Возера Светлае ў Алтайскім краі па праве назваюць Лебядзіным. Штогод больш за тысячу птушак прылятаюць у гэтыя месцы, каб перазімаваць.
Светлае - адзіны вадаём, які не замярзае і размешчаны ў рэзка-кантынентальнай кліматычнай зоне на шляху міграцыі пералётных птушак.
Дзяржаўны інспектар заказніка "Лебядзіны" Уладзімір Нікулінскі кажа, што колькасць птушак гасцей не заўсёды была такая значная. На пачатку 70-х гадоў мінулага стагоддзя, калі быў заснаваны заказнік, на зімоўку прыляталі ўсяго некалькі дзясяткаў птушак. З часам лебедзям настолькі спадабаліся цёплыя воды Светлага, што яны выбралі возера ў якасці асноўнага месца зімоўкі. І зараз вяртаюцца туды кожны год ужо разам з нашчадкамі.
"Калі іх колькасць стала 200-250, паўстала пытанне, што трэба іх зімой ужо карміць, таму што ў натуральных умовах таго, што яны знаходзяць у вадаёмах на дне - бесхрыбетныя, багавінне - ім стала не хапаць. Паставілі іх на забеспячэнне. Цяпер яны кормяцца. Ім гэта спадабалася, іх усё больш і больш становіцца ", - распавёў Нікулінскі.
Слава пра Лебядзінае возера распаўсюдзілася далёка за межы Алтайскага краю. Штогод яго наведваюць каля 30 тысяч турыстаў не толькі з бліжэйшых рэгіёнаў, але і замежныя аматары прыроды. Аднак, жадаючым палюбавацца велічнымі птушкамі трэба памятаць: зрабіць гэта можна толькі ў зімовыя месяцы.
"Наогул турысты ўсё лета едуць. Думаюць, што яны (лебедзі - Sputnik) тут жывуць. Едуць, бруд месяць, б'юцца, расчараваныя з'язджаюць. Ну, а лебедзі тут прылятаюць у лістападзе і ў сакавіку адлятаюць", - папярэджвае егер.
Яшчэ па словах Нікулінскага наведвальнікам вельмі падабаецца самім карміць птушак, але да гэтага пытання трэба падыходзіць вельмі адказна, каб не нашкодзіць жывёлам.
"Людзі спрабуюць прынесці ў рондалях нават вінегрэт, асабліва пасля навагодніх святочных сталоў. Нясуць рэшткі сюды і так упэўнена кажуць: "А мы ў інтэрнэце прачыталі, што яны вараную моркву, буракі любяць". Не, трэба зерне, натуральны корм", - патлумачыў наглядчык.
Наведвальнік заказніка Дзмітрый Сгагурын нічога забароненага насельнікам не прывёз, затое прыехаў на Светлае з усёй сваёй сям'ёй.
"Хочацца паглядзець на лебедзяў, як яны плаваюць, як крычаць, клікаюць. Гэта таму, што супакойвае. Часам, калі глядзіш, задумваешся пра нейкія моманты. Так скажам, уз'яднанне з прыродай", - падзяліўся ўражаннямі Зміцер.
Трэнер па дзюдо з Жодзіна Ігар Каперскі займаецца піраграфіяй больш за 40 гадоў. Дэкаратыўна-прыкладному мастацтву ён навучыўся на школьных гуртках па працы. У часы СССР такое хобі было практычна ва ўсіх хлапчукоў.
"Назва мастацтва дэкаратыўна прыкладнога… яно з'явілася зусім нядаўна, ну можа гадоў 20, а да гэтага лічылася гэта выпальванне па дрэве і дошцы", - распавядае піраграфіст Ігар Каперскі.
У калекцыі майстра розныя сюжэты, майстар па-майстэрску "паліць" і пейзажы, і партрэты вядомых асоб. Да прыкладу, карціны Аляксандра Лукашэнкі ў хакейнай форме і Уладзіміра Пуціна ў кімано. Малюнак расійскага лідэра памерам метр на метр майстар выпальваў паўгода.
Самыя "зручныя" матэрыялы для піраграфіі адзначае аўтар, хвоя і бяроза. Дрэва не жоўкне, а трэшчыны з часам амаль не з'яўляюцца. Для выпальвання майстар выкарыстоўвае прыборы з маркіроўкай "Зроблена ў СССР", у яго арсенале такіх каля 30 штук і ўсе яны рабочыя.
За 40-гадовы творчы шлях Ігар Каперскі стварыў каля 200 карцін. Мастак тлумачыць: на адну працу сыходзіць каля месяца або двух, бо справа яго трапяткая. Спачатку праз капіравальную паперу акуратна пераносіць на фанеру контуры малюнка, толькі затым прыступае да выпальвання.
Па словах Каперскага, піраграфістаў у Беларусі не так шмат. Год таму ён адкрыў у Жодзіна адзіную ў краіне, а можа быць і свеце, галерэю піраграфіі і цяпер рэгулярна там выстаўляецца. Знаходзіцца яна, дарэчы, у тым жа будынку, дзе майстар вучыць дзяцей баявым мастацтвам. Акрамя Жодзіна, яго аўтарскія выставы прайшлі ў Мінску, Магілёве, Гродне, Віцебску, Салігорску, Маладзечна і некаторых расійскіх гарадах - Маскве, Санкт-Пецярбургу, Цверы. Людзі ахвотна ідуць паглядзець на карціны, якія "намаляваныя агнём".
Аўтар драўляных карцін запэўнівае - у піраграфіі няма ўзроставага цэнзу, таму Каперскі перадае справу сваім вучням.
"Я бачу, што гэта знікаючы выгляд дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Дзеці сядзяць у тэлефонах і таму мне хацелася, каб яны адцягваліся ад гэтых тэлефонаў, каб было праяўленне духоўнасці, цярпення, уседлівасці, вось гэта дае мастацтва", - адзначае піраграфіст.
Свае работы майстар не толькі прадае, але і дорыць. Некалькі карцін Ігар прэзентаваў вядомым людзям, у іх ліку спявак Аляксандр Разенбаум і біятланіст Аляксандр Ціханаў.
Глядзіце таксама:
Наколькі збалансаваным з'яўляецца цяперашні кантракт на пастаўку газу, як будзе развівацца сітуацыя з пастаўкамі нафты, а таксама варыянты супрацоўніцтва ў галіне атамнай энергетыкі - на гэтыя і іншыя пытанні адказаў:
Чытайце таксама: