Фатаграфія "Снежная бура" (Blizzard) амерыканскага фатографа Рудольфа Сулгана была аб'яўлена пераможцам Weather Photographer of the Year 2020. Здымак зроблены на Бруклінскім мосце ў Нью-Ёрку падчас моцнай завеі. Глабальнае пацяпленне, перыядычнае награванне вады ў Эль-Ніньё парушае нармальныя ўмовы надвор'я. "Маё галоўнае натхненне складаецца ў тым, што мае выявы, спадзяюся, унясуць невялікі ўклад у барацьбу са змяненнем клімату", - сказаў пераможца конкурсу.

Фатаграфія "Гарбатныя пагоркі" в'етнамскага фатографа Ву Чунг Хуана заняла другое месца на конкурсе.

Трэцяе месца - "Monster" харвацкага фатографа Маі Кралджык. "Гэта жахлівае воблака над водмеллю было, мабыць, самым прыгожым з бачаных мной".

Юным пагодным фатографам года стала 17-гадовая Стэфанія Калеснік з Расіі з фатаграфіяй Frozen Life. На фота намаляваны ліст, што захраснуў ў лёдзе. "Гэта застылая ў лёдзе частка сонечнага лета. Для ліста час, здаецца, спыніўся", - кажа фатограф.

Другое месца ў катэгорыі "Малады пагодны фатограф" заняла Эма Роўз Карстэн з фатаграфіяй "Лаві хвалю", зробленай на паркоўцы ў школе ў Вайлдвудзе, штат Місуры.

Прыз глядацкіх сімпатый атрымала работа "Байкальскі скарб", зробленая расійскім фатографам Аляксеем Трафімавым у Сібіры.

"Месяцовае гало" беларускі фатограф Міхаіл Капычка зняў над начным лясным возерам пад Магілёвам. "Гэта было дзіўнае відовішча, у начным небе арэол быў падобны да вока Бога".

"Прыкладна ў 23:00 заслона туману прыўзнялася, і я магу лічыць гэта адным з самых прыгожых відовішчаў, якія я калі-небудзь бачыў у сваім жыцці, - тры піка горнага масіва Лаварэда, асветленых магутным месяцам, з Юпітэрам справа ад яго. Гэта самая высокая кропка, з якой я мог бачыць агні альпіністаў, якія падняліся ў горы, каб атрымаць асалоду ад гэтай магіі", - распавядае італьянскі фатограф Алясандра Кантарэлі.

Іспанскі фатограф Марк Марка Рыполь: "Я шмат разоў спрабаваў злавіць ўдар маланкі за скалой Са Форадада... Гэтай ноччу я ведаў, што на Майорку насоўваецца моцны шторм, і ўсе ўмовы былі ідэальнымі. Не памятаю, ці была поўня, але памятаю, што месяц быў вельмі вялікі. Гэта было выдатна, таму што месяц павінен быў асвятліць усю зямлю і мора і надаць сцэне больш святла".

Вымеобразные аблокі сустракаюцца рэдка, пераважна ў трапічных шыротах, і звязаныя з утварэннем трапічных цыклонаў. "Я проста не змог вымавіць ні слова, так як бачыў такія кадры толькі на фотаздымках з ЗША і не чакаў убачыць гэта ў Германіі. У якасці бонуса да фатаграфіі прабралася маленькая маланка", - распавядае нямецкі фатограф Барыс Ярдан.

"Сцяна вады". Плаціна Wet Sleddale ў Англіі пасля праліўнога дажджу.

"Перадсвітальная навальніца над Эль-Паса" амерыканскага фатографа Лоры Грэйс Бэйла. "Гэта заўсёды было маёй марай - захаваць маланку над гэтым пустым гарадскім пейзажам".

"Стальная зорка" расійскага фатографа Юрыя Сталыпіна. "Я вельмі доўга выношваў ідэю гэтага фота. Я хацеў сфатаграфаваць самы высокі хмарачос у Еўропе, ахінуты ранішнім туманам. Але для гэтага здымка прыйшлося доўга чакаць, каб усе ўмовы надвор'я супалі".

Кожны год іранскі народ праводзіць рытуал смутку падчас Мухарама. Гэта фота было зроблена перад пачаткам жалобнай цырымоніі ў гістарычным горадзе Ношабад, Ісфахан. Невялікі смерч наблізіўся да месца цырымоніі і сарваў палаткі.

"Зямля, якая прагне вады" бангладэшскія фатографа Абдула Моміна. "У сезон засухі людзі звычайна выкарыстоўваюць палі, каб хутчэй дайсці з адной вёскі ў другую".

"Мара" італьянскага фатографа Сабрына Гарафолі жыве ў восеньскіх пагорках Ламбардыі.

"Дрэвы і туман" амерыканскага фатографа Прэстана Столе, знята ў нацыянальным парку Медзісін-Боу-Рут, недалёка ад Сцімбот-Спрынгс, Каларада.

Здымак чылійскага фатографа Франсіска Радрыгеса. Ён распавядае: "За гадзіну да таго, як зрабіць гэты здымак, я ішоў па сцежках, якія атачаюць прыгожае скальнае ўтварэнне, вядомае як Эль-Шальцен у Аргенціне, дзень быў вельмі пахмурным. Надвор'е ў Патагоніі непрадказальнае, яно мяняецца кожную секунду. Толькі на імгненне аблокі дазволілі мне ўбачыць Эль-Шальцен, і, да майго здзіўлення, над ім было эфектнае і бліскучае воблака з прыгожай і дасканалай фігурай у форме лінзы, якую я ніколі не бачыў".

Повар гатуе пластовае цеста для параты - індыйскага праснака - у краме ў Равалпіндзі, Пакістан.

Парату абсмажваюць на патэльні, а затым заварочваюць у яе рыс, гародніну або сыр. Гэта традыцыйны індыйскі і пакістанскі сняданак.

А так гатуюць цеста для традыцыйнага індыйскага праснака наан.

Свежыя булачкі ў пякарні ў Мумбаі, Індыя.

Пляцёнкі і трохкутныя булачкі прама з печы ў Манагуа, Нікарагуа.

Булачкі могуць быць і квадратныя! Вось такой незвычайнай формы іх пякуць у Порт-о-Прэнсе, Гаіці.

Жанчына купляе традыцыйныя балівійскія булачкі ў Эль-Альта на ўскраіне Ла-Пас.

Булачкі на пыльных вуліцах Ханоя надзейна накрытыя цэлафанавай плёнкай.

В'етнамская булачка для перакусу ў абедзенны перапынак.

Пекар чакае кліентаў у сваёй крамцы ў Кабуле.

Жанчына прадае традыцыйныя перуанскія булачкі ў Ліме.

Перуанцы як спадкаемцы індзейцаў кечуа вельмі любяць пекчы булкі ў выглядзе татэмных жывёл.

У прыгарадзе Сіднэя Падынгтане гатуюць дражджавы хлеб з асаблівымі надрэзамі.

Гарачы аўстралійскі хлебушак прама з печы.

Аладкі пякуцца ў тандыры ў казахстанскай вёсцы Гулдала.

Свежыя аладкі тандыр-наан.

Мексіканскія плюшкі вельмі падобныя на нашы "язычкі".

Гэтая смаката з глазурай, сухафруктамі і сезамам - таксама з Мексікі.

Булачкі з трох відаў цеста перад выпечкай ў пякарні ў Вінцетуры, Швейцарыя.

Суп-гуляш у хлебе - адна з любімых страў чэшскай кухні - у рэстаране ў Празе.

Падобны суп - журэк - гатаваіл і ў Вялікім княстве Літоўскім. Пражскія рэстараны зрабілі яго сваёй візітнай карткай.

Інжынер-тэхнолаг ААТ "Тамбоўскі хлебакамбінат" правярае якасць гатовай прадукцыі пасля выпечкі.

У маленькай венскім крамцы - практычна ўвесь асартымент хатняга і рэгіянальнага хлеба Аўстрыі.

Хатні хлеб з шатландскім "чорным пудынгам" - вытанчаны пачастунак у Аўстрыі. І не, гэта не шакалад і нават не джэм. Робіцца "чорны пудынг" па прынцыпе крывяной каўбасы.

Круасаны з джэмам ў бельгійскім кафэ - лепшы сняданак брусельца.

А вось знакамітая французская булка - тонкі пшанічны багет.

У пякарні ў Верту недалёка ад Нанта ўранку ўжо гатовыя свежыя хрумсткія багеты.

А ў Парыжы сёння модна купляць вось такі экалагічны хлеб - без дабавак!