Па-за залежнасцю ад развіцця тэхнічнага прагрэсу дзіцяці ў раннім узросце неабходна даць шанец, вобразна кажучы, "паспрабаваць смак розных страў", каб ён змог вызначыцца сам, што яму падабаецца - навобмацак, на слых, на густ і гэтак далей. Такое меркаванне ў праекце "Як зразумець самога сябе" выказала доктар біялагічных навук, прафесар у галіне нейранавук і псіхалінгвістыкі Таццяна Чарнігаўская.

© Sputnik / Виктор Толочко

Доктар Часноў: у навучальным годзе школьніку патрэбен баланс нагрузкі і адпачынку

"Дзіця ж павінна палітру спачатку атрымаць. Як яно даведаецца, якія колеры, калі мы яму паказваем толькі чорны і белы? Таму дзецям трэба ў малодшым узросце дакладна прадастаўляць магчымасць павучыцца ўсяму - і маляваць, і танцаваць, і скакаць, і спяваць, і ляпіць, і вязаць, і рашаць задачы", - разважае Чарнігаўская.

Прафесар таксама дзеліцца асабістым вопытам аб тым, што раіць студэнтам, калі да яе звяртаюцца за кансультацыяй, як выявіць схільнасць да таго ці іншага занятку ці прафесіі.

"Я ім кажу: "Давайце пачнем з другога боку, скажыце, што вы сапраўды не хочаце рабіць". Вось калі б мне цяпер сказалі: "Ідзі працаваць бухгалтарам, мы табе будзем плаціць мільён у дзень", я ў жаху бегла б, сказаўшы, я лепш наогул не буду есці нічога. Я проста не магу гэтага рабіць... Але колькі заўгодна людзей, якія гэта робяць з задавальненнем і ім падабаецца", - адзначае Чарнігаўская.

Пытанне не ў тым, што ёсць добрыя або дрэнныя спецыяльнасці ці заняткі, гаворка ідзе пра тое, што падыходзіць для канкрэтнага чалавека, рэзюмуе прафесар.

Фрагмент гутаркі з доктар біялагічных навук, прафесарам Таццянай Чарнігаўскай слухайце ў аўдыёзапісы радыё Sputnik Беларусь.

Адносіны Расіі і ЗША у апошнія гады фактычна перайшлі ад суперніцтва да канфрантацыі, па сутнасці - вярнуліся ў эпоху халоднай вайны. Санкцыйны ціск, пагрозы, канфліктнае проціборства, абарона сваіх эгаістычных інтарэсаў - усё гэта уводзіць свет у стан перманентнай нестабільнасці.

"Пазбяганне сутыкнення з вялікімі сіламі сведчыць не аб баязлівасці, а пра мудрасць, бо прынясенне сябе ў ахвяру ніколі і нідзе не з'яўляецца перавагай" (Сунь Цзы. Мастацтва вайны).

Калі адносіны дзвюх краін доўгі час знаходзяцца ў падобнай сітуацыі, гэта і называецца крызіс. Такія крызісы з'яўляюцца вельмі спрыяльнай глебай для з'яўлення яшчэ больш вострых перыядаў у адносінах - "крызісу крызісаў".

Пагроза для ўсяго свету

У падобнай сітуацыі любы няправільны крок, адсутнасць цярпення, стратэгічнага разумення вагі кожнага слова могуць укінуць не толькі дзве асобна ўзятыя краіны, але і ўвесь свет у бездань найцяжкіх праблем, паставіўшы яго перад пагрозай прамога ваеннага сутыкнення.

Падобнае ўжо адбывалася ў нашай агульнай гісторыі. Праўда, час быў некалькі іншым, чым цяпер, а месцам дзеяння быў Карыбскі басейн, але сутнасць таго, што адбываецца была вельмі падобнай.

Пресс-служба МИД РФ

МЗС РФ: змова супраць Лукашэнкі - акт дзяржаўнага тэрарызму ЗША

Знешняя палітыка ЗША таго часу змушала нашу краіну адпаведным чынам рэагаваць. У канцы 1950-х і пачатку 1960-х гэта выяўлялася ў размяшчэнні амерыканскіх ракет у Турцыі, у Паўднёвым В'етнаме, у Ліване. І ў нязграбнай палітыцы на Кубе, якая спарадзіла рэвалюцыю, а потым у спробе вярнуць кантроль над Востравам свадобы. І шмат у чым іншым.

Сёння ж гэта - антырасійскія санкцыі, арганізаваная кампанія траўлі Расіі, амерыканская палітыка ў дачыненні да нашых суседзяў, канчатковы прыход НАТА да нашых межаў, супрацьдзеянне "Паўночнаму патоку - 2", занепакоенасць рэалізацыяй нашай краінай Паўночнага марскога шляху, нарэшце, украінскае пытанне і многае іншае. Прыклады такой палітыкі праяўляюцца штодня.

Роля лідэра

Расія сёння, як і СССР у мінулым, заўсёды была ў стане даганяючай Злучаныя Штаты па ўзроўні пагроз апаненту.

У пачатку 60-х адказам амерыканцам стала разгортванне СССР стратэгічнага наступальнага ўзбраення на Кубе. ЗША, як вядома, пайшлі на далейшую канфрантацыю: сцягнулі ваенныя караблі, узялі востраў у марскую блакаду і нават рыхтавалі паўнавартаснае ўварванне. Гэты крызіс атрымаў назву Карыбскі. У яго рамках ёсць два асноўныя моманты.

Министерство обороны РФ

Знішчальнік МіГ-31 перахапіў самалёт-разведчык ЗША над Ціхім акіянам

Першы. Доўгатэрміновы адказ - гэта не толькі з'яўленне ракет ля берагоў Злучаных Штатаў. Перш за ўсё гэта быў паказ і, што яшчэ важней, ўсведамленне заходнімі краінамі інфраструктурных магчымасцей нашай дзяржавы па разгортванні ў кароткія тэрміны ваенных баз у любым пункце свету.

Другі. Сітуацыя, якая знаходзіцца "ў пяці хвілінах ад вайны", была выратавана лідэрамі дзвюх звышдзяржаў, якія захавалі цвярозасць ацэнкі сітуацыі, прызналі і прынялі мудрасць кампрамісу, а такім чынам - гатовымі ісці на саступкі.

У нейкі момант лідэры мелі зносіны напрамую, у нейкі - не, але ў любым выпадку паміж СССР і ЗША быў раўнапраўны дыялог, які ажыццяўляўся не праз мову пагроз і ультыматумаў.

Пасля вырашэння Карыбскага крызісу за ўсё XX стагоддзе не ўзнікала сітуацый, калі дзве краіны знаходзіліся так блізка ад вайны. Таму што абедзве засвоілі ўрок: супрацоўніцтва ў вырашэнні міжнародных праблем лепш канфрантацыі.

Але сёння сітуацыя некалькі іншая: ЗША скаціліся ў нестабільную знешнюю палітыку. Гэта выявілася і ў адмове ад ядзернай здзелкі з Іранам. У выхад з Дамовы па адкрытым небе і шэрагу іншых. А ў сапраўдны момант - і ў рыторыцы новага прэзідэнта.

Новая стратэгічная рэальнасць - нестабільнасць знешнепалітычнага курсу Вашынгтона - шмат у чым выклікана як ўнутранымі прычынамі, так і вызначаным падзеннем аўтарытэту ЗША у якасці лідэра заходняга свету.

(будзе далей)

Чытайце таксама:

• Ключавыя тэзісы Уладзіміра Пуціна пра Беларусь, санкцыі і зброю
• Галоўным для адказу на санкцыі застаецца прынцып узаемнасці - Пяскоў
• Расія высылае 10 амерыканскіх дыпламатаў
• У Крамлі ацанілі магчымасць новай халоднай вайны паміж Расіяй і ЗША
• Як Расія жадае выбудоўваць адносіны з ЗША, распавялі ў МЗС РФ