Праз восем гадоў пасля трыумфальнага золата на "Алімпіядзе-80" цяжкаатлет Леанід Тараненка паехаў на спаборніцтвы ў Аўстралію. Там ён устанавіў сусветны рэкорд - падняў у штуршку штангі 266 кілаграмаў - і гэты рэкорд трымаецца ўжо больш за 30 гадоў. Да гэтага часу яго ніхто не змог пабіць.

© Sputnik Роман Шантар

Чэмпіён Алімпіяды-80 Алёхін: прашусь на трэнерскую, але запрашаюць на прыёмы

Зараз самы моцны чалавек планеты - на пенсіі. Скончыўшы спартыўную кар'еру, ён выгадаваў прызёра Алімпіяды па цяжкай атлетыцы для Індыі. Тараненка заўсёды быў супраць жаночай цяжкай атлетыкі, а калі прыехаў трэнерам у Індыю, менавіта ў жаночую зборную яго і накіравалі. Да таго, як са зборнай пачаў працаваць беларускі трэнер, алімпійскіх медалёў там не было.

Больш за тое, калі Тараненка запэўніваў, што адна з яго выхаванак стане прызёрам Алімпіяды, на яго глядзелі са здзіўленнем. А калісьці з такім жа здзіўленнем глядзелі на трэнера самога Тараненкі - легендарнага Івана Лагвіновіча. У тым, што яго выхаванец возьме "золата" ў Маскве, сумневаў у яго не было. Для гэтага трэба было перамагчы балгарскага спартсмена Валянціна Хрыстова, які яшчэ за чатыры гады да алімпіяды абвясціў, што ў Маскву прыедзе за "золатам".

"І тут з'яўляецца нейкі беларус", - смяецца Тараненка.

У спартсмена не было сумненняў у тым, што Алімпіяда для яго будзе паспяховай. Як і не было часу на адпачынак.
За ўвесь час, што ў Маскве праходзілі Гульні, Леанід Аркадзьевіч пабываў у спецыяльна пабудаванай Алімпійскай вёсцы толькі адзін раз. Трэніроўкі, падрыхтоўка - усё гэта забірала і час, і сілы.

На Алімпіяду невялікая частка спартсменаў прыязджае спаборнічаць, астатнія прыязджаюць забаўляцца і адпачываць, кажа спартсмен. Ён быў на спаборніцтвах, каб узяць золата.

Праз шмат гадоў у Беларусі яго веды і вопыт засталіся незапатрабаваныя, прызнае спартсмен. Не без суму кажа, што хацеў бы трэніраваць, што адчувае ў сабе сілы "аграніць алмаз" - прывесці таленавітага спартсмена да добрых вынікаў. Але нават па кансультацыі да чалавека, чый рэкорд да гэтага часу не пабіты, у Беларусі не звяртаюцца.
Так што вольны час ён праводзіць у лесе - любіць паляванне. Ці сочыць за спаборніцтвамі? Ад цяжкай атлетыкі, прызнаецца Тараненка, ужо нікуды не падзецца. Штанга сніцца яму да гэтага часу.

Некалькі гадоў таму Яўген і яго залацісты рэтрывер моклі пад дажджом у чаканні таксі. Машына мужчыны заглухла, а яго тады яшчэ зусім юны гадаванец паводзіў сябе занадта жыццярадасна, каб можна было дазволіць сабе ехаць на грамадскім транспарце - іншыя пасажыры ледзь ці былі б задаволеныя.

© RUPTLY.

Сабака-выхавака: гэты сабака заменіць любую няню - пацешнае відэа

Так і не дачакаўшыся таксі, Яўген з гадаванцам адправіліся дадому пешшу. А зараз ён дапамагае іншым сабакаводам пазбегнуць падобнай сітуацыі.

Сабакі - самыя частыя кліенты сэрвісу заатаксі, які Яўген стварыў некалькі гадоў таму. Але ездзяць у вальерным адсеку не толькі яны - сярод пасажыраў ёсць, напрыклад, птушкі, а аднойчы ў ветэрынарную клініку ехала цыркавая малпачка.

З такімі пасажырамі дэзінфекцыя становіцца адным з найважнейшых складнікаў працы, так што скрынка з антысептыкамі розных відаў была ў машыне яшчэ да таго, як грымнула пандэмія.

Пасажырскае сядзенне па правую руку ад кіроўцы Яўген жартам называе сваім цокальным паверхам. У дазатары - розныя віды антысептыку. Ідэальна чыстых жывёл не бывае, тлумачыць уладальнік заатаксі, так што пасля кожнай паездкі мінімум 15-30 хвілін сыходзіць на дэзінфекцыю. Прычым як пасажырскага, так і вальернага адсекаў машыны.
Па просьбе карэспандэнтаў Sputnik са свайго вялізнага набору антысептыкаў Яўген падабраў адзін, які варта вазіць з сабой кожнаму аўтамабілісту. Асабліва ў перыяд пандэміі. Шмат часу дэзінфекцыя не адбярэ - сродак трэба нанесці на ўсе кантактныя паверхні і пакінуць прыкладна на 5-10 хвілін.

На гэты час дзверы і вокны машыны лепш зачыніць, а самому кіроўцу - прагуляцца на свежым паветры.
Каб антысептык не пакінуў у салоне разводаў, салон машыны варта трымаць у чысціні. Пад дзеяннем хімічных сродкаў увесь таемны бруд можа стаць відавочным.

© Sputnik / Екатерина Чеснокова

Галоўнае, каб касцюмчык сядзеў. Дэфіле сабак у касцюмах

22

У самога Яўгена на дэзінфекцыю сыходзіць і больш часу, і больш сродкаў - асабліва старанна трэба апрацаваць вальерны адсек. Часам мала прайсціся шчоткай і некалькімі відамі антысептыкаў - калі ў сабакі ёсць падазрэнне, скажам, на чумку, аўтамабіль адпраўляецца на кварцаванне. А гэта значыць, з працоўнага дня выпадае каля чатырох гадзін часу. Але грэбаваць бяспекай будучых пасажыраў нельга.

А каб пасажыр са слабым вестыбюлярным апаратам не дадаў працы, гаспадароў папярэджваюць: калі ваш гадаванец дрэнна пераносіць дарогу, паспрабуйце не карміць яго напярэдадні паездкі. Праўда, не ўсе прыслухоўваюцца да гэтай просьбы. Такія жаласлівыя кліенты, якія не ў сілах выстаяць перад тым, хто просіць вачыма свайго гадаванца, у выніку прыводзяць да праблем - час уборкі вальернага адсека значна павялічваецца.
Не ўсякая машына, якая прапануе паслугі перавозкі жывёл, можа прэтэндаваць на статус заатаксі, тлумачыць Яўген. І старанная дэзінфекцыя аўто - толькі адзін з абавязковых пунктаў.

Сам Яўген шмат увагі і сіл прыклаў і да афармлення вальернага адсека, і нават да падбору пераносак - у некаторых гаспадароў пераносак можа не быць, а шматлікіх жывёл перавозіць без іх нельга. Гэта папросту небяспечна.
У самога Яўгена ёсць акрамя эканамічнай і кіналагічная адукацыя. Пастаянныя чатырохлапыя пасажыры яго пазнаюць, а сам ён ведае мянушку і пачаткоўцаў - гаспадар пры запаўненні заяўкі на заказ абавязкова яе пазначае.

Але не ўсе пасажыры Яўгена едуць у суправаджэнні тых, што любяць гаспадароў. Некаторыя яго пасажыры - бяздомныя. Гаворка ідзе пра жывёл, якіх валанцёры ратуюць ад вуліцы і вязуць у ветклінікі. І далёка не ўсе з іх прыязна настроены ў дачыненні да чалавека, прызнае Яўген. Таму на ім спецыяльны касцюм, які сцерпіць і бруд, і кіпцюры звера.

Глядзіце на відэа Sputnik, як выглядае праца ў заатаксі, і запамінайце ўрокі дэзінфекцыі, якія спатрэбяцца ўладальнікам асабістага транспарту.