МІНСК, 4 сак — Sputnik. Толькі на працягу чатырох дзён у Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны можна будзе пачуць арыгінальны аповяд пра жанчын на вайне. Тэматычную экскурсію "Ішлі дзяўчынкі па вайне…" распрацавалі да Міжнароднага жаночага дня 8 Сакавіка.

© Sputnik Вера Дашкевич, Сергей Пушкин

Відэафакт: ранішнікі да 8 Сакавіка праходзяць у дзіцячых садках

"Госці даведаюцца аб незвычайных гісторыях і лёсах жанчын Беларусі, якія вынеслі на далікатных плячах усе нягоды вайны, самааддана выконваючы ролю салдата, медыка, працаўніка тылу", — распавялі ў музеі.

Па завяршэнні экскурсіі наведвальнікі змогуць сфатаграфавацца ў фотазоне, стылізаванай пад 40-50 гады мінулага стагоддзя. Тут адноўлены ўтульны пасляваенны інтэр'ер. Дамы-наведвальніцы для стварэння больш пераканаўчага ладу змогуць скарыстацца прадметамі жаночага гардэроба тых гадоў.

Наведаць музей з экскурсіяй "Ішлі дзяўчынкі па вайне…" можна ў выходныя 4 і 5 сакавіка, а таксама 7 і 9 сакавіка па папярэднім запісе (+375 17 203 07 92, +375 17 203 01 64).

Выбітная спартсменка Алена Хлопцава прынесла сваёй краіне адзінае золата ў акадэмічным веславанні на Алімпіядзе-80. У тым спаборніцтве яна плыла ў двойцы з Ларысай Паповай: сёння прызнаецца, што хвалявалася куды менш, чым напарніца.

© Sputnik / Виктор Толочко

Чаргінец пра Алімпіяду-80: хацелі разам з Мядзведзем "скрасьці" факел

Sputnik папрасіў спартсменку падзяліцца ўспамінамі пра Алімпіяду-80 і распытаў пра цяперашняе жыццё - пасля заваявання мноства спартыўных вяршынь.

Баялася вады! З чаго ўсё пачалося

У сям'і Алены Хлопцавой не было спартсменаў. Суразмоўніца прызнаецца: вяршыняў пакараць не імкнулася, і жыццё спорту прысвячаць не збіралася - так атрымалася.

"Як я прыйшла ў спорт? Проста пайшла вучыцца плаваць: за кампанію з аднакласніцай. Я нават вады баялася, ужо не памятаю дакладна, як мне ўдалося перамагчы страх - памятаю толькі, што на першым занятку ў ваду так і не зайшла, была на борціку. А потым неяк паплыла паволі", - сціпла распавядае суразмоўца.

© Photo : из личного архива Е.Хлопцевой

Сёння Алена Хлопцава з задавальненнем працуе трэнерам у басейне: вучыць плаваць дзяцей і дарослых

Да веславання, якое прынесла Алене мноства перамог, ёй і плаванне цалкам давалася: ужо ў 13 гадоў яна стала майстрам спорту. Здольнасці і перспектывы ўбачыў трэнер, дзеліцца спартсменка: так дзяўчынка хутка апынулася ў юнацкай зборнай па плаванні.

"Дзеці ж нічога не разумеюць, прыходзяць - хто за чым: адны забаўляюцца, іншыя проста плаваць вучацца. А я трэніравалася, і вынік быў у наяўнасці. Думаю, усё ўзаемазвязана: не будзь таленту, я б, можа, і стала майстрам спорту, але потым", - разважае яна.

Пра першы заробак і адмову ад плавання

У складзе юнацкай зборнай СССР па плаванні ў алены атрымалася паездзіць па свеце, набрацца багатых уражанняў - тады мала каму быў даступны выезд за мяжу.

© Photo : из личного архива Е.Хлопцевой

Чацвёрка: Таццяна Башкатава, Вольга Каспина, Алена Хлопцава і Ларыса Папова

"Памятаю, што на першы заробак купіла нешта маме ў падарунак. На якія забавы марнаваць грошы савецкім дзецям? Тады не было гаджэтаў і аквапаркаў, усё было ў двары, у перапынках паміж школай і трэніроўкамі", - успамінае яна.

© Sputnik / Дмитрий Донской

Уладзімір Парфяновіч: усе тры свае перамогі я ўбачыў напярэдадні Алімпіяды-80

З плавання Алена Хлопцава сышла (як гэта часта здараецца ў спартсменаў) пасля таго, як знікла магчымасць займацца з любімым трэнерам. Удавацца ў падрабязнасці суразмоўца адмаўляецца, кажа толькі, што трэнера вымусілі зьехаць - разам з ёй знікла і цікавасць да плавання.

"Група распалася: нас сталі аддаваць то аднаму, то другому трэнеру. А кожны з іх усё роўна займаўся ў першую чаргу са сваімі спартсменамі, а ўжо потым з тымі, хто з'явіўся. Мяне сталі перавучваць - перш у "кроль" аддалі, потым у "дэльфін".

Мне гэта не спадабалася, цікавасць знік, і я кінула", - прызнаецца Алена.

Але да ад'езду трэнер Рыма Войцік паспела пазнаёміць Алену з трэнерам па веславанні Ядвігай Руткоўскай: па словах спартсменкі, яна і не ведала да гэтага, што ёсць такі від спорту. Магчыма, пры іншых абставінах і занялася б чымсьці іншым, разважае суразмоўца.

© Photo : из личного архива Е.Хлопцевой

Алена Хлопцава і Ларыса Папова, фота зроблена адразу пасля перамогі на Алімпіядзе-80 перад прэс-канферэнцыяй

Пра (не)дзяцінства і дзікія нагрузкі

"Можа, гэта дзіўна, але я не магу сказаць, што жыць не магла без спорту. Мне прапанавалі, і я стала займацца: усё неяк будзённа. Не было думак і мараў, як і вялікіх амбіцый - усё само атрымлівалася", - кажа Алена Хлопцава.
Паводле яе слоў, у той час не было такога павальнага захаплення спортам і здаровым ладам жыцця. У кожнага была свая матывацыя: Алену вось цікавілі ў першую чаргу зносіны з цікавымі людзьмі ў зборнай. І ўсё ж, чым больш трэніруешся, тым цікавей становіцца - хочацца паляпшаць вынікі і перамагаць на спаборніцтвах.

"Трэніроўкі цяжкія былі, не без гэтага. Я б нават так сказала: дзіўна, што выжылі. Вельмі вялікія нагрузкі, працавалі літаральна на знос - самі ўявіце, на зборах у спартсменаў па чатыры трэніроўкі ў дзень!" - успамінае яна.

Алена Хлопцава кажа, што і дзяцінства ў яе было - маўляў, да дзевяці гадоў у двары "расла". Ды і ў юнацтве спартсменка мала перажывала, што бачыцца са старымі прыяцелямі зрэдку, прыязджаючы са збораў.

Кінуўшы плаванне ў 15 гадоў, ужо ў 16 Алена трапіла ў дарослую зборную каманды СССР па веславанні. Яна ўспамінае: установачны збор стартаваў восенню, там збіралася шмат весляроў з усяго Саюза, а да вясны частку адсеівалі.

© Photo : из личного архива Е.Хлопцевой

У складзе юнацкай зборнай СССР па плаванні Алене давялося паездзіць па свеце

"Мяне там прымацавалі да трэнера, але на вадзе часцей даводзілася бываць адной. Сказалі, што займацца мной асабліва няма калі - людзей да Чэмпіянату свету рыхтуюць. Так што давалі заданне, а я сама сабе трэніравалася. Увесну адбіралі людзей у каманду: трэба было добра выступіць у адзіночцы. Я і выступіла - так мяне сталі рыхтаваць да дарослага Чэмпіянату свету, дзе я ўпершыню выступіла ў 17 гадоў. Дарэчы, на юнацкім пабывала на год пазней", - дзеліцца яна.

"Алімпіяды баяліся, асабліва напарніца"

Алена Хлопцава ўспамінае: да Алімпіяды-80 рыхтавалася старанна. Спартсменка да таго моманту не першы год выступала за каманду Саюза, неаднаразова выязджала на чэмпіянаты свету - недалёка "маячылі" і Гульні.

© Sputnik / Ирина Букас

Мішкі-талісманы і кур'ёз з факелам: як у Беларусі ўспамінаюць Алімпіяду-80

"Першапачаткова рыхтавалася выступаць у чацвёрцы, цэлы год амаль. А потым вырашылі паспрабаваць у двойцы. Вядома, складана было: нагрузкі ў зборнай камандзе пабольш за хатнія. Перакусіў, адпачыў, патрэніраваўся, адпачыў, патрэніраваўся, перакусіў... І так па крузе. Усе засяроджана на тым, каб хапала адпачынку і было досыць трэніровак. На тое яны і зборы", - успамінае Алена.

Успамінаючы эмоцыі напярэдадні Алімпіяды, суразмоўніца прызнаецца: да спаборніцтваў ставілася спакайней за напарніцу Ларысу Папову.

© Photo : из личного архива Е.Хлопцевой

Узнагароджанне адразу пасля пераможнага заезду на Алімпіядзе-80: злева ад Паповай і Хлопцавой суперніцы з Германіі, справа - румынкі

"Яна значна больш перажывала. У яе ўжо быў вопыт выступлення на Алімпійскіх гульнях, яна была старэй і заграбная - больш адказнасці. Перада мной стаяла задача падтрымліваць яе падчас гонкі, паспяваць усё. Так усё і выйшла", - дзеліцца яна.

© Photo : БГАКФФД

Алімпійскае лета-80 у Мінску: замежныя госці, яркія шкарпэткі і праменад

Хлопцава кажа, што ў той час усе ў "сацлагеры" былі наймацнейшымі: румыны, балгары, і асабліва нямецкая каманда, якая забірала амаль усе прызы на чэмпіянатах свету.

"Так вось у нас выступалі чэмпіёнкі Алімпійскіх гульняў-76 з Румыніі і чэмпіёнкі свету 1979 гады - немкі. А самі мы, уласна кажучы, у двойцы ў першы раз на вялікіх спаборніцтвах выступалі, таму што да гэтага толькі ўнутрысаюзнай былі. Вельмі адказна, вядома", - прызнаецца спартсменка.

Якой была перамога

На перамозе Алена Хлопцава падрабязна не спыняецца: "усё і так напісана". Паводле інфармацыі НАК, у папярэднім заездзе на Алімпійскіх гульнях у Маскве ў двойкі Хлопцава-Папова не было ніякага тактычнага плана. Але спачатку румынская лодка перасекла створ праз дзве секунды, а пасля на секунду адстала і нямецкая.

У цэлым, падчас фінальнага спаборніцтвы савецкая двойка адразу сышла са старту хутчэй іншых і лідзіравала да фінішу: перамога атрымалася пераканаўчая.

© Photo : из личного архива Е.Хлопцевой

Пераможны экіпаж: Ларыса Папова і Алена Хлопцава

Той момант не забыўся і праз шмат гадоў, прызнаецца спартсменка. "Мы ўздыхнулі з палёгкай, што выйгралі, - усё ж напружанне было вельмі вялікае. Радаваліся па-вар'яцку, тым больш, што наш медаль аказаўся адзіным золатам СССР у акадэмічным веславанні. Было прыемна, што столькі намаганняў і часу не сышлі марна", - усміхаецца Алена Хлопцава.

Кажа, толкам не святкавалі: адразу пасля спаборніцтваў адправіліся на прэс-канферэнцыю, а потым - у вёску.
"Мы асабліва не святкавалі: Алімпіяда працягвалася, на наступны дзень людзі таксама выступалі, а мы жылі ў дамах, у якіх трэба было выконваць цішыню і парадак, каб нікому не перашкодзіць. Але, натуральна, віншавалі нас усё", - распавядае алімпійская чэмпіёнка.

Паводле яе слоў, Алімпіяда запомнілася і многім іншым, не толькі хваляваннем і эйфарыяй пасля перамогі: удзельнікамі ў розных незвычайных строях, выступленнямі артыстаў - уражанняў хапала. А потым з перамогай рабят прынялі дома захопленыя бацькі.

