Відэа

Курортны раман на ўсё жыццё: гісторыя пра тое, як пражыць паўстагоддзя разам

Падпісацца
Людміла і Уладзімір калісьці пазнаёміліся на моры, а сёння ў іх сям'і два сыны, нявесткі, трое ўнукаў і дзьве праўнучкі. Праз пяцьдзесят гадоў яны зноў увайшлі ў Палац шлюбаў у Мінску, каб пацвердзіць сваё намеры жыць разам і далей.

Сёння Людміле і Уладзіміру зноў крычалі "Горка!" "Так салодка ўжо, салодка!" - аджартоўваўся Уладзімір.

Гісторыя беларускі і выхадца з Кубані пачалася на беразе мора ў Дзень абароны дзяцей, 1 чэрвеня 1968 года. А ў 1970-м яны пажаніліся. І цяпер пра гісторыю знаёмства кажуць у два галасы, падтрымліваючы і заканчваючы фразы адзін за аднаго.

Людміла ўпэўненая, што адразу душой адчула роднасную душу. Уладзімір узгадвае яе доўгія валасы, бераг мора і запэўнівае - да гэтага часу гэтая карцінка стаіць у яго перад вачыма.

"А я ўбачыла незвычайнага казака! Такі чарнявы, атлетычнага складу!" - кажа Людміла.

"Мы змяшалі беларускую і кубанскую кроў", - дадае Уладзімір.

Залатыя юбіляры змацавалі свой саюз і зноў паднялі келіхі ў зале шампанскага. А яшчэ павіншавалі маладых і распавялі ім пра свае сакрэты доўгага сумеснага жыцця.

"Залатых" юбіляраў ад Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь павіншавала і начальнік упраўлення натарыята і загсаў Ірына Целиковец. Яна прызнае - такія прыгожыя даты, як 2020/02/22 прыцягваюць маладых, шлюбы ў такія дні рэгіструюць асабліва ахвотна.

Але Людміла і Уладзімір у 1980 годзе ні пра якую нумаралогію не думалі. Глядзіце на відэа іх аповяд пра сваю гісторыю кахання.

Стужка навiн
0