Паслы з жонкамі і дзецьмі, а таксама прадстаўнікі акрэдытаваных у Беларусі дыпмісій сабраліся сёння на пленэр з нагоды Дня вышыванкі, ініцыяванага Міністэрствам замежных спраў. Разнастайныя актыўнасці — ад майстар-класа па пляценню з саломкі да развярнуўшайся ў намёце крамы з нацыянальнымі касцюмамі — пакліканы былі выклікаць у душы дыпламатаў пачуццё любові да Беларусі.
Амбасадары запэўнілі, што задуманае атрымалася, пахвалілі МЗС за вынаходлівасьць у прасоўванні нацыянальнай культуры і, удосталь нацешыўшыся паказам модных калекцый з беларускімі акцэнтамі, накіраваліся ў зону фуршэта.
Афіцыйны прадстаўнік МЗС Дзмітрый Мірончык распавёў Sputnik, што міністэрства вышыванку любіць ужо даўно і любоўю усвядомленай.
"Самы прыгожы прыклад выкарыстання беларускага нацыянальнага касцюма — уручэнне паслом, якім у той момант быў Аляксандр Міхневіч, даверчых грамат каралеве Вялікабрытаніі. Яго жонка ў той дзень надзела касцюм з элементамі вышыванкі. У мінулым годзе мы праводзілі шэраг мерапрыемстваў у Аўстрыі, дзе супрацоўнікі пасольства таксама былі апранутыя ў вышыванкі", — распавёў Мірончык.
Першымі вышыванцы ў Еўропу прывезлі апазіцыйныя палітыкі, якія час ад часу апраналі іх на сустрэчы з калегамі ў Бруселі. Макей лічыць, што вышыванка павінна быць прадметам гардэроба, а не палітычнай цяжбы.
"Я не хацеў бы падзяляць грамадства на ўладу і апазіцыю, мы ўсе павінны думаць пра дзяржаву — гэта галоўнае", — лічыць Макей. Ён распавёў, што літаральна ўчора, выбіраючы вышыванку, у якой адкрые прыём, думаў пра тое, што беларускі арнамент выклікае асацыяцыі з супакоем і дабром.
Часовы павераны ў справах ЗША ў Беларусі Роберт Райлі таксама лічыць, што вышыванцы ўсе палітычныя сілы аднолькава пакорлівыя.
"Я не магу казаць пра тое, як вышыванку выкарыстоўвалі раней — я тады не працаваў у Беларусі, але што я магу сказаць, так гэта тое, што ўсе беларусы носяць вышыванку. Гэта важны нацыянальны сімвал, і гэта выдатна, што людзі з розных частак грамадства — няхай гэта будзе ўлада ці апазыцыя, поўнач, поўдзень — усё прызнаюць значэнне гэтага сімвала", — падкрэсліў Райлі.
Вышыванка да гэтага дня была ў гардэробе зусім не кожнага дыпламата. Затое на традыцыйны навагодні прыём ад імя міністра замежных спраў дыпламатаў запрашалі на ювелірны завод Zorka, і вось адтуль многія жонкі амбасадараў не сышлі без сувеніраў. Жонка кіраўніка аддзялення амбасады Нідэрландаў Ірына Чарняева прызнала, што вышыванка — гэта, перш за ўсё, прыгожа.
"Прадстаўленная падчас паказу калекцыя на мяне зрабіла неверагоднае ўражанне. Я не маю дачынення да сферы моды, аддаю перавагу на бок класікі, але гэтыя арнаменты — гэта вельмі прыгожа. Я нарадзілася ў Расіі, там таксама ёсць падобныя элементы адзення, але яны там не асабліва распаўсюджаныя, па меншай меры, раней іх не асабліва папулярызавалі. А вось у Нідэрландах нацыянальныя строі папулярныя — ад знакамітых драўляных чаравічкаў да арнаментаў, праўда, гаворка не пра вышыўку, а пра малюнак па тканіне. Плюс вясёлыя карункавыя шапачкі. Гэта першая мая вышыванка, і на ўсе падобныя прыёмы буду яе апранаць", — распавяла жонка Паула ван Оствейна, часовага паверанага ў справах Каралеўства Нідэрландаў у Рэспубліцы Беларусь.
Уладзімір Макей упэўнены, што вышыванка — гэта не проста прыгожа, але і дыпламатычна, і сімвалічна.
"Гэты арнамент ніколі не адлюстроўваў чагосьці дрэннага — вайну, зло, гвалт. Ён прапаведаваў толькі дабро, спакой і мір. Гэта адлюстроўвае менталітэт нашага народа, і добра, што ў нас ёсць магчымасць вярнуцца да нашых каранёў — наша сённяшняя сустрэча гэта ўклад дыпламатаў у развіццё беларускай ідэнтычнасці", — абвясціў кіраўнік МЗС, і пачалася неафіцыйная частка мерапрыемства, падчас якой Sputnik удалося высветліць, ці ёсць у вышыванкі шанец заваяваць італьянскага пасла і як амерыканскі сцяг ужываецца з беларускім арнаментам.
На вышымайкі, якія замовіў для прадстаўнікоў дыпмісій МЗС, кожны дыпламат прыкалоў значок сваёй краіны. Пасол Італіі Стэфана Б'янкі прадэманстраваў значок, які сімвалізуе год італьянскай культуры, абвешчаны пасольствам. Яго лагатып выкананы ў італьянскіх колерах, але з выкарыстаннем беларускага арнаменту.
"Дастаткова распаўсюджаная практыка выкарыстоўваць нацыянальную вышыўку ў модзе — нават у высокай модзе, і Беларусь можа спрабаваць адаптаваную да сучаснасці вышыванку ў моднай індустрыі. Гэта магло б прадавацца і ў Італіі, і ва ўсім свеце, модны свет мог бы гэта ацаніць. Асабіста мне падабаецца мая вышыванка", — прызнаў пасол.
Ён таксама распавёў, што ў Італіі таксама ёсць нацыянальны арнамент, які выкарыстоўваецца для вышыўкі на розных элементах нацыянальнага касцюма, але ён так моцна адрозніваецца ад адной часткі краіны да іншай, што назваць адзін аналаг беларускай вышыванкі немагчыма.
А вось часовы павераны ў справах ЗША распавёў, што амерыканскі аналаг вышыванкі — гэта сцяг.
Дарэчы, містэр Райлі часам дорыць сваім замежным сябрам сувеніры з выявай беларускага арнаменту. Так, яго сябар з Венгрыі атрымаў у падарунак келіх з арнаментам, які пасол набыў у ГУМе. А любімы сувенір з арнаментам самога паверанага — кубак з рознымі арнаментамі і тлумачэннем, што значыць кожны з іх.
"Выдатна, што кожны арнамент мае сваё ўласнае значэнне, так што вы можаце выкарыстоўваць вышыванку для дэманстрацыі розных сэнсаў", — пахваліў містэр Райлі ініцыятыву МЗС.
МІНСК, 2 кас - Sputnik. Толькі два дні прадоўжыцца выстава расійскай кнігі ў Мінску, распавёў Sputnik яе арганізатар Арцём Пятроўскі.
Экспазіцыя праходзіць упершыню. Ідэя належыць Прадстаўніцтву Рассупрацоўніцтва ў Беларусі. Выставу праводзяць па праграме "Расія". Пазней яе пакажуць у іншых краінах постсавецкай прасторы. Разам з ёй вандруе экспазіцыя аб ВНУ Расіі і іх філіялах.
Сваю кнігу на выставе могуць знайсці розныя людзі, пачынаючы ад школьнікаў і заканчваючы аматарамі "класікі". Але Арцём Пятроўскі, паказваючы экспазіцыю, перш за ўсё падыходзіць да стала з дзіцячымі выданнямі.
"Мне больш за ўсё спадабалася дзіцячая літаратура выдавецтва "Мазаіка". Я сам з'яўляюся бацькам 4-гадовага сына, і яму купіў бы гэтыя кнігі. Чым яны асаблівыя? Гэта забаўляльная кніга, цікавая кніга. Дзіця не проста глядзіць карцінкі, яно можа ўзаемадзейнічаць з імі - нешта націснуць, нешта дастаць", - растлумачыў Пятроўскі.
На выставе прадстаўлены кнігі 13 выдавецтваў, уключаючы даволі вядомыя "Парастак" і "Мазаіка". Хоць заяўлена было 20 удзельнікаў, але з-за сітуацыі з каронавірусам дабрацца да Мінска змаглі не ўсе.
Як вядома, у Расіі некаторыя выдавецтвы друкуюць беларускіх аўтараў. Але на гэтай выставе чытачы іх не сустрэнуць.
"Святлана Алексіевіч з'яўляецца самым папулярным беларускім аўтарам. Мы б, вядома, вельмі хацелі, каб яна тут была. Але па фармаце выставы мы прадстаўляем толькі расійскіх аўтараў", - сказаў Арцём Пятроўскі.
Арганізатары выставы прызнаюць: у кнігі сёння шмат канкурэнтаў. З'явіліся аўдыёкніжкі, ды і той жа інтэрнэт забірае шмат увагі патэнцыйнага чытача. І ўсё ж у кнігі ёсць свой шарм. Пакратаць старонкі, падумаць пра жыццё, атрымаць асалоду ад адзінотай. Усё гэта магчыма перажыць толькі з "жывой" кнігай у руках, упэўнены арганізатары.
"Я, вядома, таксама слухаю аўдыёкніжкі, калі еду ў машыне ў камандзіроўку. Але калі іду на пляж або кладуся ў гамак, бяру старую добрую кнігу", - кажа Арцём Пятроўскі.
Выстава расійскай кнігі працягнецца 2 і 3 кастрычніка ў Доме Масквы ў Мінску. Наведаць яе можа любы ахвотны, уваход вольны. Але арганізатары ўдакладняюць, што продаж кніг на выставе не ажыццяўляецца.
"Наша мэта - пазнаёміць чытача з расійскімі кнігамі, пра якія, магчыма, ён не ведаў", - растлумачыў Арцём Пятроўскі.
Багач у народным календары прымеркаваны да свята збору ўраджаю. Назву сваю ён атрымаў, бо лічылася, што менавіта ў гэтыя дні у добрых гаспадароў у хаце "усяго багата". На святкаванне Багача ў Дукорскім маёнтку патрапіў фатограф Sputnik Альфрэд Мікус.
Для святкавання Багача ўсе жыхары старадаўняй беларускай вёскі збіраліся талакой і рабілі адмысловы лубок з зернем, у сярэдзіну якога ўстаўлялі свечку. У гэты лубок, які атрымаў сваю назву ад наймення свята, кожны вясковец прыносіў па жменьцы зерня з новага ўраджаю. Лубок з запаленай свечкай праносілі абавязкова па ўсёй вёсцы. Усе гэтыя дзеянні былі скіраваныя на захаванне дабрабыту, ураджайнасці, плоднасці жывёлы і сямейнага ладу.
Напрыканцы Багач размяшчалі пад абразамі на покуці хаты гаспадароў, якіх грамада ў гэтым годзе абірала лепшымі.
Падчас святкавання Багача ўсім сялянам увогуле забаранялася працаваць: яны хадзілі ў госці адзін да аднаго, ладзілі кірмашы і гулянні, танчылі і спявалі.
Не засталіся ў баку ад гэтай традыцыі і госці Дукорскага маёнтка. Пад музыку гуртоў Стары Ольса і PAWA і беларускага народнага ансамбля "Вербіца" яны ад душы есяліліся і скакалі, а таксама вучыліся майстэрству керамікі, разьбы па дрэве, пляценню лапцей, ткацтву і вырабу лялек.
Наколькі збалансаваным з'яўляецца цяперашні кантракт на пастаўку газу, як будзе развівацца сітуацыя з пастаўкамі нафты, а таксама варыянты супрацоўніцтва ў галіне атамнай энергетыкі - на гэтыя і іншыя пытанні адказаў:
Чытайце таксама: