Вясна на Байкале наступіць яшчэ не хутка, толькі напрыканцы красавіка, а пакуль мясцовыя жыхары і турысты любуюцца ледзянымі ўзорамі Малога мора, мудрагелістымі напляскамі на астравах Шарга-Дага і Огой, захадам і ўсходамі над паверхняй скаванага лёдам возера.
Млечны шлях у даліне ракі Анга, якая ўпадае ў возера Байкал.
Малое мора - частка возера Байкал ў сярэдняй яго частцы, аддзеленая востравам Альхон.
Захад сонца на возеры Байкал.
Востраў Шарга-Дага ў праліве Малое мора.
Умёрзлая ў лёд возера расліна.
Напляскі і лёд на востраве Огой.
Ольтрак - гэта невялікі незаселены востраў у Малым моры. Берагі яго скалістыя і даволі стромкія, а верхняя кропка ўзвышаецца над вадой на 30 метраў.
Млечны шлях каля Альхонскага мыса Галава Кабылы.
Шарга-Дага - гэта невялікі, але вельмі маляўнічы востраў, да якога лёгка можна дайсці пешшу па байкальскім лёдзе.
Байкал - гэта найбуйнейшы прыродны рэзервуар прэснай вады.
Асноўныя ўласцівасці байкальскай вады можна сцісла ахарактарызаваць так: у ёй вельмі мала раствораных і ўзважаных мінеральных рэчываў, нікчэмна мала арганічных прымешак, шмат кіслароду.
Лёд на возеры Байкал.
Востраў Шарга-Дага ў праліве Малое мора на возеры Байкал.
Захад сонца на Байкале
Асацыяцыя бурацкіх шаманаў абвясціла найбуйнейшы востраў Байкала Альхон галоўным свяцілішчам, культавым цэнтрам агульнамангольскага і цэнтральна-азіяцкага значэння, які ўвасабляе сакральную прарадзіму бурат.
У Малым мора знаходзіцца мноства выспаў: Іжылхей, Замагой, Агой, Ольтрак, Хібін і іншыя.
Захад сонца на мысе Уюга ў раёне возера Байкал.
Адлюстраванне Шарга-Дагана ў ледзяным возеры.
Лён на Беларусі вырошчваюць са старадаўніх часоў. Продкі заўсёды ставіліся з павагай да гэтай культуры, бо яна літаральна магла апрануць цэлую сям’ю і нават вёску. Чыстае і светлае льняное адзенне было сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму маладыя дзяўчаты на вяселле апраналі сукенкі, зробленыя з ільнянога матэрыялу. А ў Старажытным Егіпце, дзе людзі даведаліся пра лён 7-9 тысяч гадоў таму, тканіны з лёну лічыліся элітнымі, таму ў іх заварочвалі муміі егіпецкіх фараонаў.
Прыгажосць і зручнасць ільняной тканіны цэніцца ва ўсім свеце, а на Беларусі і дагэтуль захоўваюць традыцыі льнянога ткацтва. Кросны, варштат, мялкі, церніцы, трапкач і іншыя старадаўнія прылады для вырабу льняной тканіны — у фотастужцы Sputnik.
Гэта, безумоўна, не нанатэхналогіі, але паглядзець таксама ёсць на што.
Глядзіце таксама:
На Беларусі лён вырошчваюць са старадаўніх часоў. Нашы продкі казалі, што "лён усіх апранае", і прысвячалі гэтай сельскагаспадарчай культуры свае песні, вершы і казкі.
Лён быў сімвалам нявіннасці і маральнай чысціні, таму нявеста на вяселле апранала сукенку з ільну. На беларускім гербе кветачкі льну сімвалізуюць працавітасць, дабрабыт і парадак.
Традыцыйнай прыладай ткацтва на Беларусі быў гарызантальны ткацкі станок — кросны. Беларускія навукоўцы вылучаюць некалькі тыпаў ткацкіх станкоў, якія існавалі ў XIX — пачатку XX стагоддзя і адрозніваліся па канструкцыі. У больш прымітыўных (на "сохах" і на "станінах") асобныя дэталі ўкапваліся ў зямлю ці мацаваліся да столі. Больш дасканалыя называліся "рамавы ткацкі станок" ці "варштат".
На першым этапе льноапрацоўкі ад сцяблоў саспеўшага, а потым вымачанага і высушанага льну аддзяляюць галоўкі. Рабілася гэта пры дапамозе драўляных "пранікаў", якімі іх аббівалі. На поўначы Беларусі галоўкі абрывалі спецыяльнымі нажамі-"драчкамі".
Пасля абрывання галовак сцябло льну разміналі на "мялках" або "церніцах", каб вызваліць з яго валакно. На Беларусі вядомыя нахільныя і гарызантальныя мялкі. Іх рухомыя часткі — білы — мелі адно ці два рэбры.
Пасля апрацоўкі на мялках рэшткі кастры на валакне выдалялі пры дапамозе "трапала".
Прыладамі для часання льну служылі драўляныя і металічныя "грэбні". Пры іх дапамозе валакно расшчаплялася на больш тонкія валаконцы і канчаткова ачышчалася ад кастры. Пасля часання льну атрымлівалася валакно рознай якасці. Адыходы ад часання ўтваралі "кудзелю".
Валакно, якое заставалася пасля часання, — "кужаль" — спляталася ў косы і ў такім выглядзе захоўвалася да прадзення.
Наступны этап апрацоўкі льну — прадзенне — звязаны з вырабам нітак з валакна. Звычайна ім займаліся жанчыны ў перыяд з лістапада па сакавік. Асноўнымі прыладамі прадзення былі прасніца, верацяно і самапралка.
Працэс прадзення пачынаўся з замацавання кудзелі на прасніцы. На стойцы мацавалася кудзеля, а на донца садзілася жанчына. Стойка прасніцы, якая не мела донца, устаўлялася ў спецыяльную адтуліну ў лаве.
Самая старадаўняя прылада для прадзення — верацяно. Яго выраблялі з драўніны ясеня, грушы ці бярозы. Пры прадзенні жанчына пальцамі правай рукі выцягвала валакно з кудзелі, адначасова трыма пальцамі левай рукі паварочвала верацяно.
Такая з'ява адбываецца досыць часта, аднак турысты ўсё роўна накіроўваюцца сюды палюбавацца гэтым чароўным цудам прыроды.
На поўнач штата Нью-Йорк і канадскую правінцыю Антарыё абрынуўся шторм, тэмпература апусцілася да 20 градусаў марозу, і самы магутны вадаспад у Паўночнай Амерыцы часткова замёрз.
Такое адбываецца даволі часта, у мінулым годзе вадаспад таксама скоўвала лёдам. А вось цалкам вадаспад замярзаў у 1848 і 1912 гадах.
Глядзіце, як выглядаюць на фота "Падкова", "Амерыканскі вадаспад" і "Фата", якія складаюць комплекс Ніягарскага вадаспаду.
З-за моцных маразоў вадаспад часткова замёрз.
Лёд і снежнае покрыва каля края вадаспаду "Падкова".
Турысты накіроўваюцца сюды палюбавацца гэтым чароўным цудам прыроды.
Аэраздымка Ніягарскага вадаспаду з боку ЗША.
Мужчына з дзіцем ля Ніягарскага вадаспаду ў Канадзе.
Самы магутны вадаспад у Паўночнай Амерыцы часткова замёрз.
Такое адбываецца даволі часта, у мінулым годзе вадаспад таксама скоўвала лёдам.
Воды Ніягары ператварыліся ў велізарныя крыгі.
Славуты на ўвесь свет вадаспад прымае штогод каля 20 мільёнаў турыстаў. Погляду наведвальнікаў зімой паўстае проста казачная карціна.
Свой пачатак ён бярэ на тэрыторыі ЗША, але самыя зачаравальныя віды дасталіся Канадзе.
МІНСК, 2 сак – Sputnik. Пяцігадовая праграма стратэгічнага партнёрства паміж Мінабароны Беларусі і Расіі дасць магчымасць дакладна выбудоўваць перспектыву супрацоўніцтва з Расіяй, адзначыў начальнік Дэпартамента міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва - памочнік Міністра абароны па пытаннях міжнароднага ваеннага супрацоўніцтва генерал-маёр Алег Воінаў.
Расія - стратэгічны супрацоўнік Беларусі, у чарговы раз гэта было падкрэслена падчас Усебеларускага народнага сходу, адзначыў генерал-маёр па выніках нарады ў прэзідэнта.
"Гэта (супрацоўніцтва - Sputnik) датычыцца ў поўнай меры і ваеннай галіны, таму сёння кіраўніку дзяржавы было даложана бягучае становішча супрацоўніцтва, перспектывы яго развіцця, і ў цэлым абстаноўка, якая складваецца ў адносінах да супрацоўніцтва з Расійскай Федэрацыяй", - цытуе Воінава прэс-служба Мінабароны Беларусі.
"Таксама асаблівасцю плана супрацоўніцтва паміж нашымі ведамствамі ў гэтым годзе з'яўляецца практычная накіраванасць узаемадзеяння паміж родамі войск і спецыяльнымі войскамі, дзе выразна вылучаны падраздзяленні сухапутных войск, ваенна-паветраных сіл і войск супрацьпаветранай абароны, сіл спецыяльных аперацый і паветрана-дэсантных войск нашых краін", - адзначыў Воінаў.
Мінабароны дзвюх дзяржаў упершыню падпісалі праграму стратэгічнага партнёрства тэрмінам на пяць гадоў.
"Гэтая праграма дасць магчымасць дакладна выбудоўваць перспектыву і развіваць наша супрацоўніцтва з Расійскай Федэрацыяй", - рэзюмаваў Воінаў.
Лукашэнка заявіў, што Беларусь і Расія будуць каардынаваць абаронную палітыку.
"Мы поўныя рашучасці - гэта было наша агульнае меркаванне (Аляксандра Лукашэнкі і Уладзіміра Пуціна - Sputnik) - стварыць такое аб'яднанне Беларусі і Расіі ў Саюзнай дзяржаве, што камар носу не падточыць", - сказаў прэзідэнт.
Чытайце таксама: