытым Музеі саслоўяў у Маскве па адрасе Валхонка, 13. Там і дзіўныя какошнікі, расшытыя рачным жэмчугам, і карункі, і дзівоснай прыгажосці тканіны. Зрэшты, кожны нацыянальны касцюм няпроста зрабіць.

Какошнік на футбольных трыбунах — сучасны кітч, спрошчаная стылізацыя, шырспажыў. Але дзякуй яму за гэткі яркі сігнал да дзеяння.

Стужка навiн
0