© Sputnik из личного архива Е.Хлопцевой

Алена Хлопцава з трэнерам Анатолем Паповым на Чэмпіянаце свету 1983 года, ён трэніраваў іх з Ларысай Паповай

"Спытайце пра ўзнагароду? Мне далі прэмію за Алімпійскія гульні, а яшчэ магчымасць без чаргі набыць аўтамабіль. Прэмія была чатыры тысячы (з іх 800 рублёў падаходнага падатку). Не магу сказаць, шмат гэта ці мала, але "Волга" каштавала 12. Я яе купіла ў выніку, праўда, праз некалькі гадоў", - кажа Хлопцава.

Спярша стамілася і кінула, потым прыйшлося сысці

"Упершыню я кінула грэблю ў 1985-м. Стамілася, сіл не было ніякіх. Галоўны трэнер зборнай СССР прапанаваў мне адпачыць, паездзіць са зборнай у якой заўгодна якасці. І я год адпрацавала са сваёй камандай масажысткай (у мяне і "скарыначка" была). Таксама няпроста было: хлопцы двухмятровыя, паспрабуй адмасіруй. Трэнер разлічваў, што я перадыхну - вернецца жаданне веславаць. А я выйшла замуж і нарадзіла дзіця", - гаворыць адкрыта чэмпіёнка.

Вярнуцца ў грэблю Алену Хлопцаву ўгаварылі толькі праз 2,5 гады: яна апынулася ў пары з Кацярынай Хадатовіч. А ў апошні раз выступіла на Алімпійскіх гульнях у Барселоне, ужо за зборную каманду СНД: у моцнай парнай чацвёрцы, якая прывезла на радзіму бронзавыя медалі.

© Photo : из личного архива Е.Хлопцевой

Алена Хлопцева і Ларыса Фадзеева (у цэнтры) перамаглі падчас заезду ў двойцы на юнацкім ЧС ў 1978 годзе

"А далей мы сталі кожны па сваіх месцах рыхтавацца. Я думала, што калі выступала 18 гадоў за зборную СССР, усюды трапляла і адбіралася, медалі дадому прывозіла, то і ў зборнай Беларусі змагу яшчэ гадоў дзесяць папросту трэніравацца. У мяне на той момант цалкам хапала яшчэ і сіл, і жаданні. Як аказалася, усё не так проста: скончылася ўсё сумна.

© Sputnik / Евгений Коктыш

"Небяспечныя" пытанні і ёгурты: чым запомнілася Алімпіяда-80 перакладчыцы

З-за канфлікту (я не стану называць прозвішчаў) нам сталі літаральна ўстаўляць палкі ў колы: не давалі бензіну на катэр перад чэмпіянатам, не дазвалялі гоначную лодку з вёсламі браць... Ніхто нас не хацеў разумець, у тым ліку ранейшае кіраўніцтва спорткамітэта. Мне імкнуцца было ўжо няма куды, а прыніжацца не хацелася. Тады яшчэ маладую Кацю Хадатовіч я падбадзёрвала, маўляў, усё наперадзе. Яна перасела ў адзіночку, а я вырашыла завязаць з веславаннем", - успамінае яна.

На той момант у Алены ўжо была сям'я: спартсменка вырашыла, што дома - лепш, чым дзе-небудзь. Сёння яна з задавальненнем працуе трэнерам у басейне: вучыць плаваць дзяцей і дарослых.

"Мне падабаецца інструктарскіх праца. Аб трэнерстве і падрыхтоўцы дзяцей да спаборніцтваў я і не думала: мне іх шкада. Я памятаю, як гэта: хіба магу, зведаўшы на сабе, прымушаць дзіця плыць, калі яно кажа "я не магу"? Ды і раз'ездаў я не хацела", - прызнаецца Алена Хлопцава.

Яна да гэтага часу мае зносіны з тымі самымі цікавымі людзьмі з алімпійскага мінулага, якія і былі для яе адным з галоўных задавальненняў. Да прыкладу, з Ларысай Паповай, напарніцай з пераможнай лодкі на Алімпіядзе-80, раней нават ездзілі адзін да аднаго ў госці - і цяпер часцяком сазваніваюцца.