Гордзі Дуайер застанецца з ХК "Дынама-Мінск" яшчэ на год
(абноўлена 09:01 03.04.2018)
У сезоне 2017-2018 клуб "Дынама-Мінск" заняў дзесятае месца ў турнірнай табліцы Заходняй канферэнцыі, набраўшы 73 ачкі ў 56 матчах.МІНСК, 3 кра — Sputnik. Кіраўніцтва хакейнага клуба "Дынама-Мінск" працягнула кантракт з галоўным трэнерам Гордзі Дуайерам, паведамляецца на сайце каманды.
Аб магчымым прадаўжэнні пагаднення паведамлялася ў пачатку сакавіка. Новы кантракт з 40-гадовым канадцам, які працуе з "Дынама" з 2017 года, заключаны яшчэ на адзін год.
Як заявіў гендырэктар хакейнага клуба Анатоль Курылец, працяг супрацоўніцтва з галоўным трэнерам — гэта першы крок у фарміраванні каманды на наступны сезон.
"Мы вельмі хацелі падпісаць дамову з Гордзі Дуайерам як мага раней, каб спакойна прыступіць да фарміравання складу", — адзначыў ён.
Паводле яго слоў, разглядаліся і іншыя кандыдатуры на месца галоўнага трэнера. Аднак кіраўніцтва прааналізавала вынікі мінулага сезону і зрабіла выснову, што трэнерскі штаб зрабіў усё магчымае, каб каманда выканала пастаўленыя перад ёй задачы.
"Дзесьці атрымлівалася, дзесьці не, але праца была праведзена вельмі сур'ёзная, і не хацелася б страціць яе вынікі", — сказаў Курылец.
Кіраўнік хакейнага клуба адзначыў, што ў бліжэйшы час можна чакаць і іншых трансферных навін.
Ініцыятыва пакінуць трэнерскі штаб "бела-сініх" у тым жа складзе, уключаючы і Дуайера, зыходзіла ад старшыні назіральнага савета клуба, кіраўніка міністэрства ўнутраных спраў Беларусі Ігара Шуневіча. Прапанова была ўхвалена прэзідэнтам краіны Аляксандрам Лукашэнкам.
Тэги:
Каля 300 беларускіх спартсменаў адправяцца на I Гульні краін СНД у Казань
(абноўлена 09:07 07.07.2020)
У спаборніцтвах могуць прымаць удзел атлеты ва ўзросце ад 14 да 23 гадоў, выступаць яны будуць у 22 відах спорту.МІНСК, 7 ліп - Sputnik. Каля 300 спартсменаў з Беларусі адправяцца на I Гульні краін СНД, якія плануецца правесці ў верасні гэтага года ў Казані, пра гэта паведамілі ў прэс-службе Мінспорту і турызму рэспублікі.
"Каля 300 беларускіх спартсменаў прыме ўдзел у I Гульнях краін СНД. Пра гэта заявіў міністр спорту і турызму Рэспублікі Беларусь Сяргей Кавальчук падчас відэаканферэнцыі, якая прайшла пад эгідай Выканаўчага камітэта СНД", - праінфармавалі ў ведамстве.
Калі ўключыць у дэлегацыю трэнераў, суддзяў і адміністрацыйны апарат, то яна павялічваецца ўжо да прыкладна 390 чалавек. Па словах міністра, спартсмены ўжо "засумавалі па спаборніцтвах", а Гульні краін Садружнасці даюць выдатную магчымасць памерацца сіламі з супернікамі.
Плануецца, што беларускія атлеты выступяць у 20 відах спорту.
У Мінспорта ўдакладнілі, што Гульні пройдуць у Казані з 4 па 11 верасня. Іх планавалася правесці ў жніўні, аднак у сувязі з эпідэміялагічным становішчам іх было вырашана перанесці на больш позні тэрмін.
У спаборніцтвах будуць удзельнічаць спартсмены ад 14 да 23 гадоў, будзе разыграна каля 280 камплектаў медалёў. Ініцыятарам Гульняў выступае Расія.
Тэги:
Па чатыры трэніроўкі ў дзень! Чэмпіёнка Алена Хлопцава - пра Алімпіяду-80
(абноўлена 10:19 02.07.2020)
Алімпійская чэмпіёнка ў акадэмічным веславанні Алена Хлопцава распавяла аб знясільваючай падрыхтоўцы да Алімпіяды-80, гучнай перамозе і прычынах, па якіх сышла з вялікага спорту.Выбітная спартсменка Алена Хлопцава прынесла сваёй краіне адзінае золата ў акадэмічным веславанні на Алімпіядзе-80. У тым спаборніцтве яна плыла ў двойцы з Ларысай Паповай: сёння прызнаецца, што хвалявалася куды менш, чым напарніца.
Sputnik папрасіў спартсменку падзяліцца ўспамінамі пра Алімпіяду-80 і распытаў пра цяперашняе жыццё - пасля заваявання мноства спартыўных вяршынь.
Баялася вады! З чаго ўсё пачалося
У сям'і Алены Хлопцавой не было спартсменаў. Суразмоўніца прызнаецца: вяршыняў пакараць не імкнулася, і жыццё спорту прысвячаць не збіралася - так атрымалася.
"Як я прыйшла ў спорт? Проста пайшла вучыцца плаваць: за кампанію з аднакласніцай. Я нават вады баялася, ужо не памятаю дакладна, як мне ўдалося перамагчы страх - памятаю толькі, што на першым занятку ў ваду так і не зайшла, была на борціку. А потым неяк паплыла паволі", - сціпла распавядае суразмоўца.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Сёння Алена Хлопцава з задавальненнем працуе трэнерам у басейне: вучыць плаваць дзяцей і дарослых
Да веславання, якое прынесла Алене мноства перамог, ёй і плаванне цалкам давалася: ужо ў 13 гадоў яна стала майстрам спорту. Здольнасці і перспектывы ўбачыў трэнер, дзеліцца спартсменка: так дзяўчынка хутка апынулася ў юнацкай зборнай па плаванні.
"Дзеці ж нічога не разумеюць, прыходзяць - хто за чым: адны забаўляюцца, іншыя проста плаваць вучацца. А я трэніравалася, і вынік быў у наяўнасці. Думаю, усё ўзаемазвязана: не будзь таленту, я б, можа, і стала майстрам спорту, але потым", - разважае яна.
Пра першы заробак і адмову ад плавання
У складзе юнацкай зборнай СССР па плаванні ў алены атрымалася паездзіць па свеце, набрацца багатых уражанняў - тады мала каму быў даступны выезд за мяжу.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Чацвёрка: Таццяна Башкатава, Вольга Каспина, Алена Хлопцава і Ларыса Папова
"Памятаю, што на першы заробак купіла нешта маме ў падарунак. На якія забавы марнаваць грошы савецкім дзецям? Тады не было гаджэтаў і аквапаркаў, усё было ў двары, у перапынках паміж школай і трэніроўкамі", - успамінае яна.
©
Sputnik / Дмитрий Донской
З плавання Алена Хлопцава сышла (як гэта часта здараецца ў спартсменаў) пасля таго, як знікла магчымасць займацца з любімым трэнерам. Удавацца ў падрабязнасці суразмоўца адмаўляецца, кажа толькі, што трэнера вымусілі зьехаць - разам з ёй знікла і цікавасць да плавання.
"Група распалася: нас сталі аддаваць то аднаму, то другому трэнеру. А кожны з іх усё роўна займаўся ў першую чаргу са сваімі спартсменамі, а ўжо потым з тымі, хто з'явіўся. Мяне сталі перавучваць - перш у "кроль" аддалі, потым у "дэльфін".
Мне гэта не спадабалася, цікавасць знік, і я кінула", - прызнаецца Алена.
Але да ад'езду трэнер Рыма Войцік паспела пазнаёміць Алену з трэнерам па веславанні Ядвігай Руткоўскай: па словах спартсменкі, яна і не ведала да гэтага, што ёсць такі від спорту. Магчыма, пры іншых абставінах і занялася б чымсьці іншым, разважае суразмоўца.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Алена Хлопцава і Ларыса Папова, фота зроблена адразу пасля перамогі на Алімпіядзе-80 перад прэс-канферэнцыяй
Пра (не)дзяцінства і дзікія нагрузкі
"Можа, гэта дзіўна, але я не магу сказаць, што жыць не магла без спорту. Мне прапанавалі, і я стала займацца: усё неяк будзённа. Не было думак і мараў, як і вялікіх амбіцый - усё само атрымлівалася", - кажа Алена Хлопцава.
Паводле яе слоў, у той час не было такога павальнага захаплення спортам і здаровым ладам жыцця. У кожнага была свая матывацыя: Алену вось цікавілі ў першую чаргу зносіны з цікавымі людзьмі ў зборнай. І ўсё ж, чым больш трэніруешся, тым цікавей становіцца - хочацца паляпшаць вынікі і перамагаць на спаборніцтвах.
"Трэніроўкі цяжкія былі, не без гэтага. Я б нават так сказала: дзіўна, што выжылі. Вельмі вялікія нагрузкі, працавалі літаральна на знос - самі ўявіце, на зборах у спартсменаў па чатыры трэніроўкі ў дзень!" - успамінае яна.
Алена Хлопцава кажа, што і дзяцінства ў яе было - маўляў, да дзевяці гадоў у двары "расла". Ды і ў юнацтве спартсменка мала перажывала, што бачыцца са старымі прыяцелямі зрэдку, прыязджаючы са збораў.
Кінуўшы плаванне ў 15 гадоў, ужо ў 16 Алена трапіла ў дарослую зборную каманды СССР па веславанні. Яна ўспамінае: установачны збор стартаваў восенню, там збіралася шмат весляроў з усяго Саюза, а да вясны частку адсеівалі.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
У складзе юнацкай зборнай СССР па плаванні Алене давялося паездзіць па свеце
"Мяне там прымацавалі да трэнера, але на вадзе часцей даводзілася бываць адной. Сказалі, што займацца мной асабліва няма калі - людзей да Чэмпіянату свету рыхтуюць. Так што давалі заданне, а я сама сабе трэніравалася. Увесну адбіралі людзей у каманду: трэба было добра выступіць у адзіночцы. Я і выступіла - так мяне сталі рыхтаваць да дарослага Чэмпіянату свету, дзе я ўпершыню выступіла ў 17 гадоў. Дарэчы, на юнацкім пабывала на год пазней", - дзеліцца яна.
"Алімпіяды баяліся, асабліва напарніца"
Алена Хлопцава ўспамінае: да Алімпіяды-80 рыхтавалася старанна. Спартсменка да таго моманту не першы год выступала за каманду Саюза, неаднаразова выязджала на чэмпіянаты свету - недалёка "маячылі" і Гульні.
"Першапачаткова рыхтавалася выступаць у чацвёрцы, цэлы год амаль. А потым вырашылі паспрабаваць у двойцы. Вядома, складана было: нагрузкі ў зборнай камандзе пабольш за хатнія. Перакусіў, адпачыў, патрэніраваўся, адпачыў, патрэніраваўся, перакусіў... І так па крузе. Усе засяроджана на тым, каб хапала адпачынку і было досыць трэніровак. На тое яны і зборы", - успамінае Алена.
Успамінаючы эмоцыі напярэдадні Алімпіяды, суразмоўніца прызнаецца: да спаборніцтваў ставілася спакайней за напарніцу Ларысу Папову.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Узнагароджанне адразу пасля пераможнага заезду на Алімпіядзе-80: злева ад Паповай і Хлопцавой суперніцы з Германіі, справа - румынкі
"Яна значна больш перажывала. У яе ўжо быў вопыт выступлення на Алімпійскіх гульнях, яна была старэй і заграбная - больш адказнасці. Перада мной стаяла задача падтрымліваць яе падчас гонкі, паспяваць усё. Так усё і выйшла", - дзеліцца яна.
Хлопцава кажа, што ў той час усе ў "сацлагеры" былі наймацнейшымі: румыны, балгары, і асабліва нямецкая каманда, якая забірала амаль усе прызы на чэмпіянатах свету.
"Так вось у нас выступалі чэмпіёнкі Алімпійскіх гульняў-76 з Румыніі і чэмпіёнкі свету 1979 гады - немкі. А самі мы, уласна кажучы, у двойцы ў першы раз на вялікіх спаборніцтвах выступалі, таму што да гэтага толькі ўнутрысаюзнай былі. Вельмі адказна, вядома", - прызнаецца спартсменка.
Якой была перамога
На перамозе Алена Хлопцава падрабязна не спыняецца: "усё і так напісана". Паводле інфармацыі НАК, у папярэднім заездзе на Алімпійскіх гульнях у Маскве ў двойкі Хлопцава-Папова не было ніякага тактычнага плана. Але спачатку румынская лодка перасекла створ праз дзве секунды, а пасля на секунду адстала і нямецкая.
У цэлым, падчас фінальнага спаборніцтвы савецкая двойка адразу сышла са старту хутчэй іншых і лідзіравала да фінішу: перамога атрымалася пераканаўчая.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Пераможны экіпаж: Ларыса Папова і Алена Хлопцава
Той момант не забыўся і праз шмат гадоў, прызнаецца спартсменка. "Мы ўздыхнулі з палёгкай, што выйгралі, - усё ж напружанне было вельмі вялікае. Радаваліся па-вар'яцку, тым больш, што наш медаль аказаўся адзіным золатам СССР у акадэмічным веславанні. Было прыемна, што столькі намаганняў і часу не сышлі марна", - усміхаецца Алена Хлопцава.
Кажа, толкам не святкавалі: адразу пасля спаборніцтваў адправіліся на прэс-канферэнцыю, а потым - у вёску.
"Мы асабліва не святкавалі: Алімпіяда працягвалася, на наступны дзень людзі таксама выступалі, а мы жылі ў дамах, у якіх трэба было выконваць цішыню і парадак, каб нікому не перашкодзіць. Але, натуральна, віншавалі нас усё", - распавядае алімпійская чэмпіёнка.
Паводле яе слоў, Алімпіяда запомнілася і многім іншым, не толькі хваляваннем і эйфарыяй пасля перамогі: удзельнікамі ў розных незвычайных строях, выступленнямі артыстаў - уражанняў хапала. А потым з перамогай рабят прынялі дома захопленыя бацькі.
©
Sputnik из личного архива Е.Хлопцевой
Алена Хлопцава з трэнерам Анатолем Паповым на Чэмпіянаце свету 1983 года, ён трэніраваў іх з Ларысай Паповай
"Спытайце пра ўзнагароду? Мне далі прэмію за Алімпійскія гульні, а яшчэ магчымасць без чаргі набыць аўтамабіль. Прэмія была чатыры тысячы (з іх 800 рублёў падаходнага падатку). Не магу сказаць, шмат гэта ці мала, але "Волга" каштавала 12. Я яе купіла ў выніку, праўда, праз некалькі гадоў", - кажа Хлопцава.
Спярша стамілася і кінула, потым прыйшлося сысці
"Упершыню я кінула грэблю ў 1985-м. Стамілася, сіл не было ніякіх. Галоўны трэнер зборнай СССР прапанаваў мне адпачыць, паездзіць са зборнай у якой заўгодна якасці. І я год адпрацавала са сваёй камандай масажысткай (у мяне і "скарыначка" была). Таксама няпроста было: хлопцы двухмятровыя, паспрабуй адмасіруй. Трэнер разлічваў, што я перадыхну - вернецца жаданне веславаць. А я выйшла замуж і нарадзіла дзіця", - гаворыць адкрыта чэмпіёнка.
Вярнуцца ў грэблю Алену Хлопцаву ўгаварылі толькі праз 2,5 гады: яна апынулася ў пары з Кацярынай Хадатовіч. А ў апошні раз выступіла на Алімпійскіх гульнях у Барселоне, ужо за зборную каманду СНД: у моцнай парнай чацвёрцы, якая прывезла на радзіму бронзавыя медалі.
©
Photo : из личного архива Е.Хлопцевой
Алена Хлопцева і Ларыса Фадзеева (у цэнтры) перамаглі падчас заезду ў двойцы на юнацкім ЧС ў 1978 годзе
"А далей мы сталі кожны па сваіх месцах рыхтавацца. Я думала, што калі выступала 18 гадоў за зборную СССР, усюды трапляла і адбіралася, медалі дадому прывозіла, то і ў зборнай Беларусі змагу яшчэ гадоў дзесяць папросту трэніравацца. У мяне на той момант цалкам хапала яшчэ і сіл, і жаданні. Як аказалася, усё не так проста: скончылася ўсё сумна.
З-за канфлікту (я не стану называць прозвішчаў) нам сталі літаральна ўстаўляць палкі ў колы: не давалі бензіну на катэр перад чэмпіянатам, не дазвалялі гоначную лодку з вёсламі браць... Ніхто нас не хацеў разумець, у тым ліку ранейшае кіраўніцтва спорткамітэта. Мне імкнуцца было ўжо няма куды, а прыніжацца не хацелася. Тады яшчэ маладую Кацю Хадатовіч я падбадзёрвала, маўляў, усё наперадзе. Яна перасела ў адзіночку, а я вырашыла завязаць з веславаннем", - успамінае яна.
На той момант у Алены ўжо была сям'я: спартсменка вырашыла, што дома - лепш, чым дзе-небудзь. Сёння яна з задавальненнем працуе трэнерам у басейне: вучыць плаваць дзяцей і дарослых.
"Мне падабаецца інструктарскіх праца. Аб трэнерстве і падрыхтоўцы дзяцей да спаборніцтваў я і не думала: мне іх шкада. Я памятаю, як гэта: хіба магу, зведаўшы на сабе, прымушаць дзіця плыць, калі яно кажа "я не магу"? Ды і раз'ездаў я не хацела", - прызнаецца Алена Хлопцава.
Яна да гэтага часу мае зносіны з тымі самымі цікавымі людзьмі з алімпійскага мінулага, якія і былі для яе адным з галоўных задавальненняў. Да прыкладу, з Ларысай Паповай, напарніцай з пераможнай лодкі на Алімпіядзе-80, раней нават ездзілі адзін да аднаго ў госці - і цяпер часцяком сазваніваюцца.
Тэги:
Тэмы:
Калі пасажыр кусаецца: прышчэпкі, спецадзенне і дэзінфекцыя ў заатаксі
(абноўлена 12:11 08.07.2020)
Дэзінфікавалі, пакуль гэта не стала мэйнстрымам - у сэрвісе па перавозцы жывёл ўмелі карыстацца антысептыкамі і да таго, як грымнула пандэмія. Заснавальнік сэрвісу Яўген навучыў гледачоў Sputnik асноўным правілам дэзінфекцыі і распавёў пра самых незвычайных пасажыраў.Некалькі гадоў таму Яўген і яго залацісты рэтрывер моклі пад дажджом у чаканні таксі. Машына мужчыны заглухла, а яго тады яшчэ зусім юны гадаванец паводзіў сябе занадта жыццярадасна, каб можна было дазволіць сабе ехаць на грамадскім транспарце - іншыя пасажыры ледзь ці былі б задаволеныя.
Так і не дачакаўшыся таксі, Яўген з гадаванцам адправіліся дадому пешшу. А зараз ён дапамагае іншым сабакаводам пазбегнуць падобнай сітуацыі.
Сабакі - самыя частыя кліенты сэрвісу заатаксі, які Яўген стварыў некалькі гадоў таму. Але ездзяць у вальерным адсеку не толькі яны - сярод пасажыраў ёсць, напрыклад, птушкі, а аднойчы ў ветэрынарную клініку ехала цыркавая малпачка.
З такімі пасажырамі дэзінфекцыя становіцца адным з найважнейшых складнікаў працы, так што скрынка з антысептыкамі розных відаў была ў машыне яшчэ да таго, як грымнула пандэмія.
Пасажырскае сядзенне па правую руку ад кіроўцы Яўген жартам называе сваім цокальным паверхам. У дазатары - розныя віды антысептыку. Ідэальна чыстых жывёл не бывае, тлумачыць уладальнік заатаксі, так што пасля кожнай паездкі мінімум 15-30 хвілін сыходзіць на дэзінфекцыю. Прычым як пасажырскага, так і вальернага адсекаў машыны.
Па просьбе карэспандэнтаў Sputnik са свайго вялізнага набору антысептыкаў Яўген падабраў адзін, які варта вазіць з сабой кожнаму аўтамабілісту. Асабліва ў перыяд пандэміі. Шмат часу дэзінфекцыя не адбярэ - сродак трэба нанесці на ўсе кантактныя паверхні і пакінуць прыкладна на 5-10 хвілін.
На гэты час дзверы і вокны машыны лепш зачыніць, а самому кіроўцу - прагуляцца на свежым паветры.
Каб антысептык не пакінуў у салоне разводаў, салон машыны варта трымаць у чысціні. Пад дзеяннем хімічных сродкаў увесь таемны бруд можа стаць відавочным.
У самога Яўгена на дэзінфекцыю сыходзіць і больш часу, і больш сродкаў - асабліва старанна трэба апрацаваць вальерны адсек. Часам мала прайсціся шчоткай і некалькімі відамі антысептыкаў - калі ў сабакі ёсць падазрэнне, скажам, на чумку, аўтамабіль адпраўляецца на кварцаванне. А гэта значыць, з працоўнага дня выпадае каля чатырох гадзін часу. Але грэбаваць бяспекай будучых пасажыраў нельга.
А каб пасажыр са слабым вестыбюлярным апаратам не дадаў працы, гаспадароў папярэджваюць: калі ваш гадаванец дрэнна пераносіць дарогу, паспрабуйце не карміць яго напярэдадні паездкі. Праўда, не ўсе прыслухоўваюцца да гэтай просьбы. Такія жаласлівыя кліенты, якія не ў сілах выстаяць перад тым, хто просіць вачыма свайго гадаванца, у выніку прыводзяць да праблем - час уборкі вальернага адсека значна павялічваецца.
Не ўсякая машына, якая прапануе паслугі перавозкі жывёл, можа прэтэндаваць на статус заатаксі, тлумачыць Яўген. І старанная дэзінфекцыя аўто - толькі адзін з абавязковых пунктаў.
Сам Яўген шмат увагі і сіл прыклаў і да афармлення вальернага адсека, і нават да падбору пераносак - у некаторых гаспадароў пераносак можа не быць, а шматлікіх жывёл перавозіць без іх нельга. Гэта папросту небяспечна.
У самога Яўгена ёсць акрамя эканамічнай і кіналагічная адукацыя. Пастаянныя чатырохлапыя пасажыры яго пазнаюць, а сам ён ведае мянушку і пачаткоўцаў - гаспадар пры запаўненні заяўкі на заказ абавязкова яе пазначае.
Але не ўсе пасажыры Яўгена едуць у суправаджэнні тых, што любяць гаспадароў. Некаторыя яго пасажыры - бяздомныя. Гаворка ідзе пра жывёл, якіх валанцёры ратуюць ад вуліцы і вязуць у ветклінікі. І далёка не ўсе з іх прыязна настроены ў дачыненні да чалавека, прызнае Яўген. Таму на ім спецыяльны касцюм, які сцерпіць і бруд, і кіпцюры звера.
Глядзіце на відэа Sputnik, як выглядае праца ў заатаксі, і запамінайце ўрокі дэзінфекцыі, якія спатрэбяцца ўладальнікам асабістага транспарту.
Тэги: