Напярэдадні 76-й гадавіны Перамогі ў Вялікай айчыннай вайне Дзячэнкі ў студыі радыё Sputnik дзеляцца асабістымі ўспамінамі з пасляваеннага дзяцінства і распавядаюць аб тым, што казалі пра вайну іх родныя, што засталіся ў жывых.

"У 1941 году мама прыехала ў Краснадон ў Луганскую вобласьць. Яны капалі акопы, там шмат дзяўчат было. Немцы акружылі, забралі іх, пагрузілі на эшалоны, павезлі ў Германію. Прывезлі іх у Мюнхен, і там размеркавалі. Адправілі на завод. Там было два лагеры. Дзяўчаты ў левым, а ў правым мужчыны. Мужчыны працавалі на станках, запчасткі рабілі, а жанчыны прыбіралі стружку. Працавалі па 12 гадзін, потым іх вярталі. І ў гэтым лагеры мама сустрэлася з бацькам ", - распавядае Іван Сцяпанавіч.

Як бацькам удавалася сустракацца, Іван Сцяпанавіч не ведае да гэтага часу. "У канцлагеры я і нарадзіўся. Паўтара гады сядзеў на нарах там. Што я мог там запомніць? Маці, калі зацяжарыла, хавала, таму што маглі расстраляць. І таму яна зацягвала жывот, каб не западозрылі. І калі мяне нарадзіла, я быў вельмі маленькі і слабы. Нямецкі лекар тады сказаў "афіцэр". Выходзілі мяне, а так мог памерці - слабы і раней часу нарадзіўся", - распавядае суразмоўца Sputnik.

Паводле слоў Івана Сцяпанавіча, яго маці "пашанцавала ў тым, што яна рабіла працу добрасумленна - уначы трэба было прыбраць, а потым ужо прыходзілі працаваць". Тых, хто не спраўляўся, расстрэльвалі. Перыядычна паставяць чалавек пяць-шэсць, расстраляюць на вачах астатніх, каб баяліся, так ўспамінала яго маці пасля вызвалення.

Жыццё пасля вызвалення

Вызвалялі лагер амерыканцы, і бацька павёз маці ў Францыю ў горад Бардо, аказалася, што дзед па лініі бацькі яшчэ ў рэвалюцыю асеў там, ажаніўшыся на францужанцы.

"Дзядуля прыняў добра. Там жа і хрысцілі - я да гэтага часу не ведаю, ці каталік я, ці праваслаўны. Хросны быў з Запарожжа - таксама вязень Сцяпан Дзячэнка. Мама ўжо тады думала, як можа вярнуцца на радзіму. Бацька з'ехаў кудысьці працаваць . І хросны ўгаварыў маці, і яна ўцякла ", - успамінае Іван Сцяпанавіч.

© Sputnik

Паспець усё да 100 гадоў: ветэран ВАВ выпрабоўвае ваенную тэхніку – відэа

Маці вярнулася да пакінутага ў жывых дзядзьку ў Луганскую вобласьць, адкуль яе і зганялі на працу ў Германію. Стрыечны дзед, убачыўшы замежнае пасведчанне аб нараджэнні, спалохаўся: "І цябе, і тваё дзіцяці проста расстраляюць, каго ты прывезла", кінуў усе дакументы ў печку і спаліў.

"І выпісалі ўжо новыя дакументы, што нарадзіўся я ў горадзе Краснадон, прозвішча маё Дзячэнка Іван Сцяпанавіч. Хоць бацькі клікалі Андрэй, мама чамусьці запісала бацькам хроснага", - распавядае Іван Сцяпанавіч.

У поўнай версіі гутаркі - што маці Івана Сцяпанавіча Дзячэнка імкнулася ніколі не ўзгадваць аб знаходжанні ў лагеры ў Германіі, пра што ў савецкія часы было не прынята казаць услых пад пагрозай расстрэлу, што расказвалі пра блакаду Ленінграда родныя Раісы Іванаўны і ці атрымалася суразмоўцу Sputnik знайсці бацьку, які застаўся ў Францыі.

Чытайце таксама:

• "Ідзі і глядзі" — адрэстаўраваны шэдэўр ад Элема Клімава зноў на шырокіх экранах
• Вялікая бітва за Днепр ў адным невялікім беларускім горадзе
• Памёр апошні абаронца Брэсцкай крэпасці Пётр Кацельнікаў

Адна з прапаноў па карэкціроўцы Працоўнага кодэкса зыходзіла ад шматдзетных сем'яў, распавяла міністр у эфіры "Беларусь 1". Гаворка ідзе пра больш гнуткі працоўны графік.

"Зрабіць больш гнуткае права чалавеку, жанчыне выбіраць - альбо, да прыкладу, адзін свабодны ад працы дзень, альбо скарочаны на 1 гадзіну працоўны дзень. Я думаю, гэта будзе добра як для чалавека - гэта гнутка, і гэта будзе добра для наймальніка разумець, што вельмі складана прыладзіцца да графіку працы, калі цэлы працоўны дзень адсутнічае работнік, які выконвае тую ці іншую функцыю ", - распавяла Касцевіч.

З гэтай нагоды "ужо ўступілі ў дыялог, ёсць такі пазітыў", і пры ўнясенні прапановы ў парламент з боку наймальнікаў, а потым і з боку дэпутатаў гэтая ініцыятыва будзе падтрымана, выказала здагадку кіраўнік міністэрства.

Змешаная праца замест удалёнкі

Акрамя таго, са студзеня мінулага года ўступіла ў сілу такая сучасная норма Працоўнага кодэкса, як дыстанцыйная праца. "Мы як у ваду глядзелі, прыйшла пандэмія, гэта аказалася вельмі актуальным, але папрацаваўшы год з гэтай новай нормай, мы ўбачылі, што ёсць патрэба яе ўдасканалення", - адзначыла чыноўнік.

"Змешаная праца - у чым яна заключаецца? Дыстанцыйная праца сённяшняга Працоўнага кодэкса, гэта выключна толькі дыстанцыйная праца. Ёсць патрэба і ад наймальнікаў, і ад людзей пяць дзён працоўнага тыдня - тры дні ў офісе і два дні дыстанцыйна ад офіснага працоўнага месца. Альбо наадварот , паўдня ў офісе і паўдня дыстанцыйна. Пачуўшы з боку працадаўцаў і работнікаў вось такі камфорт, менавіта пандэмія падштурхнула на такую ​​гнуткасць, таксама будзем адпрацоўваць і ўносіць такія змены ", - патлумачыла міністр.

Выхадны на медагляд

Трэцяя норма, якая можа з'явіцца ў Працоўным кодэксе, гэта ўвядзенне аплачваемага працоўнага дня для праходжання дыспансерызацыі. Гэта абумоўлена, перш за ўсё, вялікай дыферэнцыяцыяй у працягласці жыцця паміж мужчынам і жанчынай, сказала Касцевіч.

Пенсіянерка з Чэлябінска трапіла на сайт італьянскага Vogue - відэа

"10 гадоў - гэта вельмі вялікая розніца ў працягласці жыцця, жанчыны больш дысцыплінаваныя, больш адказна ставяцца да свайго здароўя, пакуль з мужчынамі ў нас праблемы. Паспрабуем, абмяркоўваем цяпер магчымасці ўключэння такой нормы, каб работніку даваўся адзін дзень аплачваемы на праходжанне дыспансерызацыі".

У верасні новаўвядзенні ў Працоўны кодэкс "ўносім ва ўрад, у снежні гэта паступіць у Палату прадстаўнікоў - першае і другое чытанне, таму аптымістычныя тэрміны - гэта са студзеня 2023 года", патлумачыла міністр.

Чытайце таксама:

• У Беларусі змянілі парадак павышэння зарплаты
• У Беларусі створаць базу дадзеных аб даходах фізічных асоб
• Шматдзетныя сем'і ў Беларусі атрымаюць шматмільярдную падтрымку