Мітрапаліт Павел пра беларусаў: з такім народам можна ісці па жыцці
МІНСК, 29 вер - Sputnik. Боская Літургія завяршылася ў Мінску пад дажджом, але лівень не напалохаў вернікаў, якія засталіся на набажэнстве да самага канца, перадае карэспандэнт Sputnik.
Богаслужэнне з нагоды 30-годдзя Беларускага экзархата РПЦ прайшло ў нядзелю на плошчы перад Свята-Духавым кафедральным саборам ў Мінску.
У апошнія хвіліны Літургіі пачаўся моцны дождж. Аднак, нягледзячы на непагадзь, вернікі працягнулі маліцца.
Звяртаючыся да іх, мітрапаліт Павел адзначыў, што з такім народам можна прайсці ўсе жыццёвыя выпрабаванні.
"З такім народам, які можа маліцца не толькі, калі добрае надвор'е, а калі дождж, з такім народам можна ісці па ўсіх шляхах жыцця", - сказаў мітрапаліт Мінскі і Заслаўскі Павал, Патрыяршы Экзарх усяе Беларусі, завяршаючы Літургію.
Мітрапаліт пажадаў вернікам не захварэць, а таксама божага благаслаўлення і моцы духу.
Тэги:
Самы пажылы ксёндз Беларусі памёр на 95-м годзе жыцця
(абноўлена 11:57 29.06.2020)
Больш за 30 гадоў ксёндз-прэлат служыў у Гродне, яго пахаваюць каля касцёла бязгрэшнага зачацця Дзевы Марыі.МІНСК, 29 чэр - Sputnik. Самы пажылы каталіцкі святар Беларусі, ксёндз-пралат Юзаф Трубовіч, памёр у Гродне, пра гэта паведаміла Гарадзенская каталіцкая дыяцэзія.
"На 95-м годзе жыцця адышоў у вечнасць ксёндз-прэлат Юзаф Трубовіч, які быў самым пажылым каталіцкія святары ў Беларусі", - паведамілі Sputnik ў панядзелак у епархіі.
Па словах святароў, жалобныя службы каля труны з целам памерлага святара пройдуць 29 і 30 чэрвеня ў касцёле бязгрэшнага зачацця Дзевы Марыі ў Гродне. Пахаваны ксёндз-прэлат будзе каля касцёла.
Ксёндз Трубовіч нарадзіўся на Віцебшчыне ў 1926 годзе, скончыў духоўную семінарыю ў Рызе, пасля пасвячэння ў сан святара ў 1956 годзе служыў у касцёле ў Латвіі амаль 20 гадоў, потым прыехаў у Беларусь.Больш за 10 гадоў нёс службу ў францысканскім касцёле ў Гродне, а з 1999 года і да самага скону служыў у парафіі бязгрэшнага зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі ў абласным цэнтры.
Тэги:
Пятроў пост пачынаецца ў праваслаўных
(абноўлена 09:42 15.06.2020)
Гісторыя ўзнікнення, традыцыі і правілы, народныя прыкметы - усё, што трэба ведаць пра Пятроў пост у даведцы Sputnik.Праз сем дзён пасля свята Тройцы (якая выпала ў 2020-м на 7 чэрвеня) пачынаецца Пятроў пост, у памяць пра двух апосталаў Пятра і Паўла, якія ўваходзілі ў лік вучняў Ісуса Хрыста. У 2020 годзе Пятроў пост пачынаецца 15 чэрвеня. Sputnik распавядае чытачам пра традыцыі, забароны і гісторыю гэтага паста - аднаго з чатырох, якія Царква заклікае выконваць штогод.
Хто такія апосталы
Падчас Пятрова паста праваслаўныя вернікі ўспамінаюць пра апосталаў - выбітных прапаведнікаў, якія змаглі разнесці хрысціянства далёка па ўсім свеце і далучыць да веры мільёны людзей. Першыя апосталы і ёсць "першавярхоўныя", гэта значыць першыя з вярхоўных.
Як вучаць у Касцёле, святыя апосталы Пётр і Павел у адзін дзень - 12 ліпеня (29 чэрвеня па старым стылі) - прынялі святое пакутніцтва: Пётр быў укрыжаваны, а Павел - абезгалоўлены. Гэтыя падзеі пазначаны нават у самых старажытных календарах.
У дзень памяці апосталаў прынята ўспамінаць іх добрыя справы і маліцца за іх - бо менавіта з Пятра і Паўла, па сутнасці, і пачалася ўся Царква, а з ёй - і масавае распаўсюджванне хрысціянскага вучэння.
Гісторыя Пятрова паста
Пятроў пост - адзін з першых, усталяваных Праваслаўнай царквой.
Паўсюдна ён быў устаноўлены пасля ўзвіжання храмаў у гонар святых апосталаў Пятра і Паўла ў Рыме і Канстанцінопалі - зрабіў гэта каля 324 года імператар Канстанцін Вялікі. Асвяцілі гэтыя вялікія будынкі 12 ліпеня - у дзень памяці Пятра і Паўла, а з таго часу сярод вернікаў прынята рыхтавацца да гэтага вялікага свята постам і малітвай.
Пятроў пост з тых часоў выконваюць многія праваслаўныя вернікі - гэты летні пост дапамагае вызваліць і ачысціць не толькі плоць, але і дух. Важна і тое, што завяршаўся пост да пачатку работ у палях і збору ўраджаю - гэта значыць ніяк не перашкаджаў нашым продкам працаваць на ўгоддзях.
Гэты летні пост раней называлі постам Пяцідзесятніцы, таксама ён насіў назвы Апостальскага і Петрапаўлаўскага: па імёнах абодвух апосталаў, у гонар якіх праводзіцца, аднак паступова яго назва была скарочана да Пятрова паста. З тых часоў так і павялося, і нават у штодзённай гаворцы вернікаў часцей за ўсё пачуць менавіта гэту назву паста.
Калі праходзіць Пятроў пост і колькі доўжыцца
Так павялося, што Пятроў пост - адзін з самых кароткіх і менш строгіх. Як вучыць вернікаў Царква, Пятроў пост пачынаецца з панядзелка тыдня усіх Святых, дата якога залежыць ад святкавання Вялікадня і наступнага рухомага свята - Дня Святой Тройцы.
Пятроў пост заканчваецца 12 ліпеня - у дзень памяці апосталаў Пятра і Паўла. У залежнасці ад святкавання Вялікадня Пятроў пост можа доўжыцца ад 8 да 42 дзён.
Чаго нельга есці ў Пятроў пост
Пятроўскі пост лічыцца адным з самых нястрогіх у годзе. Але ў гэтыя дні ўсё роўна вернікам забараняюць есці пэўны спіс прадуктаў:
- мяса
- мясныя прадукты
- малочныя прадукты
- яйкі
Што можна есці падчас Пятрова паста
Вернікам па панядзелках у дні Пятрова паста дазволена гарачая ежа без алею.
У аўторак, чацвер, суботу і нядзелю праваслаўныя вернікі могуць ўжываць у ежу рыбу, грыбы, крупы з раслінным алеем. У суботу і нядзелю на Пятроў пост таксама дазволена віно.
У сераду і пятніцу рэкамендавана сухаядзенне адзін раз у дзень пасля дзевятай гадзіны паводле сутачнага богаслужбовага круга.
Рэкамендуем вам звярнуць увагу на тое, што сухаядзенне вернікам прадпісваецца па серадах і пятніцах, якія ў праваслаўі лічацца самымі строгімі днямі з-за падзей зямнога жыцця Хрыста.
Што прыгатаваць на Пятроў пост
Згодна з традыцыямі, крупы, гародніна і рыбу на Пятроў пост неабходна рыхтаваць без дадання яек, малочных прадуктаў ці сметанковага масла - яго ў крайнім выпадку можна замяніць раслінным алеем: сланечнікавым або аліўкавым.
Таксама лічыцца, што пры падрыхтоўцы посных страў можна выкарыстоўваць свежыя гародніну, зеляніну, грыбы, ягады і садавіну. Улетку можна разнастаіць стол супамі - напрыклад, халадніком і ахаладжальнымі напоямі.
Пятроў пост: прыкметы
Сэнс Пятрова паста - падрыхтоўка да свята ў гонар святых пакутнікаў Пятра і Паўла. Святары заўсёды падкрэсліваюць, што нельга расцэньваць пост як простае выкананне дыеты, а куды важней прытрымлівацца духоўнага паста.
Святары рэкамендуюць у дні Пятрова паста ўзмацняць малітву чытаннем Псалтыры і Бібліі. Варта абавязкова паспавядацца і прычасціцца падчас паста. Вітаюцца паломніцкія паездкі да святых месцаў.
Як і ў іншых пастах, галоўнае - спакой і захаванне ўсіх канонаў царквы.
Тэги:
Па чатыры трэніроўкі ў дзень! Чэмпіёнка Алена Хлопцава - пра Алімпіяду-80
(абноўлена 10:19 02.07.2020)
Алімпійская чэмпіёнка ў акадэмічным веславанні Алена Хлопцава распавяла аб знясільваючай падрыхтоўцы да Алімпіяды-80, гучнай перамозе і прычынах, па якіх сышла з вялікага спорту.Выбітная спартсменка Алена Хлопцава прынесла сваёй краіне адзінае золата ў акадэмічным веславанні на Алімпіядзе-80. У тым спаборніцтве яна плыла ў двойцы з Ларысай Паповай: сёння прызнаецца, што хвалявалася куды менш, чым напарніца.
Sputnik папрасіў спартсменку падзяліцца ўспамінамі пра Алімпіяду-80 і распытаў пра цяперашняе жыццё - пасля заваявання мноства спартыўных вяршынь.
Баялася вады! З чаго ўсё пачалося
У сям'і Алены Хлопцавой не было спартсменаў. Суразмоўніца прызнаецца: вяршыняў пакараць не імкнулася, і жыццё спорту прысвячаць не збіралася - так атрымалася.
"Як я прыйшла ў спорт? Проста пайшла вучыцца плаваць: за кампанію з аднакласніцай. Я нават вады баялася, ужо не памятаю дакладна, як мне ўдалося перамагчы страх - памятаю толькі, што на першым занятку ў ваду так і не зайшла, была на борціку. А потым неяк паплыла паволі", - сціпла распавядае суразмоўца.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Сёння Алена Хлопцава з задавальненнем працуе трэнерам у басейне: вучыць плаваць дзяцей і дарослых
Да веславання, якое прынесла Алене мноства перамог, ёй і плаванне цалкам давалася: ужо ў 13 гадоў яна стала майстрам спорту. Здольнасці і перспектывы ўбачыў трэнер, дзеліцца спартсменка: так дзяўчынка хутка апынулася ў юнацкай зборнай па плаванні.
"Дзеці ж нічога не разумеюць, прыходзяць - хто за чым: адны забаўляюцца, іншыя проста плаваць вучацца. А я трэніравалася, і вынік быў у наяўнасці. Думаю, усё ўзаемазвязана: не будзь таленту, я б, можа, і стала майстрам спорту, але потым", - разважае яна.
Пра першы заробак і адмову ад плавання
У складзе юнацкай зборнай СССР па плаванні ў алены атрымалася паездзіць па свеце, набрацца багатых уражанняў - тады мала каму быў даступны выезд за мяжу.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Чацвёрка: Таццяна Башкатава, Вольга Каспина, Алена Хлопцава і Ларыса Папова
"Памятаю, што на першы заробак купіла нешта маме ў падарунак. На якія забавы марнаваць грошы савецкім дзецям? Тады не было гаджэтаў і аквапаркаў, усё было ў двары, у перапынках паміж школай і трэніроўкамі", - успамінае яна.
©
Sputnik / Дмитрий Донской
З плавання Алена Хлопцава сышла (як гэта часта здараецца ў спартсменаў) пасля таго, як знікла магчымасць займацца з любімым трэнерам. Удавацца ў падрабязнасці суразмоўца адмаўляецца, кажа толькі, што трэнера вымусілі зьехаць - разам з ёй знікла і цікавасць да плавання.
"Група распалася: нас сталі аддаваць то аднаму, то другому трэнеру. А кожны з іх усё роўна займаўся ў першую чаргу са сваімі спартсменамі, а ўжо потым з тымі, хто з'явіўся. Мяне сталі перавучваць - перш у "кроль" аддалі, потым у "дэльфін".
Мне гэта не спадабалася, цікавасць знік, і я кінула", - прызнаецца Алена.
Але да ад'езду трэнер Рыма Войцік паспела пазнаёміць Алену з трэнерам па веславанні Ядвігай Руткоўскай: па словах спартсменкі, яна і не ведала да гэтага, што ёсць такі від спорту. Магчыма, пры іншых абставінах і занялася б чымсьці іншым, разважае суразмоўца.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Алена Хлопцава і Ларыса Папова, фота зроблена адразу пасля перамогі на Алімпіядзе-80 перад прэс-канферэнцыяй
Пра (не)дзяцінства і дзікія нагрузкі
"Можа, гэта дзіўна, але я не магу сказаць, што жыць не магла без спорту. Мне прапанавалі, і я стала займацца: усё неяк будзённа. Не было думак і мараў, як і вялікіх амбіцый - усё само атрымлівалася", - кажа Алена Хлопцава.
Паводле яе слоў, у той час не было такога павальнага захаплення спортам і здаровым ладам жыцця. У кожнага была свая матывацыя: Алену вось цікавілі ў першую чаргу зносіны з цікавымі людзьмі ў зборнай. І ўсё ж, чым больш трэніруешся, тым цікавей становіцца - хочацца паляпшаць вынікі і перамагаць на спаборніцтвах.
"Трэніроўкі цяжкія былі, не без гэтага. Я б нават так сказала: дзіўна, што выжылі. Вельмі вялікія нагрузкі, працавалі літаральна на знос - самі ўявіце, на зборах у спартсменаў па чатыры трэніроўкі ў дзень!" - успамінае яна.
Алена Хлопцава кажа, што і дзяцінства ў яе было - маўляў, да дзевяці гадоў у двары "расла". Ды і ў юнацтве спартсменка мала перажывала, што бачыцца са старымі прыяцелямі зрэдку, прыязджаючы са збораў.
Кінуўшы плаванне ў 15 гадоў, ужо ў 16 Алена трапіла ў дарослую зборную каманды СССР па веславанні. Яна ўспамінае: установачны збор стартаваў восенню, там збіралася шмат весляроў з усяго Саюза, а да вясны частку адсеівалі.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
У складзе юнацкай зборнай СССР па плаванні Алене давялося паездзіць па свеце
"Мяне там прымацавалі да трэнера, але на вадзе часцей даводзілася бываць адной. Сказалі, што займацца мной асабліва няма калі - людзей да Чэмпіянату свету рыхтуюць. Так што давалі заданне, а я сама сабе трэніравалася. Увесну адбіралі людзей у каманду: трэба было добра выступіць у адзіночцы. Я і выступіла - так мяне сталі рыхтаваць да дарослага Чэмпіянату свету, дзе я ўпершыню выступіла ў 17 гадоў. Дарэчы, на юнацкім пабывала на год пазней", - дзеліцца яна.
"Алімпіяды баяліся, асабліва напарніца"
Алена Хлопцава ўспамінае: да Алімпіяды-80 рыхтавалася старанна. Спартсменка да таго моманту не першы год выступала за каманду Саюза, неаднаразова выязджала на чэмпіянаты свету - недалёка "маячылі" і Гульні.
"Першапачаткова рыхтавалася выступаць у чацвёрцы, цэлы год амаль. А потым вырашылі паспрабаваць у двойцы. Вядома, складана было: нагрузкі ў зборнай камандзе пабольш за хатнія. Перакусіў, адпачыў, патрэніраваўся, адпачыў, патрэніраваўся, перакусіў... І так па крузе. Усе засяроджана на тым, каб хапала адпачынку і было досыць трэніровак. На тое яны і зборы", - успамінае Алена.
Успамінаючы эмоцыі напярэдадні Алімпіяды, суразмоўніца прызнаецца: да спаборніцтваў ставілася спакайней за напарніцу Ларысу Папову.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Узнагароджанне адразу пасля пераможнага заезду на Алімпіядзе-80: злева ад Паповай і Хлопцавой суперніцы з Германіі, справа - румынкі
"Яна значна больш перажывала. У яе ўжо быў вопыт выступлення на Алімпійскіх гульнях, яна была старэй і заграбная - больш адказнасці. Перада мной стаяла задача падтрымліваць яе падчас гонкі, паспяваць усё. Так усё і выйшла", - дзеліцца яна.
Хлопцава кажа, што ў той час усе ў "сацлагеры" былі наймацнейшымі: румыны, балгары, і асабліва нямецкая каманда, якая забірала амаль усе прызы на чэмпіянатах свету.
"Так вось у нас выступалі чэмпіёнкі Алімпійскіх гульняў-76 з Румыніі і чэмпіёнкі свету 1979 гады - немкі. А самі мы, уласна кажучы, у двойцы ў першы раз на вялікіх спаборніцтвах выступалі, таму што да гэтага толькі ўнутрысаюзнай былі. Вельмі адказна, вядома", - прызнаецца спартсменка.
Якой была перамога
На перамозе Алена Хлопцава падрабязна не спыняецца: "усё і так напісана". Паводле інфармацыі НАК, у папярэднім заездзе на Алімпійскіх гульнях у Маскве ў двойкі Хлопцава-Папова не было ніякага тактычнага плана. Але спачатку румынская лодка перасекла створ праз дзве секунды, а пасля на секунду адстала і нямецкая.
У цэлым, падчас фінальнага спаборніцтвы савецкая двойка адразу сышла са старту хутчэй іншых і лідзіравала да фінішу: перамога атрымалася пераканаўчая.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Пераможны экіпаж: Ларыса Папова і Алена Хлопцава
Той момант не забыўся і праз шмат гадоў, прызнаецца спартсменка. "Мы ўздыхнулі з палёгкай, што выйгралі, - усё ж напружанне было вельмі вялікае. Радаваліся па-вар'яцку, тым больш, што наш медаль аказаўся адзіным золатам СССР у акадэмічным веславанні. Было прыемна, што столькі намаганняў і часу не сышлі марна", - усміхаецца Алена Хлопцава.
Кажа, толкам не святкавалі: адразу пасля спаборніцтваў адправіліся на прэс-канферэнцыю, а потым - у вёску.
"Мы асабліва не святкавалі: Алімпіяда працягвалася, на наступны дзень людзі таксама выступалі, а мы жылі ў дамах, у якіх трэба было выконваць цішыню і парадак, каб нікому не перашкодзіць. Але, натуральна, віншавалі нас усё", - распавядае алімпійская чэмпіёнка.
Паводле яе слоў, Алімпіяда запомнілася і многім іншым, не толькі хваляваннем і эйфарыяй пасля перамогі: удзельнікамі ў розных незвычайных строях, выступленнямі артыстаў - уражанняў хапала. А потым з перамогай рабят прынялі дома захопленыя бацькі.
©
Sputnik из личного архива Е.Хлопцевой
Алена Хлопцава з трэнерам Анатолем Паповым на Чэмпіянаце свету 1983 года, ён трэніраваў іх з Ларысай Паповай
"Спытайце пра ўзнагароду? Мне далі прэмію за Алімпійскія гульні, а яшчэ магчымасць без чаргі набыць аўтамабіль. Прэмія была чатыры тысячы (з іх 800 рублёў падаходнага падатку). Не магу сказаць, шмат гэта ці мала, але "Волга" каштавала 12. Я яе купіла ў выніку, праўда, праз некалькі гадоў", - кажа Хлопцава.
Спярша стамілася і кінула, потым прыйшлося сысці
"Упершыню я кінула грэблю ў 1985-м. Стамілася, сіл не было ніякіх. Галоўны трэнер зборнай СССР прапанаваў мне адпачыць, паездзіць са зборнай у якой заўгодна якасці. І я год адпрацавала са сваёй камандай масажысткай (у мяне і "скарыначка" была). Таксама няпроста было: хлопцы двухмятровыя, паспрабуй адмасіруй. Трэнер разлічваў, што я перадыхну - вернецца жаданне веславаць. А я выйшла замуж і нарадзіла дзіця", - гаворыць адкрыта чэмпіёнка.
Вярнуцца ў грэблю Алену Хлопцаву ўгаварылі толькі праз 2,5 гады: яна апынулася ў пары з Кацярынай Хадатовіч. А ў апошні раз выступіла на Алімпійскіх гульнях у Барселоне, ужо за зборную каманду СНД: у моцнай парнай чацвёрцы, якая прывезла на радзіму бронзавыя медалі.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Алена Хлопцева і Ларыса Фадзеева (у цэнтры) перамаглі падчас заезду ў двойцы на юнацкім ЧС ў 1978 годзе
"А далей мы сталі кожны па сваіх месцах рыхтавацца. Я думала, што калі выступала 18 гадоў за зборную СССР, усюды трапляла і адбіралася, медалі дадому прывозіла, то і ў зборнай Беларусі змагу яшчэ гадоў дзесяць папросту трэніравацца. У мяне на той момант цалкам хапала яшчэ і сіл, і жаданні. Як аказалася, усё не так проста: скончылася ўсё сумна.
З-за канфлікту (я не стану называць прозвішчаў) нам сталі літаральна ўстаўляць палкі ў колы: не давалі бензіну на катэр перад чэмпіянатам, не дазвалялі гоначную лодку з вёсламі браць... Ніхто нас не хацеў разумець, у тым ліку ранейшае кіраўніцтва спорткамітэта. Мне імкнуцца было ўжо няма куды, а прыніжацца не хацелася. Тады яшчэ маладую Кацю Хадатовіч я падбадзёрвала, маўляў, усё наперадзе. Яна перасела ў адзіночку, а я вырашыла завязаць з веславаннем", - успамінае яна.
На той момант у Алены ўжо была сям'я: спартсменка вырашыла, што дома - лепш, чым дзе-небудзь. Сёння яна з задавальненнем працуе трэнерам у басейне: вучыць плаваць дзяцей і дарослых.
"Мне падабаецца інструктарскіх праца. Аб трэнерстве і падрыхтоўцы дзяцей да спаборніцтваў я і не думала: мне іх шкада. Я памятаю, як гэта: хіба магу, зведаўшы на сабе, прымушаць дзіця плыць, калі яно кажа "я не магу"? Ды і раз'ездаў я не хацела", - прызнаецца Алена Хлопцава.
Яна да гэтага часу мае зносіны з тымі самымі цікавымі людзьмі з алімпійскага мінулага, якія і былі для яе адным з галоўных задавальненняў. Да прыкладу, з Ларысай Паповай, напарніцай з пераможнай лодкі на Алімпіядзе-80, раней нават ездзілі адзін да аднаго ў госці - і цяпер часцяком сазваніваюцца.
Тэги:
Тэмы: